Op zaterdag 27 april 2019 van 10 tot 12 uur ontving mgr. Lode Aerts een groep van 17 medewerkers van Don Bosco in het bisschopshuis te Brugge. Bisschop Lode kwam ons afhalen op de parking terwijl we daar in het zonnetje elkaar aan het begroeten waren. We werden verwacht in een mooie spreekzaal, een stukje cake en een korfje paaseitjes stonden klaar en de bisschop zelf bediende ons met een kop koffie.
Hans Desramault gaf de start aan ons samenzijn. Daarna verzorgde Rik Callens de inleiding. Hij bracht aan op welke wijze Don Bosco veel medewerkers rond zich verzamelde en met hen samenwerkte voor de straatjongens van Turijn. Hij legde uit hoe Don Bosco achteraf een structuur uitbouwde voor die medewerkers en hen in een erkende vereniging samenbracht. Vervolgens hebben we één na één aan de bisschop meegedeeld hoe we de MDB leerden kennen en welke taken we opnemen als MDB in ons leven. De verscheidenheid aan taken was groot: in het eigen gezin en bij de kleinkinderen, op het werk, in de parochie doorheen catechese en organist... Ook in schoolbesturen, bij Lourdesbedevaarten, in Samana en dergelijke. Deze concrete levensverhalen wijzen uit hoe Don Bosco richting aan ons leven geeft en met ons meetrekt doorheen de jaren. We beaamden samen dat we geen afstand kunnen nemen van de bezieling door Don Bosco en zijn spiritualiteit. De geest van Valdocco en Mornese leeft verder!
Mgr. bedankte ons voor de getuigenissen. Hijzelf is zeer vertrouwd met Mensa, ons vrouwenopvangtehuis in Brugge, waar zijn naamgenote zr Carina Aerts woont. Voor ons MDB zelf zijn elkaars verhalen een hele verrijking. We worden dieper vertrouwd met de bezieling van onze groepsleden. Dankbaarheid en waardering leeft in ons op voor hun gulle gaven met hart en geest en handen.
Gekend zijn doet deugd!
Tijdens een korte pauze verraste Anne-Mie Lefebvre ons met een lekker stuk gebak. Ze had ons ook verrast en geholpen door als eerste de aanzet te geven bij onze getuigenissen.
Nathalie Kerckhove, die het contact met de bisschop, en vooral met zijn secretaris, goed onderhouden had, legde de bisschop onze vraag naar zijn getuigenis voor. Mgr. Lode deelde zijn roepingsweg mee en zijn vele zendingen doorheen de jaren! Daar werden we heel stil van. Hij vertelde dit zo eerlijk, eenvoudig en levensnabij. Hij vertrok van een ingrijpende ervaring op zijn zoektocht naar God. Hij leidde ons tot dé beleving van zijn roeping die zijn eigen kunnen overtreft, die gave is voor hem. Dit is ook de steun van zijn leven geworden. Hij verlangt dat die God die hem trouw en barmhartig bemint en steeds zijn steun en toeverlaat wil zijn, dit ook voor anderen zou mogen zijn of worden. Dit wil hij hen aanreiken ook met hart en geest en handen. Wij hadden gevraagd om afsluitend samen te kunnen bidden met hem. Mgr. Lode nam ons mee naar de mooie kapel. Het werd een blij middaggebed waarin we onze vele intenties konden neerleggen.
Op de middag nam de bisschop afscheid op de parking. Hij sprak ons aan bij de voornaam en wist van de echtparen wie bij wie hoorde! Gekend zijn doet deugd!
Marie-Claitre Deknuydt en haar man Frans hadden onze verdere tocht in ‘Brugge die Scone’ vooraf gaan verkennen en grondig voorbereid! Ze gingen ons voor naar het restaurant ‘In ’t Schrijverke’. We konden er elkaar gezellig ontmoeten bij een lekkere maaltijd! Onder de middag brachten we een bezoek aan de Onze-Lieve-Vrouwekerk, nog in restauratie. Luk Van Beneden leerde ons dat de toren van de kerk helemaal in baksteen is opgetrokken. Hij is 122 m hoog en de tweede hoogste die zo is opgebouwd. We hebben er naar ‘opgekeken’!
Daarna brachten Marie-Claire en Frans ons naar het aanlegkaaitje van een bootje om de Brugse reien op te varen. Nog al vlug konden we instappen en we merkten ook al vlug dat de lucht meer betrokken werd. De gids startte de boot en zijn uitleg en weldra waren de plensbuien er ook. Onder de paraplus loerden we links en recht wat er aangeduid werd om te bewonderen. Het was leerrijk, maar de regen drong door onze kleren heen! Weer op vaste grond zijn we naar een eetgelegenheid dichtbij getrokken. De kelner vroeg zich vol medeleven af wie er in ’s hemelsnaam toch in dat bootje zaten!
De geest van Valdocco en Mornese leeft verder!
Opgekikkerd stapten we naar de Sint-Salvatorkathedraal om de eucharistieviering van Beloken Pasen mee te vieren. Met onze groep werden we biddend en zingend opgenomen in dat prachtig verzorgd geheel! Een afsluiter die ons raakte binnenin.
Op de zonnige parking van het bisschopshuis wisselden we onze dank ten afscheid uit. Nog een beste wens voor een goede reis, eerst door een druk stukje stad en dan de brede autosnelweg op!
Zr Gilberta Denorme
