Uiteraard was het een feestelijke viering: blije gezichtjes, ouders, bomma's en bompa's fier en tegelijk een beetje zenuwachtig. Naast de zorg om die dag in goede banen te leiden, was er toch veel aandacht voor deze plechtige afsluiter na 3 ingroeivieringen.
Je merkt wel het verschil met vroeger. Het is niet meer de eerste keer dat ze de kerk binnen komen. Ze zijn vertrouwd met Patrick en met mij als parochiegezichten. Ze kennen de priester Ronald van een vorige keer. Ze weten wat er allemaal gaat gebeuren. De juffen hebben hen goed voorbereid, de liedjes klinken enthousiast.
En... tijdens de viering wordt er geluisterd naar wat de priester zegt. Vooral bij de eerste communie zelf valt er een diepe stilte, telkens als een naam wordt genoemd en een kind naar voren komt. Ja, nu zijn ze volwaardig opgenomen in de viering.
Nu maar hopen dat ze af en toe nog wel eens naar een viering komen. Alleszins aan het gegroeide contact en de sfeer van deze dag kan niet meer geraakt worden.
