Morgen en overmorgen vieren wij Kerstmis. Anders dan anders. Geen vieringen, want vieren mag met slechts 15 aanwezigen, wat een onmogelijkheid is voor deze hoogdag. Met pijn in het hart leggen we er ons bij neer, vooral omwille van de veiligheid van ieders gezondheid.
Daarom doen we een alternatief aanbod dat je kan lezen op de tweede bladzijde bij de 'Liturgische vieringen'. Deze dagen ben je in een aantal van onze kerken welkom voor een kort bezinningsmoment opdat op die manier meerdere mensen, ook gezinnen met kinderen, toch even een kerstmoment mogen beleven. We hebben alleszins een mooie kerstkaart met een bezinnend gebed voorzien als herinnering voor al wie 'op kraamvisite' komt.
We geven jullie nog graag een bezinning bij het kerstgebeuren, tegelijk een knipoog naar de Heilige Familie, het feest dat we zondag vieren. We doen het aan de hand van een bijzondere voorstelling die goed weergeeft hoe we dit jaar Kerstmis in de kerk zullen vieren: even een kijkje nemen aan de kribbe, het Jezuskind goeiedag zeggen en dan weer verder ... Want slechts 15 aanwezigen, weet je wel ...
Het schilderij De geboorte van Christus (Nativity) van Brian Kershisnik is van epische proporties (213×518 cm) en geeft veel stof tot nadenken. Neem de aandachtig toekijkende vroedvrouwen, met glanzende ogen en handen in de aanslag voor hulp en bijstand. Zij vormen een liefdevolle en geloofwaardige aanvulling op het geboortetafereel. Kershisnik: 'Dat een jonge vrouw haar eerste kind zou krijgen buiten haar normale woonplaats zonder dat er vrouwen (desnoods vreemden) bij waren, lijkt mij hoogst onwaarschijnlijk. Daar komen vrouwen naar toe. Ze zouden het horen, ze zouden gaan helpen. Dat weet ik zeker.'
De nieuwsgierige hond met haar kroost zijn de enige wezens die kennelijk iets merken van de grote menigte getuigen. De kunstenaar koos voor honden in plaats van de os en de ezel, omdat honden 'in de westerse kunst al heel lang symbool staan voor trouw; dus ik schilderde honden omdat de komst van Jezus het ultieme en onmogelijkste voorbeeld is van trouw aan de onpeilbare belofte van zijn zelfvernedering.'
Maria, een tikje slonzig maar intens op haar moedertaak gericht, voedt haar pasgeborene. Ze lijkt op haar gemak, alsof ze rust vindt in haar eigen woorden 'Hier ben ik, de dienares van de Heer; mij geschiede naar uw woord!' (Lucas 1, 38).
Jezus, nog maar pas uit de baarmoeder, is bezig het ademen en het zuigen te ontdekken, belichaamd te raken. Hij glimt en heeft nog geen gezonde kleur. Afgezien van een vaag lichtende nimbus (en veel hemels kraambezoek!) is hij een baby als iedere andere, op zoek naar voeding en troost.
