Hier enkele foto's van het Paasspel dat de vormelingen brachten in de plechtige eucharistieviering van Pasen. Al moesten de kinderen die meededen er voor samen komen tijdens de vakantie, dat lukte wonderwel. 14 kinderen brachten het Paasspel. En... ze deden het prima. Klaar en duidelijk, met enthousiasme. Even iets oproepen van dit toneeltje:
Nadat de kinderen hadden rondgehuppeld op vrolijke muziek om paaseieren te rapen, zei de verteller dat Pasen nog heel wat meer was :
'Als christenen zijn we Jezus gevolgd op zijn weg. Hij wou bevrijding brengen. Hij heeft het hart van vele mensen geraakt. Maar - zoals het nog gebeurt tot op vandaag - goede mensen worden als een bedreiging gezien door hen die macht bezitten. Zo kwam Jezus op een kruis terecht, veroordeeld als een misdadiger. Hij moest dood.'
Zo vielen we van de vrolijke toon in het begin in de diepe teleurstelling.
Enkele vrouwen gaan naar het graf om toch nog maar iets vast te houden van een goede herinnering, en horen daar van een boodschapper dat Jezus niet in het graf is. 'Hij gaat u voor in Galilea, waar het allemaal begonnen is'
En dan gaan de vrouwen op stap. Op hun weg naar Galilea passeren ze ook in Jericho en treffen bij een boom Zacheüs aan, die zowel het droevige nieuws als de paasboodschap te horen krijgt. Hij trekt met hen mee. Zo komen ze dan bij het meer van Galilea. Daar treffen ze Petrus en nog 2 andere leerlingen aan bij hun visnetten.
We geven even dit fragment:
Verteller: Ze hadden weer hun oude beroep opgenomen, want ze waren vissers geweest.
Petrus: Ja.... vissen. Maar we visten achter het net. Na al wat er gebeurd is, het lukt ons niet meer om zomaar te vissen en al de rest te vergeten.
Joannes: Inderdaad Petrus. Hij maakte ons tot mensenvissers. Hij leerde ons om een groot net te spannen om mensen op te vangen, die anders hopeloos verloren zijn.
Jacobus: Zeker, Joannes, ik heb nog wel schrik om opgepakt te worden door degenen die Jezus vermoord hebben. Maar toch, er is iets in mij dat zegt, dat we nu niet mogen opgeven. Ik denk wel eens : Hij leeft nog.... maar dan in ons !'
Dat werd beantwoord door de kerk met een stevig 'Alleluia !' Stevig ja, want we hadden de steun van een koperensemble uit Wommelgem die met hart en ziel dit gezang mee bliezen. Dan was het ogenblik aangebroken om aan de tafel van Jezus weer te verzamelen, want bij het breken van het brood is hij weer in ons midden. De flinke vrouw Amssetou uit Burkina Faso kwam er ook bij met haar mand vol vruchten uit de akker, die dank zij de inzet daar en onze steun hier gegroeid zijn.
De kinderen hebben rond het altaar aandachtig mee gedaan met het dankgebed in een kring rond priester Michel van Bostraeten, diaken Patrick en de catechisten.
Er kon wel eens een lachje af, maar ze wisten heel goed waar het om ging. Dit Paasfeest zullen ze wel onthouden. Het was tegelijk een goede introductie voor hun vormsel dat nu heel dicht bij komt.
Jan
