Ontmoeting met de Harelbeekse jeugdbewegingen

Kerk zijn, kerk doen: dat is vieren, verkondigen, dienstbaar zijn en gemeenschap vormen. Vanuit die gedachte werd op de planningsdag van de federale stuurgroep het voorstel gelanceerd om eens een ontmoeting met de jeugdbewegingen te organiseren. Donderdag 23 februari was het zover. Vier van de Harelbeekse jeugdbewegingen, Scouts en Chiro Stasegem, Scouts Harelbeke en Jeugd Rode Kruis gingen op de uitnodiging in. De chiro van Bavikhove liet zich nog verontschuldigen.

Het vertrekpunt van de avond was vooral elkaar leren kennen. Wie zijn wij? Wie zijn jullie? Wat kunnen we voor elkaar betekenen?

Al bij de kennismaking werd duidelijk dat heel wat mensen uit de federale stuurgroep ook nog een jeugdbewegingsverleden hebben, de één al wat langer terug in de tijd dan de ander. Maar het zorgde er wel voor dat er een soort verbondenheid gevoeld werd.

De verbondenheid met de plaatselijke parochiekerk is variërend van parochie tot parochie en vooral ook van de traditie die er is. Zo heeft de chiro in Stasegem nog jaarlijks zijn startviering in het begin van het werkjaar en ook op kamp een bezinning. Scouts Stasegem hebben bij hun startmoment een moment van stilvallen, stil staan bij het diepere, het zinvolle in het leven. Samen met diaken Dominiek Gheysen werken ze dit op een creatieve manier uit.

Ook op andere plaatsen gebeurt dit in min of meerdere mate maar gezien die verenigingen niet aanwezig waren is het niet zinvol om daarover uit te weiden.

Het Jeugd Rode Kruis profileert zich pluralistisch. Het was ook typisch dat iemand van een andere jeugdbeweging opmerkte dat de K minder dan vroeger voorstelde en dat net zij aanwezig was. Ze vertolkte een proces wat al vele jaren aan de gang is: De jeugdbewegingen en zeg maar heel wat jeugd kennen minder de kerk. Dit niet kennen wekt ook wel wat interesse: Zo kwam de vraag: "Wat is een federale stuurgroep?".

We mochten ervaren hoe we op vele vlakken elkaar kunnen vinden: inzet voor de kleine mens, zorgzaamheid en bekommernis, een tussen en voor de mensen staan maar ook samen zijn in groep en vele waarden als delen, verantwoordelijkheid dragen, graag zien. Anderzijds was er ook geen vraag om meer duiding en vieringen. Er was dankbaarheid voor het gebruik en vinden van lokalen, er was een bereidheid om praktisch elkaar te helpen en de vraag leefde ook om hen te helpen bij de werving van leden. Een hele tijd stonden we ook stil bij de vraag hoe jeugdbewegingen ook iets konden betekenen om de integratie te bevorderen: denk maar aan anders gelovigen en aan mensen met minder kansen.

Het was een deugddoende avond waarin wij van onze kant vaak herinnerd werden aan onze jongere jaren en we ook mochten getuigen hoe de jeugdbeweging in ons concrete leven ons op weg gezet heeft om te zijn we wie we zijn; hoe vanuit een hechte groep die verantwoordelijkheid draagt en lief en leed deelt roeping en toekomst kan groeien. Bij de aanwezige leiding voelden we dan weer een interesse en hun engagement voor de jongeren en kinderen.

Het was echt zinvol. Dank Lotte, Laura, Andreas, Henri, Siel, Febe en Julie!