Waar kunstgeschiedenis zich traditioneel op het westen richtte en een lineaire ontwikkeling presenteerde, zien we nu een tendens om kunst mondiaal en als een veelvoud van vertellingen te beschouwen.
Waar de kunstgeschiedenis zich traditioneel op de westerse wereld richtte en een lineaire ontwikkeling presenteerde, zien we nu een tendens om kunst mondiaal en als een veelvoud van vertellingen te beschouwen. Kunst als een wereldwijd fenomeen zien, betekent ook opnieuw kijken naar de grondslagen van het vakgebied. Kitty Zijlmans doet een voorstel voor een brede en geïntegreerde blik, en rijgt thema's als tijd, plaats, stijl, originaliteit, gender en diversiteit aan elkaar. Talrijke kunstwerken passeren daarbij de revue. Een aanstekelijk en belangwekkend betoog, waarvan iedereen met interesse in kunst of met een rol in de kunstwereld kennis zou moeten nemen.
In glasheldere bewoordingen fileert Kitty Zijlmans de vooringenomenheden die in de wortels van deskundige beschouwingen over ŸonzeŒ kunstgeschiedenis liggen opgeslagen. Daarom breekt ze een lans voor het verschildenken bij kunsthistorici en hun afnemers. De canon, ook in de kunst, is een afspiegeling van dat gemis. Zijlmans illustreert dat onder andere met een prachtige analyse van de positie van de vrouw in de
beeldende kunst. Vijftig jaar ben ik bij dat proces betrokken. Voor een soort ervaringsdeskundige als ik: een genot om te lezen!
