Wat wordt uw taak tijdens de Wereldjongerendagen?
Patrick Hanssens: ‘Ik verwelkom de groep van 50 jongeren die via IJD Vlaanderen naar Panama komt. Eerst begeleid ik hen naar enkele afgelegen dorpen rond het Alajuelameer voor het voorprogramma.’
Wat mogen ze daar verwachten?
‘Verspreid over kleinere groepen gaan ze vier dagen meeleven met de plaatselijke bevolking. Het is de tijd van de koffie-oogst — dus misschien mogen ze meteen de handen uit de mouwen steken. Het is een vorm van ecotoerisme, dat in Panama in opmars is.
Ze zullen ook helpen met de voorbereiding van de grote jaarmarkt, komende zondag.
Dan komen alle gemeenschappen die rond het meer leven samen. Daarna verhuizen de Vlaamse pelgrims mee naar Chilibre, waar ik woon en waar ze bij gastgezinnen zullen logeren.’
En waar ze zullen kennismaken met een levendige parochie?
‘Absoluut! De Vlaamse jongeren zullen zien hoe mensen hier openlijk en vrij hun geloof beleven en zich erdoor laten inspireren. Anders dan in Europa, waar het geloof in de hoek wordt gedrumd. Onze kerkgemeenschap kan ook rekenen op de inzet van heel actieve leken, en dat is nodig: samen met vier zusters sta ik aan het hoofd van een grote parochie, die 27 kapellen telt. Wij kunnen natuurlijk niet overal tegelijk zijn, voor bijvoorbeeld de zondagsvieringen. Maar dat is geen probleem.
Hier is het de kerkgemeenschap die viert, ook zonder priester.
Iedere kapel heeft ook zijn eigen pastorale werkgroep.’
Hoe bent u ooit in Panama beland?
‘Net zoals mijn collega hier, Bernard Van Quaethem, ben ik afkomstig uit West-Vlaanderen. Hij uit Knokke-Heist, ik uit Gullegem. In 1976 kwam ik naar Panama om aan te sluiten bij een Amerikaans project. In 1963 waren drie priesters uit Chicago naar San Miguelito gekomen. Het was een proefproject om een plaatselijke katholieke gemeenschap te helpen groeien in de geest van de vernieuwingen van het Tweede Vaticaans Concilie. Ik heb tien jaar in San Miguelito gewerkt, waarna ik verhuisde naar Chilibre. Het wordt voor de Vlamingen een reis om nooit te vergeten.’
