Een interview in coronatijden. Dat moet dan wel telefonisch. Beetje vreemd, maar het gaat heel vlot met spraakwaterval Geert Decresson. Geert is op zijn 30ste blind geworden en heeft sindsdien bijna altijd een geleidehond gehad. Momenteel is de chocoladekleurige labrador Rebel zijn onafscheidelijke metgezel. Geert vertelt honderduit:
“Geleidehonden zijn voor blinden en slechtzienden. Assistentiehonden daarentegen o.a. voor mensen die minder mobiel zijn of epilepsie hebben. Na mijn ongeval en ziekenhuisopname heb ik vrij snel een aanvraag voor een geleidehond ingediend bij het BCG (Belgisch Centrum voor Geleidehonden) in Tongeren. Ik heb geluk gehad dat het snel ging: meestal moet je 3 à 4 jaar wachten vooraleer een hond wordt toegewezen.”
Er wordt altijd geopteerd voor een match tussen hond en baasje ivm persoonlijkheid en omstandigheden. De procedure is lang: vragenlijsten en officiële documenten invullen, een bezoek met interview (situatie en nood), een wachtlijst… Is er dan een match, dan volgt een bezoek en valt de keuze.
Geert: “toen het mijn beurt was ben ik 3 weken in het centrum gaan wonen om te oefenen en samen te leven met Ben, mijn eerste hond. Daar gebeurt veel: verzorgen, elkaar aanvoelen, samen op stap om taken te leren en aan de hond te vragen. Theorie i.v.m. gedrag van de hond komt in die periode ook aan bod. Eenmaal thuis komt er de eerste weken een instructeur op bezoek: de omgeving wordt samen verkend en er worden vaste trajecten geoefend.”
Inspecteur tevreden? Geert en Ben kunnen samen verder. Dan volgt een periode van leren vertrouwen, aanvoelen en begrijpen. Dat duurt ongeveer 3 maanden. “Daarna kon ik veilig op pad met Ben. Hij is 10 jaar bij mij gebleven vooraleer op pensioen te gaan. Daarna kwam Niels, maar die is plots gestorven. Dan was het weer behelpen met de witte stok. En nu heb ik Rebel, die al 9 jaar bij mij woont en ook al bijna op pensioen gaat.”
Soms blijven geleidehonden dan bij hun baasje wonen, maar Rebel gaat elders. Er wordt altijd gekeken naar het beste voor de hond. Geert: “door ons druk leven zou hij teveel alleen zijn. En dat zou een straf voor hem zijn. Het blijft emotioneel, maar ik kan hem altijd nog bezoeken.”
Wat doet zo’n geleidehond? Geert: “hij is mijn ogen: functioneel en antigevaar. Hij brengt me naar het kruispunt, omzeilt hindernissen en steekt veilig met mij over. Dit gaat allemaal veel vlotter dan met een witte stok en het is wederzijds vertrouwen ten top. Het lijkt gewoon wandelen en is veiliger. Ik ga met meer zelfvertrouwen op pad, ben meer weg en heb veel sociale contacten. Rebel is veel meer dan een GPS voor mij.”
Een tijdje geleden brachten Geert en Rebel een bezoek aan basisschool de Maaskei in Ophoven. Dit reeds voor de derde maal. Er werd geleerd over blind zijn en de functie van een geleidehond. Geert vertelde er ook over de “dopjesactie”. In de Maaskei sparen ze ook dit jaar weer vlijtig mee. Misschien nog een idee voor andere scholen of verenigingen?
Geert hou je van Rebel? “Tuurlijk. Dat is mijn kameraad en een heel grote vriend. Hij is er immers altijd en ik kan er tegen praten. Ik ben heel dankbaar tegenover het BCG en nog meer tegenover Rebel. Al is het maar om op café te gaan.”
Ja die 2 staan volop in het leven.
Marie Paul Westhof
Onderschrift foto:
Geert is blind. Maar zijn geleidehond Rebel brengt hem overal waar hij moet zijn, op een veilige manier. © G.D
