Er leeft grote verbondenheid en vriendschap bij de jeugd

Laurens en Laura steken al onmiddellijk van wal. “De twee leidingen zijn hier samen aan tafel, maar onze werking loopt gescheiden, al zijn er gemeenschappelijke punten. De laatste drie jaar gaan we samen op bivak. De laatste vrijdagavond van de maand overleggen we samen en werken we aan onze gemeenschappelijke activiteiten: het bivak en de Chirofuif.”
De Chiro jongens bestaan vierenzestig jaar, tellen dertien leiders en vijftig leden. De jongens hebben als jaarevenementen: de wafelslag, de kwis, de kersthappening en de Chirofuif. Ze zijn gehuisvest in het blauwe gedeelte van het gebouw.
De meisjes huizen in de containers en hebben als jaarlijkse activiteiten: bonte avond, de carwash, spaghettiavond, de kersthappening en de Chirofuif. De Chiromeisjes zijn na een onderbreking, nu al ononderbroken vijfendertig jaar pertinent aanwezig in het dorp. Ze bestaan uit zestien leidinggevenden en tachtig leden.

Leiding: “Je kunt lid worden vanaf het eerste studiejaar tot de leeftijd van achttien. Dit jaar hebben we voor het eerst een vriendjesdag. Elk lid mag dan een vriend of vriendinnetje meebrengen om kennis te maken met de Chiro. We nodigen dan ook de laatste kleuterklas uit. Dit is een formule om nieuwe leden aan te werven.
Als leiding trekken we ook naar de ouders. Vroeger trokken we naar ieder ouder afzonderlijk. Maar nu leggen we in het begin ven het werkjaar een vergadering vast samen met de ouders en geven hen alle gewenste informatie.
We hebben eigenlijk heel goede contacten met de ouders. Ze brengen de kinderen naar de zondagse activiteiten (van twee tot vijf uur). En ervoor of erna wordt al eens een babbeltje geslagen. We kunnen ook beroep doen op de ouders bij het helpen organiseren van activiteiten. Kookouders voor de bivak hebben we altijd voldoende.
De ouders houden we goed op de hoogte van onze werking. Via sociale media hebben we gemakkelijke contacten. We hebben ook een gesloten circuit waarin we gemakkelijk foto’s van onze activiteiten sturen.”

 

Leiding: “Vanuit het Nationaal Verbond krijgen we jaarlijks enkele brieven met richtlijnen. Verder kent de Chiro naast het Nationaal Verbond ook het Limburgs en het Gewestelijk Verbond.
Jaarlijks organiseert het Gewestelijk Verbond (dat zijn Chiroleden van enkele steden) gezamenlijke activiteiten voor de leiding maar ook voor de leden. Maar we hebben ook contact met de Chirogroepen van Bilzen. Als ze lokaal een grootser evenement inrichten dan gaan we daar naar toe en zij komen ook bij ons. We zitten niet opgesloten in een cocon. Zo kom je in contact met andere werkgroepen. Maar voor de rest werken we meestal in onze kleine entiteit.
We zullen jezelf meer zeggen. Wij zijn verbonden met de andere verenigingen van onze parochie. Wij bieden als leiding onze hulp aan bij allerlei activiteiten: Spurkkermis, parochiale eetdag, rommelmarkt. We hebben onlangs deelgenomen aan de bijeenkomst in Bilzen van alle verenigingen.”

Leiding: “Natuurlijk het zijn kinderen van hun tijd. Je zou ze de digitale kinderen kunnen noemen. Maar het valt ons nogal best mee daar mee om te gaan. Elk lid dat naar de zondagse activiteit komt, legt zijn gsm opzij bij het begin van de activiteit. Bij het naar huis gaan krijgen ze die weer mee. Deze regel stelt geen enkel probleem. Als we op bivak zijn, krijgen ze elke dag een tijdsmoment waar ze over hun gsm kunnen beschikken. Deze afspraak verloopt vrij vlot.
Het is niet zo moeilijk om elke zondag de kinderen bezig te houden. We spelen veel buiten. Gezelschapsspelen zijn minder gegeerd. De groepjes zijn meestal iets te groot om met één spel bezig te zijn. We hebben wel enkele spelen in het groot uitgewerkt, zodat ze dit met meerderen tegelijk kunnen spelen. Maar toch gaat de voorkeur in de zondagsactiviteiten naar spelformules in de openlucht.”

Laurens: “Als leidinggevende ben ik achttien jaar. Het is normaal dat ik geen leiding op mij neem van leeftijdsgenoten. Daarom is het fijn dat we in groepen ingedeeld zijn. Zo kan ik me inzetten voor een jongere groep. Achteraf kan ik me nog amuseren met mijn leeftijdsgenoten.”
Onze kerkelijke band. We mogen zeggen dat zuster Monique voor ons het gelaat van de kerk is. We hebben een heel goede relatie met haar en ze helpt ons als het kan. Als we in nood zitten, kunnen we sommige zondagnamiddagen gebruikmaken van de kerk. Vroeger begon onze jaarlijkse activiteit met een viering. We hebben nu een slapend kerkgebouw. Het wordt nog nauwelijks gebruikt. We zouden de kerk wel mogen gebruiken voor een viering, maar de laatste drie jaar is dit niet meer gebeurd. Toch starten we elke zondagnamiddagvergadering met een Weesgegroet.”

Leiding: “Inderdaad, we hebben nog een ander leven. Sommige leidinggevenden studeren nog, anderen hebben een job. De meeste leden kunnen dit goed combineren. Omdat we een vriendengroep zijn en vlot met elkaar kunnen samenleven. Eigenlijk leven we een beetje naar het weekend toe.
Wie zorgt waarvoor? Natuurlijk er komt heel wat bij kijken. Het is niet enkel de zondagmiddagactiviteit. We hebben een organisatorisch aspect. Wie zorgt voor de lopende zaken. Wie zet zich in voor het verwezenlijken van onze jaarlijkse evenementen. Dan heb je nog het financiële luik.
De Chirojongens hebben een volwassen begeleider die zich bekommert om het financiële.
De meisjes doen alles zelf. Voor het financiële zijn ze altijd met twee personen. De hoofdverantwoordelijke blijft dat voor enkele jaren. Alle andere taken worden jaarlijks in de startvergadering opnieuw besproken en verdeeld. Bijvoorbeeld: enkelen zijn verantwoordelijk voor de spaghettiavond. Dan bouwen zij die activiteit volledig uit. Niemand anders trekt zich dat aan. Op de avond zelf wordt door iedereen meegeholpen.
Zo hebben we allemaal onze jaarlijkse specifieke opdrachten en dat maakt het samenzijn ook iets gemakkelijker. Je kunt niet voor alles tegelijk verantwoordelijk zijn.”

Leiding: “Hoe word je dat? We vragen het in de loop van het jaar aan de oudste groepsleden. Als je interesse hebt, komt dat van zelf. Het is een soort doorgroeifase. Eigenlijk groei je door naar een vriendengroep waar je sterk mee verbonden bent en je samen inzet via voorbereiding, kamp, voor een groep jonge mensen. Van die vriendschap, die verbondenheid en inzet ontvang je heel veel voldoening. En daar doe je het voor.”

Leiding: “Op bivak gaan is zeker één van de hoogtepunten. Dit vraagt heel wat voorbereiding. Maar zoals we vermeldden, we doen dit de laatste jaren samen, jongens en meisjes. We hebben dan wel een grotere groep. We zoeken altijd een vaste plaats. We gaan niet kamperen in tenten en bossen, maar in een vast gebouw. Het gebeurt wel als de groep te groot is, dat de ouderen in een tent slapen. Maar de rest (eten en wassen) gebeurt in een gebouw.
Het financieel aspect kan besproken worden. We kunnen beroep doen op instanties die tussenkomen in de kosten. Maar we bespreken dat met de ouders en eventueel gaan we bij de ouders thuis. Ieder kind dat mee wil op ons negendaags kamp kan meegaan. Het is fijn dat dit geregeld kan worden.”

Leiding: Alle ogen zijn gericht op Laura. Ze verwachten het slotwoord van de vlotte Laura. Er komt niet onmiddellijk een woord tot Laura plots zegt: “Er valt geen slot te breien aan de Chiro. Chiro blijft, Chiro is een stuk van ons leven. Die vriendschap, die verbondenheid, die voldoening, daar leven we van.”