Het is een lang en boeiend gesprek geworden met Therèse Van Immissen, één van de oudste inwoners van onze gemeente. Sedert eind december 2017 woont ze in Molenbeersel in een assistentiewoning bij het woonzorgcentrum’ Zorgvlied’.
In januari 1922 werd ze in Ophoven geboren. Ze liep er school en groeide er op in een fijn gezin van zes kinderen. Reeds vroeg groeide in haar het verlangen om onderwijzeres te worden. Ze trok naar de normaalschool, waar ze tevens een speciale opleiding ‘lichamelijke opvoeding’ volgde.
Gediplomeerd in het begin van de veertiger jaren - het waren de oorlogsjaren - kon ze als turnlerares vrij snel aan de slag in de basisschool Heilig Graf in Kinrooi. Ze deed het blijkbaar zo goed, dat ze op een dag van zuster directrice de vraag kreeg om ook in het middelbaar turnen en tevens wiskunde te geven. En dat heeft ze dan maar gedaan. “Jarenlang heb ik dat heel graag gedaan. Aan het onderwijs heb ik veel deugd beleefd” zo getuigt ze openhartig en met een tikkeltje fierheid.
Maar voor Therèse was de school toch meer dan alleen maar lesgeven. Ook naschoolse activiteiten hoorden erbij. Vele uren was ze bezig met het inoefenen van toneelvoorstellingen met leerlingen of met collega’s. Bij het jaarlijks schoolfeest werd er immers toneel gespeeld en zij was er steeds weer bij betrokken. Toneel spelen was blijkbaar één van haar vele talenten, want reeds in haar jeugd stond ze in Ophoven al meerdere keren op de planken.
Op latere leeftijd is Therèse getrouwd en verhuisde ze naar Veldwezelt. Maar ze bleef lesgeven in haar geliefde school in Kinrooi tot aan haar pensionering in 1983.
Therèse is steeds sterk verbonden gebleven met haar familie in Ophoven. Groot was haar inzet voor het gezin van haar broer, toen diens echtgenote op vrij jonge leeftijd overleed. Zo sterk was de band geworden dat ze de kinderen van dit gezin een beetje beschouwde als haar eigen kinderen.
Eenmaal gepensioneerd wist Therèse haar tijd goed te besteden. Kantklossen en borduren doet ze als de beste. Getuigen de mooi ingekaderde kunstwerkjes die de wanden van haar kamer sieren. Maar er staat ook een computer en een laptop op haar schrijftafel. Ze werkt er regelmatig mee en ze kan er ongetwijfeld vlot meer overweg.
In het gesprek laat Therèse voelen dat het geloof voor haar een grote waarde is. Van huis uit heeft ze het meegekregen. Ze heeft er ook van geleefd. Het geloof geeft haar, zo vertelt ze, veel steun en houvast in het leven. De wekelijkse eucharistieviering is haar dierbaar. “Als ik niet naar de mis geweest ben ontbreekt er iets aan de zondag. Het is een stukje van mijn leven geworden.”
En als ze dan als 97-jarige op haar lang leven terugblikt, zegt ze het zo: “Met alles wat er was, met alles wat ik meemaakte, heb ik een goed leven gehad.” Mensen blij maken was voor haar een belangrijke levenswaarde. Dat heeft ze altijd getracht, zowel in de school als in de familie en ook daarbuiten. Mensen plezier doen en hen laten voelen dat je veel om hen geeft, dat vindt ze geweldig. Toch mooi zo iets te mogen horen.
Therèse, bedankt voor het boeiend gesprek dat ik met je mocht hebben, bedankt voor je levensgetuigenis en het getuigenis van je diep geloof. En proficiat met je 97ste verjaardag die je onlangs, samen met je familie, mocht vieren.
Jaak Leen
