Catechese en Kruisjesviering Vormelingen St Jan Vianney

Zaterdag 11 februari was het weer catechese-dag.
In de voormiddag was het Krik 5, waar Jan de kinderen allemaal een 'Nieuw Testament' in hun handen stopte om zelf bij de 4 evangelisten passages op te zoeken, waar Jezus met mensen aan tafel ging.

Immers Jezus heeft wel veel 'getafeld' met allerlei slag van volk. Daarin werd zijn uitnodiging om het leven met elkaar te delen tastbaar en voelbaar.

Op het programma stond ook: een korte exploratie van enkele belangrijke voorwerpen en symbolen in het kerkgebouw. Het was ook niet voor iedereen duidelijk wat nu precies 'een kruisweg' was en je struikelt wel eens over het woord 'tabernakel'. Als je daarbij bedenkt dat tabernakel eigenlijk 'tent' betekent, dan krijg je de herinnering aan de woestijntocht van het volk, waar ze de tien geboden een plaats gaven in die 'tent van samenkomst'

Nu is die tent een hele grote kerk geworden waarbinnen dat vergulde kastje staat, waar de broodhosties worden in bewaard, met het altijd brandende lampje ernaast, om Gods aanwezigheid aan te duiden samen met het symbool van Jezus' breken en delen.

De 30 kinderen werden op de pastorie in 3 groepjes verdeeld waar ze deze inhoud verder bespraken. Dan nog even een frisse neus halen in de tuin, waar de boom in het midden hen verlokt om in de takken te kruipen. Laat ons hopen dat ze even nieuwsgierig zijn als Zacheüs, die Jezus vanuit de boom wou observeren.

De voormiddag werd afgesloten met een repetitie in de kerk, om de viering van 's avonds voor te bereiden.

Want zaterdagavond 18.00u. werden die kinderen, samen met ouders en familie verwacht voor de kruisjesviering. De zang klonk nog wat schuchter. We zullen een extra inspanning moeten doen, om die stemmetjes uit hun luchtpijp te laten komen en ze op de juiste toon te krijgen. We hebben nog wat tijd tot aan het vormsel. Dan....moet het klinken!

De eerste lezing vertelde over Mozes en zijn volk, die konden wegtrekken uit het slavenland Egypte en die rechtstaande het Paasmaal aten om nadien de overtocht van de Rode Zee te trotseren. Het evangelie was dat van de zaligsprekingen, waarin de kracht van kleine, kwetsbare mensen duidelijk werd.

En dan brak het moment aan waarop priester Jos Van Reusel de kruisjes wijdde, die nadien door de catechisten om de hals van de kinderen werden gehangen.

Het was opvallend stil. Geen geroesemoes of gelach. Het was alsof iedereen in de kerk besefte dat het een engagement was om Jezus te volgen.

En wij, als catechisten, maar hopen dat er altijd wat van blijft hangen in die kinderhoofden.

En... vooral in hun hart. We zijn er meer en meer van overtuigd dat er op die leeftijd naar 12 jaar al ernstig kan gepraat worden met opgroeiende kinderen.

En al zal de kerk in hun leven wellicht geen centrale plaats innemen de komende jaren, toch is het belangrijk dat zij een goede herinnering hebben aan dit samenkomen, waar misschien later kan op verder gebouwd worden.