Samen met vele medegelovigen uit de verschillende parochies van de pastorale eenheid H. Familie Bilzen vierde ik op zaterdag 5 september laatstleden de eucharistie uit dank voor de jaren dat ik jullie pastoor en deken mocht zijn.
Oprecht dank ik iedereen met wie ik heb mogen samenwerken …, dank voor de warme wensen die ik mocht ontvangen, dank ook voor het symbolische geschenk en dank voor het mooie bedrag dat ik zal kunnen delen met mensen in nood.
Nu de verhuiswagen besteld is en het nieuwe dekenaat Tongeren en de pastorale eenheid O.L. Vrouw Tongeren al enige tijd op mij rekenen, komt het afscheid nemen van Bilzen dichterbij. Ik bewaar de mooie herinneringen aan Bilzen van de vroegere twaalf jaren en van de recente vier en een half jaar. Toch zal ik met Bilzen verbonden blijven als deken. Zo is dit afscheid dan toch geen echt afscheid.
Graag ontmoet ik jullie in de toekomst, hopelijk zonder masker, hetzij in Bilzen of in Tongeren, bij de Oorzaak Onzer Blijdschap …, want Maria is voor ieder van ons een Moeder, bij haar mag iedereen thuiskomen. Biddend vertrouw ik heel de pastorale eenheid H. Familie Bilzen en je nieuwe pastoor-moderator Tony Poorters toe aan Onze Lieve Vrouw van Tongeren.

Eric Reynders

De negen pastorale eenheden (waarvan enkele nu nog parochiefederatie zijn) in de huidige drie dekenaten Tongeren, Bilzen en Vlijtingen-Voeren verbinden zich tot één nieuw dekenaat Tongeren. Over deze pastorale eenheden / parochiefederaties kon u vorige week/weken lezen. Op 1 september gaat huidig deken van Tongeren, Rik Palmans met emeritaat, huidig deken van Vlijtingen-Voeren, Jef Lemmens geeft zijn opdracht als deken terug aan de bisschop en blijft pastoor net zoals huidig deken van Peer, Tony Poorters die pastoor wordt in Bilzen en in Hoeselt. Zelf mag ik deken worden van Tongeren en pastoor-moderator in de pastorale eenheid O.L. Vrouw. De basiliek van O.L.Vrouw-Geboorte wordt de dekenale kerk van dit nieuwe dekenaat.

Van Tongeren naar TongerenTongeren is mij niet onbekend. In het laatste jaar van de priesteropleiding (1985-1986) kon ik in de parochie van de basiliek van Tongeren stage lopen. E.H. Piet Vanormelingen, als stagebegeleider toen medeverantwoordelijk voor de priesteropleiding in ons bisdom, vertrouwde me toe aan deken Lambert Van Dale en de kapelaans Julien Bas en Olav Vandebril. Op 2 februari 1986, op het feest van de Opdracht van de Heer – Maria Lichtmis, werd ik door Mgr. Jozef Maria Heusschen tot diaken gewijd in de basiliek van Tongeren. Op 28 juni van dat jaar volgde de priesterwijding in de Sint-Martinuskerk van Tessenderlo. Gedurende vijftien maanden vervulde ik, als vervanging van de legerdienst, burgerdienst in het Sint-Jacobushospitaal (nu AZ Vesalius) van Tongeren.
Daarna werd ik kapelaan in de mijngemeente Heusden. Na vijf jaar Heusden werd ik pastoor in de federatie Bilzen-Centrum. Ik werkte er vijf jaar samen met o.a. Rik Palmans, toen deken van Bilzen en nog zeven jaar met deken Rik Ramakers. Na Bilzen mocht ik elf jaar pastoor zijn in Alken om nadien in 2016 deken te worden van het dekenaat Bilzen en pastoor-moderator van de pastorale eenheden H. Maria Magdalena Hoeselt en H. Familie Bilzen. Vanaf 1 september zal ik dan deken van het nieuwe dekenaat Tongeren worden.

Crisis in de kerk?Vijfendertig jaar geleden was gelovig zijn en tot de kerk behoren nog een vanzelfsprekendheid voor velen. Vandaag hebben veel tijdgenoten, niet alleen jongeren, maar ook ouderen, moeite om geloof, en zeker ook hoop die verder reikt dan het zichtbare en ook ware liefde, een plaats te geven in hun leven. Er is een zekere crisis in de kerk en als kerk leren wij daarmee omgaan. Maar juist daarom is deze tijd anderzijds ook een beslissende tijd, een tijd voor vernieuwing met tal van uitdagingen. Geeft niet elke crisis ook kansen tot herbronning en verdieping? Zo kan het een ware krachtbron zijn als wij vandaag vrij kiezen om bij die wereldwijde kerk te horen. Ik daag iedereen uit om met een zekere lef en durf in alle vrijheid ervoor te kiezen om gelovig in het leven te staan. Deze keuze opent perspectieven en kan ons persoonlijk en gemeenschappelijk leven een nieuw elan geven.

De coronatijd als een kans leren zienEcht leven is veel meer dan gewoon werken en geld verdienen om als het even snel kan ‘alles’ te willen hebben en zoveel mogelijk uit het leven te halen. Door alleen maar materiële welvaart na te streven, dreigen wij te verzanden in oppervlakkigheid en verwaarlozen wij andere dimensies die ons welzijn voeden. Zie hoe mensen in deze coronacrisis – die de kwetsbaarheid van de mens bloot legt - ontdekken wat het belang is van familie en echte vrienden. Hoe belangrijk het is om elkaar nabij te zijn en misschien en hopelijk te (her)ontdekken dat wij ook een diepere binnenkant hebben. Wij worden gelukkig als wij ons kunnen geven aan een ander of ons aan een Ander kunnen toevertrouwen, jezelf geven aan Iemand die groter is dan onszelf. Het maakt ons toch gelukkig wanneer wij Jezus mogen leren ontmoeten in armen en kwetsbaren.

Toekomst voor de kerkNogal eens te vaak en te lang misschien was / is de kerk met zichzelf bezig om zichzelf in stand te houden. Maar moeten wij, zoals onze paus Franciscus dit nu al jaren vraagt, niet méér “naar buiten met het Evangelie”? Wij moeten meer energie steken in het veld, tussen en bij de mensen. Los van wie zij zijn of wat ze denken hen ontmoeten met een barmhartigheid en een vriendelijkheid die aanstekelijk werkt. Want wij willen kerk-zijn voor iedereen.
Laat ons daarom meer een missionaire kerk worden; op een nieuwe en andere manier ‘zijn’ en “er zijn voor de ander(en)”… Is dit “Ik ben er voor u” ook niet de naam van onze God, zoals die aan Mozes werd geopenbaard? Wij moeten permanent, en zonder dwang, blijven zoeken naar de schat, de parel van de Blijde Boodschap… de boodschap van ‘Hij die bij ons te gast wilt zijn’ en ons oneindig lief heeft, zelfs tot over de dood heen. Laten wij van die boodschap leven en ze aanbieden aan alle mensen van goede wil.

Een nieuwe ploegDeken zijn in een nieuwe dekenaat zie ik meer dan ooit als ploegwerk. Dit is niet de opdracht van één persoon. Herder zijn, “herderen” doen wij samen met alle pastores, met alle pastorale medewerkers, met alle mensen die geëngageerd willen zijn om dan het geloof op vele manieren ‘naar buiten’ te brengen. Dit kan gebeuren via de drie pijlers van onze kerk: in verkondiging en catechese, in dienstbaarheid en solidariteit en in gebed en viering.
Ook al is het team van pastores klein, samen met allen die zich engageren in de teams van de pastorale eenheid en in de plaatselijke geloofskernen kunnen wij ook in deze tijd kerk zijn en kan het nieuwe ‘wij’ zichtbaar worden als wij het ‘samen-kerk-zijn’ dragen. De charisma’s van eenieder willen wij waarderen en laten renderen en vrucht dragen voor het geheel. Samen met alle geloofskernen dienen wij het gelovig leven in de gemeenschap te brengen. Het mooie dat mogelijk is op elk niveau in de pastoraal, zowel plaatselijk en in de pastorale eenheid en in het dekenaat willen wij blijven ondersteunen.

Maria, Oorzaak Onzer BlijdschapIk ben ervan overtuigd dat wij in het nieuwe dekenaat een grote troef hebben: Maria, de Oorzaak Onzer Blijdschap. Al onze pastorale eenheden en al onze parochies staan niet in de schaduw van de basiliek van Tongeren maar wel in het LICHT en de VREUGDE van Onze-Lieve-Vrouw. Zij is niet alleen de Oorzaak Onzer Blijdschap maar ook, zoals het in de mooie Kroningsfeesten van 2016 klonk, BEELD VAN GELUK. Laten wij vooral dit geluk uitstralen, nu en in de toekomst.

Eric Reynders