Op bezoek bij...

Ik wil nog even een probleem aansnijden. Als vroeger een priester een dorp of stad verliet bleef de continuïteit. Nu wordt een priester uit een weefsel weggerukt. Dit weefsel is gekwetst en groeit misschien niet meer aan elkaar tenzij met littekens. Denkt de hogere overheid wel eens na over wat ze teweegbrengt. Er kunnen ook mensen afhaken!
Het is natuurlijk zo dat een priester vandaag niet zomaar een schuifbare pion is zonder het weefsel te raken. Anderzijds brengt een nieuwe herder ook een ander accent en kan men op een vernieuwde manier weer groeien en misschien toch een stevig weefsel vormen. Want een priester moet een man van de eenheid zijn en dat hangt niet van één persoon af. Het is natuurlijk niet uitgesloten dat mensen daar problemen mee hebben, dat ze afhaken. Het is niet uitgesloten dat mensen al eerder op de uitkijk staan om er mee te stoppen, maar er doet zich geen gelegenheid voor. En zo een wissel zou dan gebruikt kunnen worden. Maar dit laatste zie ik hier nog niet zo vlug gebeuren.

Je verlaat Bilzen, maar je blijft grenzen aan onze stad. We weten dat je een man zijt die, éénmaal weg, wegblijft. Je komt niet meer in ons midden. We hebben een nieuwe herder en daar moeten we het maar mee doen. Met die nieuwe herder bouw je verder aan de toekomst als Kerk. Ik vergeet niet de mensen en wat ik met hen heb beleefd, maar ik heb een nieuwe taak. Zo willen we je omschrijven.
Je hebt dit perfect verwoord. Het is ook zo. Ik ben niet de man die oeverloos terugkomt. Bilzen is een afgesloten hoofdstuk. Je hebt een nieuwe herder en ik wens jullie dezelfde werkkracht toe als voorheen. Ik verdwijn, maar ik draag al het mooie dat we samen beleefden met me mee.

De aankondiging van je overstap eindigde zo in het Belang van Limburg: ‘De herder verlaat Bilzen, maar God blijft’. Een mooie gedachte, maar hoe bereiken de mensen God? De moderne mens die God niet verloren is maar wel de Kerk!
Dit is natuurlijk een pijnpunt. Het is niet alleen kerkelijk maar ook een maatschappelijk probleem. De mensen gebruiken niet meer de sociale media om hun horizon te verbreden. Ze willen alleen de echo van hun eigen stem horen. We leven in een tijd van een verdampend gemeenschapsgevoel, waar elk individu strijdt tegen de samenleving. Ik bepaal mijn leven en niemand anders. Om terug te komen op de Kerk. We zijn eigenlijk maar christen als we aannemen dat we de Kerk nodig hebben. Want de Kerk laat ons Jezus zien. Jezus maakt ons duidelijk dat we moeten streven naar verbondenheid, naar eenheid, naar een gemeenschappelijk weefsel. Jezus zet ons aan te streven naar het goede, naar het schone in mensen. Als we die spanning ervaren, worden wij Jezus-mensen, Kerk-mensen, christenen.