EEN FEESTELIJKE DAG
Zondag 8 september, feest van Maria's geboorte, de dag van de priesterwijding van Stijn Vanhee waar we reeds lang naar toe leefden. Het weer was ons genadig en de Sint-Willibrorduskerk begon reeds vroeg gevuld te raken. Hoewel er honderden stoelen bijgeplaatst waren, hebben toch vele mensen tijdens de viering moeten recht staan. We schatten dat er rond de 800 aanwezigen waren in deze dienst die twee uur duurde. Het was een zeer gevarieerd publiek uit verschillende landen en van alle leeftijden, de jongste die we er zagen was amper twee weken oud.
Buiten de kerk werd de intredeprocessie opgesteld: de wijdeling met zijn familie, een hele groep acolieten, tientallen priesters en tenslotte Monseigneur Lode Aerts met de priesters van Middelkerke en de twee rectoren: Kan. Philippe Hallein, rector voor de priesteropleiding in het bisdom Brugge en Mgr. Dirk Smet, rector van het Belgisch College in Rome. Het was een heel indrukwekkende processie die de kerk binnenging.
De zang werd verzorgd door de gemeenschap 'Moeder van Vrede' uit Gistel. Onder het zingen van het intredelied 'Come and fill this temple' kwamen we binnen en nam iedereen zijn plaats in. De bisschop opende de dienst en werd daarna verwelkomd door Jo Broucke in naam van de federatie Middelkerke-Spermalie. Hij heette hem welkom aan zee 'waar de geest waait over de wateren, waar Jezus graag en vaak vertoefde op zoek naar leerlingen'. Hij typeerde wijdeling als
'stil en bedachtzaam, maar steeds dienstbaar, eerder onopvallend, maar niet voor God'.
Tijdens de woorddienst kwamen zowel familieleden als mensen uit de federatie aan bod. De lezingen waren die van de gewone zondagsliturgie maar waren zeer passend voor de gelegenheid, vooral het evangelie waarin sprake is van het volgen van Jezus en het grondig overleg dat daarbij levensnoodzakelijk is. In zijn homilie drukte de bisschop het grote vertrouwen uit dat hij heeft in de wijdeling Stijn en sprak hem zeer bemoedigende en bezielende woorden toe.
Daarna begon de wijdingsplechtigheid. De kandidaat werd naar voor geroepen en rector Philippe Hallein vroeg de bisschop hem tot priester te wijden. Na de vraag van de bisschop of hij daartoe geschikt is, gaf de rector een mooie schets van een leven naar het priesterschap toe, een verhaal van groeien en open bloeien. De bisschop sprak dan zijn bereidheid uit Stijn te wijden en nodigde hem uit de belofte van gehoorzaamheid aan zijn bisschop en diens opvolgers uit te spreken. Toen dit gebeurd was ging de wijdeling plat ter aarde liggen voor de litanie. Dat is steeds een heel indrukwekkend moment, de hele gemeenschap was bijzonder ingetogen in gebed voor de wijdeling.
Dan volgde het kernmoment van de viering toen de bisschop Stijn de handen oplegde om Gods Geest over hem af te roepen. Ondertussen was heel het koor en een deel van de kerk gevuld met een grote groep priesters die allen om beurten de wijdeling de handen oplegden als teken van verbondenheid in het priesterschap. De steun van zijn confraters zal de jonge priester in zijn leven goed kunnen gebruiken. Na dit gebaar in volledige stilte bad de bisschop het plechtige wijdingsgebed waardoor Stijn nu ook werkelijk tot de priesters behoorde. De hele gemeenschap bad zingend tot de Heilige Geest. Tijd om de nieuwe priester met de liturgische gewaden te bekleden, priesterstola en kazuifel werden aangebracht door zijn zus en ouders waarna de bisschop Stijn de handen zalfde met chrisma en hem de offergaven werden aangebracht. De bisschop gaf de vredeskus aan de wijdeling en die werd doorgegeven aan familie en confraters en dan barstte een daverend applaus los, bezegeld met veel alleluia's.
Na de wijdingsplechtigheid volgde de dienst van de eucharistie waarin Stijn voor het eerst zou voorgaan aan de zijde van zijn bisschop. In een lange offerstoet werden brood en wijn aangebracht, voor het eerst mocht de nieuw gewijde priester de consecratiewoorden uitspreken in concelebratie met de bisschop en tientallen priesters. Er was een heel hartelijke, uitgebreide vredeswens en natuurlijk deelde Stijn ook de communie uit aan zijn familie en vele anderen.
Een heel bijzonder moment na de communie was er toen de wijdeling samen met zijn ouders bloemen bracht naar het beeld van Onze Lieve Vrouw. Ondertussen werd gezongen 'Maria, koningin van de vrede'.
Voor de zegen sprak Stijn woorden van dank uit aan de vele mensen die hem doorheen zijn opgroeien thuis en zijn vele jaren vorming tot dit moment gebracht werden. Ook een groet in het Italiaans was er op zijn plaats.
'Eerst en vooral is het natuurlijk God die ik moet danken. Het is Hij die mij geroepen heeft en Hij die mij altijd ondersteund heeft en uitgenodigd om verder te gaan. Ik ben ook blij dat ik tot ik tot priester kon gewijd worden op een Mariafeest, want ook zij heeft altijd een belangrijke plaats gehad in mijn leven'.
Er waren warme woorden van dank voor zijn ouders en familie, voor de bisschop en allen die in het seminarie en het Belgisch College in Rome voor zijn vorming gezorgd hebben. Er waren dankwoorden voor de mensen van Middelkerke en Slijpe , de ceremoniemeester en allen die in de liturgie hebben geholpen. Dank tenslotte voor alle aanwezigen en allen die voor hem gebeden hebben.
Het slot was als volgt:
'Ik wil jullie vragen verder voor mij te bidden, dat ik mijn dienstwerk als priester goed mag doen en ik wil jullie vragen te bidden voor de andere seminaristen en voor roepingen tot het priesterschap, tot het diaconaat, tot het religieuze leven en tot goede christelijke families'.
Na de zegen en het slotlied verliet de lange processie de kerk. Er werd een geldinzameling gehouden ten voordele van Oostpriesterhulp. Deze bracht de som op van 3998,65 euro die besteed zal worden aan de opleiding van priesters en seminaristen.
De politie zorgde ervoor dat iedereen veilig de drukke weg kon oversteken en op weg gaan naar 'De Branding' voor de receptie. Deze had plaats in twee zalen, dat was wel nodig want er was een massa volk. Een ploeg vrijwilligers zorgde voor een vriendelijke ontvangst en een vlotte bediening. Het was er een combinatie tussen de bruiloft van Kana en de wondere broodvermenigvuldiging, het ontbrak aan niets. De wijdeling werd van alle kanten persoonlijk gefeliciteerd en velen kwamen zijn eerste zegen vragen. Er was urenlang tijd voor gesprek en ontmoeting. Het was 21 uur eer alles achter de rug was, het einde van een onvergetelijke dag, waarover de volgende dagen heel veel nagekaart werd. Met genoegen konden we 's avonds op T.V. nog een kort verslag zien. Het was nog eens een dag waarop de Kerk positief in het nieuws kwam.
Luc De Baene
