In vergelijking met dit metaal is onze volgende jubilaris, na Pavell en Arthur vorige week, nog bitterjong. Maar … ook Noël Vanackere mag 10 kaarsjes uitblazen! Al één decennium is hij de man die ervoor zorgt dat Kerk&Leven tijdig bij de drukker raakt en dat jullie alles kunnen lezen over het leven van de kerk in onze Pastorale Eenheid. Dat verdient een dikke proficiat! Hoogtijd om deze tinnen man eens onder ‘de loupe’ te houden in een diepgaand interview.
Noël, jij werkt achter de schermen en misschien weten sommige mensen niet wie je bent. Stel jezelf even voor.
Dat is zo. Ik werk graag en het werk dat ik hier doe gebeurt meestal achter de schermen. Daarnaast en elders ben ik ook soms actief vóór de schermen. Als ik gekend ben is het vooral bij de ouderen van ‘Bekaert’ en ook via mijn vrouw, die beter gekend is dan ik.
Mezelf voorstellen lukt niet, want hoewel ik er al jaren lang dezelfde uitzie, toch ben ik vandaag anders dan gisteren in gedachten en overtuiging. En morgen mag ik wellicht verwonderd zijn over gedachten die ik vandaag niet heb.
Daarom beperk ik mij tot enkele gegevens:
Achtste kind van dertien, uitzonderlijk, maar ik ben er fier op. Tot op latere leeftijd gewoon van in wij-vorm te spreken in plaats van in ik-vorm. – Een kanttekening daarbij: De ik-vorm kwam er toen bij ‘Bekaert’ iedereen die een beetje chef was een jaarplan moest opstellen voor zijn dienst of afdeling. Om kort te zijn, het kwam er in de meeste gevallen op neer efficiënter te werken of meer te produceren met minder wij-krachten. Organisatie-ontwikkeling en teambuilding konden de wij-geest daarna niet meer aanzwengelen. -
Geboren Desselgemnaar van tussen de boerderijen rond het grenspunt met St.-Eloois-Vijve en Waregem. Gebuur van Briek Schotte. – Hij was wel 22 jaar ouder. -
79 jaar, 56 jaar getrouwd met Lieve Vervaeke en 55 jaar Zwevegemnaar. Kinderen en kleinkinderen. Bij ‘Bekaert’ gewerkt tot 61 jaar.
Boekenlezer, hoewel het meer en meer gebeurt dat ik wakker schrik van het boek dat mij uit de handen glipt. Waarvan ik niet in slaap val zijn debatten in één trek door, zonder muzikale tussenwerpsels: ‘s morgens op France Culture of BFM Business en ’s avonds laat op ARD of ZDF.
Klassieke muziek. Thuis kwam de radio binnen in 1948. Ik leerde alle componisten kennen, van vóór Bach tot na Bartok. Tijdens mijn actieve jaren was het werken, lessen volgen en bijstuderen; alles in stilte. Nu ik zogezegd op rust, soms onrust, ben zet ik wel eens een concerto of een symfonie of een stukje opera op. Ik ben er onmiddellijk weer in thuis.
Kan je iets meer vertellen over je werk voor Kerk&Leven. Wat moet je zoal doen en wanneer doe je dat?
Iedere pastorale eenheid staat in voor de invulling van de eerste twee tot vier pagina’s van Kerk&Leven. Ik zorg voor de administratie ervan. Daartoe heb ik twee informatiebronnen: de agenda van de pastoor, op basis van het liturgisch jaarplan, en de mailberichten van verenigingen. Uit het eerste pik ik: datum, uur en intentie van de eucharistievieringen, datum en uur van doopsels, huwelijken en uitvaarten en van vespers en aanbiddingen. Het tweede levert de activiteiten van de verenigingen. Maar het/de essentiële artikel(s) komt/komen van de pastoor of van een interviewer. Illustraties worden aangeleverd bij de teksten.
Er is een basislay-out vastgelegd door de drukkerij. Dus mijn werk is eigenlijk heel eenvoudig.
Ik verricht dat in de pastorie elke donderdag tussen 10 en 12 u., hoewel ik op de dag van mijn pensioen mijn stipte chronometer opgeborgen heb, en gewoonlijk op zondagvoormiddag ga ik er de laatste mailberichten na en transfereer ik het geheel naar de drukkerij. – De coronacrisis belet deze gang van zaken en ik arbeid nu via telewerk. -
Hoe ben jij aan die ‘goedbetaalde’ job geraakt? En ben je dan ook dubbel betaald om in het weekend te werken?
‘Bucketlist‘ behoorde nog niet tot de gangbare woordenschat toen ik op pensioen ging. Ik had dus geen af te haspelen prioriteiten en wilde gewoon blijven genieten van ‘nuttig’ bezig te zijn. Maar het was lang zoeken naar zulke bezigheden. Zanger geworden in het Sint-Amanduskoor waarvan ook zuster Simonne lid was wist ik dat zij o.a. ook actief was voor Kerk&Leven. Een paar maanden na haar plotse overlijden vroeg ik pastoor Daniël: ‘Heb jij een job voor mij?’ - Zo is het gegaan, zonder curriculum vitae. Ik ben erover verwonderd dat het reeds 10 jaar geleden is. -
Is het goedbetaald? Zoals een niet-erkend knelpuntberoep. Ik ben er in ieder geval rijker door geworden.
Je doet het werk heel nauwkeurig en gepassioneerd. Hoe komt dat?
Nauwkeurig? Dat kan. Mijn laatste 15 jaar bij ‘Bekaert’ deed ik personeelsadministratie, ook voor de ‘NV’, d.w.z. betaling van lonen, wedden en brugpensioenen, RSZ- en fiscale aangifte, accuraat de immer wijzigende sociale en fiscale wetgeving en cao’s toepassen en terzelfdertijd meewerken aan de vernieuwing van de IT-systemen. Dat moest niet alleen nauwkeurig zijn, maar perfect en op tijd, want een foutieve betaling veroorzaakt wantrouwen en het corrigeren kost tientallen keren meer tijd dan meteen juist te zijn!
Gepassioneerd? Dat besef ik niet.
Klaagt je vrouw nooit over je engagement?
Vroeger bij ‘Bekaert’ wel, maar sedert mijn pensioen niet. Ze is zelf meer geëngageerd dan ik. En ik klaag niet.
Je ontsnapt er niet aan. Ook voor jou de vraag wat geloof voor jou betekent?
Daarover zou ik kunnen boeken schrijven, maar wie heeft daar iets aan? Ik ben geen exegeet of theoloog. Ik lees wel graag erover, vooral over de Schrift in haar historische context of contexten, want ze loopt over verschillende periodes en eeuwen.
Zo bevraag ik mij over de gruwel in Leviticus en in andere boeken van het Eerste Testament
Evenzeer ook over aartsvaders en zonen. Vrouwen komen weinig aan het woord. En als het eens over een vrouw gaat, wordt het verteld of vertolkt door een man. Na het Tweede Testament lopen de vaderschappen door: kerkvaders, synodevaders, heilige vaders en tot voor kort nog biechtvaders.
‘En de zevende dag rustte Hij’.
Toch bleef ook in die vroege eeuwen een vrouw zwanger 7 dagen op 7 en voedde ze toegewijd haar kind 7 dagen op 7. Ongeveer om de 2 jaar telkens opnieuw. Een cyclus die elke keer nieuw leven bracht. Een bron van nieuw leven, zonder pauze, want aan de menopauze geraakte ze toen niet.
Daartegenover vertelt het Eerste Testament hoe er met het aardse leven, inclusief het nieuwe, wordt omgesprongen: De zondvloed of een tsunami maakt schoon schip met al wie slecht of goed is en daarna wordt het leven gewoon heropgestart in de ark van Noach. Sodom en Gomorra met al wie slecht of goed is wordt platgebrand of -gebombardeerd en de vrouw van Lot wordt een zoutzuil omdat zij omkijkt naar wat er gebeurt met haar stad.
Het offeren van de eerstgeboren zoon, o.a. Isaak. Heeft Sara daarover niets zinnigs gezegd? Hoe voelde de eerstgeboren dochter zich daarbij?
Jezus is gestorven om ons te verlossen. ‘Alles is volbracht.’ Geen apostelbrief of evangelie heeft Maria daarover aan het woord gelaten. Enz.
Ik kan voor deze ‘heilige geschiedenis’ geen interesse wekken bij onze kleindochters. Trouwens ook niet voor Mozart en Schubert.
Wat voor mij telt?
Ik ben fietser, al jaren lang. Toen ik de col d’Izoard omhoogklauterde vond ik schaduw onder het laatste boompje vóór de Casse Déserte, op 2000 m. - Plaats voor een hoogstaand gesprek. - Al vlug kwam er een jonge renner ook schaduw zoeken. Een Fransman uit het noorden, uit Carvin, niet ver van de steenkoolterrils. Na wat praten over fiets en voorraad en vermoeienis, vroeg ik hem: ‘Waarom doe je deze fietstocht?’ Al wenend: ‘Mijn vrouw is er vorige week vandoor gegaan ...’
Ik ben ook wandelaar; bijna dagelijks toer ik in Zwevegem rond en ik groet, soms met de kwinkslag van het moment erbij, al wie ik tegenkom met of zonder hond(je), ook mensen vanuit een andere kant van de aardbol.
Zomaar contact nemen heb ik van mijn vader Antoon. ‘Toni’ noemde men hem. – In Desselgem en Waregem sprak toen iedereen een mondje Italiaans. –
Is dit geloof beleven? Is het eenvoudig een stukje levenswijze? Mij om het even. Maar het helpt ons waarschijnlijk en jammer genoeg niet om beweging te brengen in de pastorale eenheid.
En Jezus, wie is Hij voor jou?
Mijn ouders waren diep gelovig. Ze zouden dit jaar 116 en 115 jaar ‘oud’ geworden zijn. Zulke levenservaring kan men zich niet meer voorstellen. Ze zou ook niet relevant zijn in deze tijd, of misschien toch wel tijdens de coronacrisis.
Ik heb het over een lange traditie waarin twee wereldoorlogen aan den lijve werden beleefd en waarin de financiële crash van 1929 en 1934 in de beurze sneed. Het was kwestie van voortdoen, onverdroten. Men vroeg zich niet af wie Jezus is of was. Er werd geen mirakel verwacht. Moeder was tegen die ‘superstitie’, toenmalig woord voor bijgeloof. Maar er werd gebeden, als gezin, iedere avond, soms ook ter intentie van …
Daarmee weet je echter nog niet wie Jezus voor mij is. Zelf kan ik het ook niet bepalen en daarom zoek ik het in de historische context waarin hij geleefd heeft, zoals die beschreven wordt in het boek ‘De Messias en de macht van Rome – commentaar op Johannes’ van Egbert Rooze en Paul De Witte. Jezus geeft zijn ‘vertrouwen’ aan en is ‘solidair’ met de groepen die in die tijd, met enig verzet tegen het oude, zijn vernieuwing willen uitdragen. Hij zegt hen: ‘Doe zo voort, ik doe mee met jullie.’
Je komt altijd naar de pastorie om Kerk&Leven op te maken. De laatste maanden evenwel niet omwille van de werken in de pastorie en ons corona, maar kunnen we een pastoriegeheim of leuke anekdote bij jou losweken?
Losweken zal moeilijk zijn, want er is niets vastgekleefd. Ik heb altijd nogal disciplinair geleefd, volgens de regels van het spel. Ik had en heb er geen behoefte aan iets anders leuk te vinden.
Wat vond je een hoogtepunt in die 10 jaar?
Zoals het hoogstaande gesprek op de col d’Izoard, een paar gesprekken, niet méér, met pastoor Daniël.
Omwille van ‘corona’ moet dit interview via digitale weg. Wat mis jij in deze coronatijd?
De wekelijkse zitting in de pastorie en de contacten tijdens vieringen en koorrepetities, vooral nu tijdens de paasperiode. Dat is eigenlijk niet zoveel. We hebben thuis niet meer socialemedia-apparaten dan nodig, dus ook van die kant geen probleem met ‘likes’ en mediavrienden.
Noël, nog een boodschap voor onze lezers om af te ronden?
Méér lezers, want naast al het andere in Kerk&Leven is er de bijzondere eigentijdse ‘commentaar bij de zondagslezingen’ van Valérie Kabergs. Vertel het rond!
Méér inbreng zoals die van Arthur en Pavell, alsof onze kleinkinderen het woord overnemen en tot actie komen.
Méér en vooral jonge actievelingen in het pastoraal team of de taskforce om nieuw leven te brengen in de pastorale eenheid.
