Kapel Heilige Familie
Ze hebben dezelfde familienaam. 1996 was het jaar waarin ze allebei ‘zelfstandig’ gingen werken. Zoon en neefje dragen dezelfde voornaam ‘Edward’. Geloof is belangrijk in hun leven. Het zijn generatiegenoten, want er is maar een leeftijdsverschil van 2 jaar. Ze hadden familie of zelfs broers kunnen zijn. Heel wat linken dus tussen Vincent en Dirk. De bedrijfsleider en pastoor troffen elkaar – waar kon het beter – in de kapel van de Heilige Familie (Otegemstraat) aan de voet van de brug over het kanaal Bossuit-Kortrijk. Het werd een zeer aangename kennismaking en een fijne babbel. Lees maar …
Familie?
Vincent, jij verzorgt hier de kapel. Hoe lang doe je dat al?
Zo’n 2 jaar doe ik dat. Ik nam het over van de 80-jarige Gerard Deconinck. Mijn overbuur is immers niet meer zo goed te been. Cecile, Rita en Carine kwamen indertijd tijdens de meimaand voor het onderhoud van de kapel, maar nu doe ik de poets en alles wat erbij hoort zoals bloemen zetten en zorgen dat er kaarsen staan. Elke morgen doe ik om 7 uur de kapel open en ’s avonds kom ik sluiten om 19 uur.
Dat is een serieus engagement. Wat is jouw drijfveer om dit te doen?
Tijdens mijn jeugd gingen wij elke zondag naar de mis in Sint-Elisabeth te Kortrijk, maar als er problemen waren dan gingen we naar ‘Toontjes kerk’ om te bidden. Op een zekere dag was mijn relatie gedaan. Ik trok naar daar om te gaan bidden en vroeg: ‘Help me om een goede vrouw te vinden’. Er liep daar in de kerk een oude vrouw met een stok in de hand. Ze zei: ‘Jongen, ik zie dat je miserie hebt’. En ik zei haar: ‘Ik hoop een vrouw te vinden met wie ik iets kan opbouwen’. ‘Heb geduld’, zei de vrouw. Na vier maanden ben ik teruggegaan met mijn nieuwe vriendin om te gaan bedanken. Zij is Poolse en Polen zijn heel katholiek. Ondertussen is Renata mijn echtgenote. Ik had meteen twee vliegen in één klap: een vrouw en iemand die katholiek was om samen mee naar de mis te kunnen gaan.
Dan zijn we ook beginnen zoeken wie hier de kapel opendeed en dat bleek de overbuur te zijn. We zitten hier ook heel regelmatig in de kapel om eens te bidden en ’s avonds kom ik mijn dag eens overlopen. Hier kom ik tot rust na een drukke dag. Dit is een ruimte om eens te komen nadenken.
Maar jullie zijn ongetwijfeld niet de enigen die hier komen?
Neen, zeker niet! Veel mensen doen en denken zoals wij. Velen zitten hier om eens hulp te vragen. Jan en alleman komt hier binnen. Iedereen is hier ook welkom! Passanten die gaan wandelen springen binnen, maar ook mensen die fietsen langs de vaart slaan even af. Ook de buren komen een kaars halen of laten een kaars branden.
De Heilige Familie is dus een beetje de toevlucht en houvast voor vele andere families?
Ja, en ook voor toekomstige families. Er zat hier in de kapel ooit eens een koppeltje te vrijen. Gerard, mijn voorganger, betrapte ze. Hij sloot dat kapel nog voor ze iets in de gaten hadden.
Mooi toch, zo’n verhalen. Krijg jij soms reacties van de mensen?
Wel, het is tof dat de mensen mij bedanken. Ze danken dat ik dit wil doen.
En wat zou jij aan de mensen willen zeggen, Vincent?
Dat ze allemaal welkom zijn. Ze mogen ook altijd bloemen komen zetten. Hoe meer bloemen, hoe liever! Ook de kinderen mogen iets maken of hier iets komen zetten: een tekening, papieren bloemen die ze zelf knutselen, … Ooit brachten de kinderen van de Kappaertschool eens zelfgemaakte zonnetjes op een rietje. Héél mooi. Spijtig dat we die dingen niet kunnen bewaren. Ik hoop dat de leerkrachten opnieuw komen met de kinderen.
De herdenkingssteen
De huidige kapel dateert van 1985, maar heeft een lange geschiedenis. Dat kan je zien op deze herdenkingssteen in de kapel. Naar het schijnt brandde de kapel ook af tijdens de oorlog en in 1985 moest ze herbouwd worden nadat er een wagen inreed.
Om te bidden voor onze gezinnen, onze kinderen, …
Heer Jezus,
Moeder Maria en vader Jozef,
geef aan onze kinderen
een sterk hart,
een hart dat zich goed voelt.
Een hart dat blij is om het goede
en dat stil kan zijn om naar anderen te luisteren.
Laat hun leven niet beheerst worden
door geld en hebzucht,
maar leer ze wel tellen wat ze opgebouwd hebben
met de bouwstenen van hun leven.
Laat ze de echte zin van hun bestaan kennen.
Laat ze de moed nooit opgeven.
Toon hen, op hun weg naar de toekomst,
waar ze een plek kunnen vinden
van rust en bezinning.
Laat het een boeiende weg zijn
met achter iedere bocht een uitdaging
die ze met volle kracht kunnen overwinnen.
Laat in iedere dag geluk schuilen
dat hen altijd weer zal doen verlangen naar morgen.
Laten er altijd liefdevolle mensen zijn
die, in vriendschap, hun armen om hun schouders
zullen slaan.
Laat hen gul zijn met hun vriendschap.
En, God,
als ze U in de drukte van de dagen, vergeten,
als het U belieft,
vergeet Gij hen dan niet.
