Homilie van 15 januari 2017

We kunnen al lange tijd mensen kennen waarmee we contacten hebben als gebuur, of werkmakker, of zelfs broer of zus, of man en vrouw, maar of we hen daarmee ook werkelijk kennen… Onze contacten zijn vaak o zo oppervlakkig en weinig diepgaand, terwijl achter een gelaat vaak heel wat rijkdom schuil gaat aan schone menselijkheid die wij niet eens vermoeden.  Wanneer we een inspanning doen om die rijkdom te ontdekken, kan dat ons leven onvermoed veel rijker maken.

Het was zo bij Johannes de Doper als het over Jezus ging. Ik ken hem niet, zegt hij in het begin.  Maar hij gaat zich meer en meer interesseren aan Jezus, aan wat hij zegde en deed, en later, bij Jezus’ doop in de Jordaan, komt hij tot de bevinding dat hij de Zoon van God is, dat God in hem welbehagen schept, dat Gods Geest op hem rust, dat hij zal dopen met de H. Geest. Uiteindelijk ontdekt Johannes de ganse rijkdom van Jezus en heel zijn eigen optreden wordt dan één verwijzing naar Jezus, die zo’n grootheid bezit dat Johannes  zich niet waardig acht zelfs maar zijn sandalen toe te rijgen.

Het was ook zo bij de overige leerlingen als het over Jezus ging.  Toen ze  al een jaar of drie in zijn gezelschap hadden doorgebracht, wisten ze nog maar halvelings wie hij was en welke opdracht hij van de Vader gekregen had. De evangelisten steken het niet weg: het heeft lang geduurd – tot lang na de verrijzenis – vooraleer de leerlingen begonnen te zien met wie ze te maken hadden.

Het is onvermijdelijk: ook aan ons wordt de vraag gesteld: Wie is Jezus Christus voor jou?  Reeds heel je leven heb je over hem gehoord.  Maar zou het kunnen dat je hem nog maar een klein beetje kent?  Iemand leren kennen vergt veel tijd, veel aandacht.  Beetje voor beetje, stukje bij stukje, wordt je maar duidelijk welke rijkdom er in de ander schuilt.  Voor diegenen die gefascineerd zijn door Jezus is het nooit zo dat ze Jezus al direct kennen.  Zijn rijkdom komt maar tevoorschijn als we hem in al de fazen van ons leven willen ontmoeten en het contact met hem bewaren en intensifiëren.  Vriendschap met Jezus bloeit maar open als je veel aandacht aan hem besteedt en je met hem optrekt, dag aan dag. En dan wordt ook duidelijk welke gevolgen dat heeft voor je verdere leven.

In de tijd dat ik nog met mijn studenten naar de abdij van de paters trappisten te Westvleteren trok – niet direct om ginder van hun lekker bier te gaan drinken maar om het leven van de paters enkele dagen mee te maken -  ben ik met een oudere broeder in gesprek geraakt over hun leven:  elke dag, morgen, avond en nacht, 7 keer, gaan ze naar de kerk om met hun Heer Jezus te vertoeven, hem te zoeken en hem lief te krijgen.  Het is mij bijgebleven dat hij me zegde dat hij nog alle dagen iets bij ontdekt van de onzegbare rijkdom van liefde en geluk die Jezus aanbiedt voor wie hem zoeken.

Nu wij met onze kerkgemeenschap moeilijke tijden doormaken, nu grote structuurveranderingen de parochies door elkaar schudden, mogen we geen heil verwachten van de veranderingen op zichzelf.  Als ze niet gedragen zijn door een levendig contact met Jezus, als we niet allemaal, elk van ons, beter en beter beginnen te beseffen wie Jezus is, wat hij met zijn Kerkgemeenschap bedoelt en welke rijkdom aan liefde hij ons schenkt, zal er van de grote veranderingen niet veel goeds in huis komen.  Bij het begin van dit jaar, en op deze feestelijke dag dat we elkaar straks op de parochiereceptie ontmoeten, moge dat ons goed voornemen zijn: om Jezus en zijn boodschap gaat het, en die willen we beter en beter leren kennen – opdat wij in zijn rijkdom zouden kunnen delen en zijn droom van vrede en recht mee zouden kunnen verwerkelijken.

Roger Van den Berge