Adventsbezinning 4

Vierde zondag van de Advent

20 december 2020

Gods vrucht dragen

Op de vierde zondag van de Advent richt de Traditie zich op Maria, zij die binnenkort de moeder van Gods Zoon zal worden. Het is ook een intiem gebeuren: Maria krijgt bezoek van een engel, een boodschapper van God. De kerkvaders hebben het erover dat Maria allereerst de vrucht van God in haar hart ontving en pas daarna in haar schoot. De vrucht van God dragen: heeft ons woord ‘Godsvrucht’ daarmee van doen?

Ruimte maken voor God in je leven is de geloofshouding die van ons gevraagd wordt en waarin Maria ons is voorgegaan: ‘Mij geschiede naar uw Woord!’ Opdat het Woord van God ook ons zou doen branden van nieuwe hoop en goede moed, ontsteken wij de vierde kaars.

Nu wordt de vierde adventskaars ontstoken. En we bidden:

God van liefde en nieuw leven,
kom hier aanwezig in ons midden.
Zie ons aan en wees ons genadig,
opdat onze oren opengaan
voor het fluisteren van de engel
en wij blijven dromen van uw komst,
ook op klaarlichte dag.
Maak ons gevoelig voor ieder teken
van uw liefde en trouw,
nu Gij met ons wilt zijn in Jezus Christus,
Zoon van mensen en Zoon van U. Amen.

We openen de Schrift

Eerste lezing: 2 Samuel 7, 1-5.8b-11.16

Toen koning David zijn intrek had genomen in zijn paleis en de Heer gezorgd had dat al zijn vijanden, in heel de omtrek, hem met rust lieten, zei hij tegen de profeet Natan: ‘Nu moet u eens zien! Zelf woon ik in een paleis van cederhout en de ark van God staat onder tentdoek!’ Natan zei tot de koning: ‘Doe gerust wat u van plan bent; de Heer staat u bij.’ Maar diezelfde nacht nog werd het woord van de Heer gericht tot Natan: ‘Zeg aan mijn dienaar David: Zo spreekt de Heer: Gij wilt voor Mij een huis bouwen en Mij daarin laten wonen? Zo spreekt de Heer, Heer van de hemelse machten: Ik heb u uit de steppe gehaald, achter de schapen vandaan om vorst te zijn over mijn volk Israël. Op al uw tochten heb Ik u bijgestaan, al uw vijanden heb Ik vernietigd, uw naam heb Ik groot gemaakt als die van de groten der aarde. Ik heb mijn volk Israël een gebied gegeven en het daar geplant om er te wonen. Het wordt niet meer opgeschrikt en door geen boosdoeners verdrukt zoals vroeger, in de tijd dat Ik over Israël, mijn volk, rechters had aangesteld. Ik heb gezorgd dat al uw vijanden u met rust laten. De Heer kondigt u aan dat Hij voor ú een huis zal oprichten. Zo zal uw huis en uw koninklijke macht altijd standhouden; uw troon staat vast voor eeuwig.’

Gedachte bij de lezing

‘Ik ben de koning’, zei Youri tegen zijn vriendje, ‘en nu moet jij doen wat ik zeg, ik ben de baas.’ ‘Hoe kan jij nu koning zijn’, zei zijn vriendje, ‘je vader heeft niet eens werk en hij gaat naar de voedselbank voor eten. Nee, ik ben de koning en ga ervoor zorgen dat je vader weer werk krijgt.’ Daar moesten ze samen even over nadenken. Met de armen over elkaars schouders stapten ze weg, vol toekomstdromen.

David was vanachter zijn schapen vandaan gehaald en als eenvoudige jongen vol idealen, was hij gezalfd tot koning om er te zijn voor zijn volk. Uit diezelfde familie werd er later een zoon geboren die een koningschap zou bekleden waaraan nooit een eind zou komen. Ook hij moest zijn bezigheden en thuis achterlaten.

Uit dit alles spreekt eenvoud. Dat brengt meer tot stand dan macht en de baas spelen. Gewoon er steeds zijn voor de mensen met wie ik leef; zij maken mij tot koning.

Dat gebeurt wanneer ik met hen deel, wanneer ik hen verzorg, wanneer ik hen niet veroordeel, wanneer ik tijd voor hen vrijmaak, wanneer ik me niet méér voel dan zij. Dan maken ze mij tot hun koning.

Antwoordpsalm: Psalm 89

Uw gunsten, Heer, wil ik bezingen.

Uw gunsten, Heer, wil ik bezingen,
uw trouw verkondigen aan elk geslacht.
Gij hebt gezegd: mijn gunst blijft eeuwig duren,
de hemel is de grondslag van mijn trouw. Refrein

Ik heb met David een verbond gesloten,
mijn uitverkoren dienaar met een eed beloofd:
Ik zal uw nageslacht in stand houden voor eeuwig,
in alle tijden blijft uw troon bestaan. Refrein

Hij zal Mij aanroepen: Gij zijt mijn Vader,
mijn God, de steenrots van mijn heil.
Voor altijd kan hij rekenen op mijn genade,
voor immer blijft mijn bond met hem van kracht. Refrein

Evangelie: Lucas 1, 26-38

Toen Elisabet zes maanden zwanger was, werd de engel Gabriël van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazaret, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van de maagd was Maria. Hij trad bij haar binnen en sprak: ‘Verheug u, de Heer is met u.’ Zij schrok van dat woord en vroeg zich af wat die groet wel kon betekenen. Maar de engel zei tot haar: ‘Vrees niet, Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen en gij moet Hem de naam Jezus geven. Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.’

God treedt binnen in het kleine dagelijkse leven van gewone mensen. Hij komt ons tegemoet en daarom durven wij bidden:

O, kom, Immanuel,
in onze wereld, dat er vrede mag komen waar oorlog is. voedsel waar honger is; een plaats om veilig te wonen voor wie dakloos is en op de vlucht om hoop waar wanhoop heerst; om een nieuw begin, uw belofte van heil; dat wij , mensen van goede wil, hieraan mogen bijdragen en zo het Christuskind mogen ontvangen in ons midden ...

Wek uw kracht en kom tot ons.

O, kom, Immanuel,
tot de meest kwetsbare mensen, jong en oud naar hen die geleden hebben onder de coronapandemie, en er de gevolgen van ondervinden, lichamelijk, door verlies van dierbaren, door het wegvallen van werk en inkomen ...

Wek uw kracht en kom tot ons.

O, kom, Immanuel,
dat wij steeds meer in ons leven de mentaliteit en het vertrouwen leren, dat Maria bezat; dat wij als Maria, God-vruchtige mensen mogen worden, in de ontmoeting met U, met elkaar, en in respect voor de Schepping die ons is gegeven.

Wek uw kracht en kom tot ons.

O, kom, Immanuel,
tot uw kerk en onze plaatselijke geloofsgemeenschap, kom tot onze paus Franciscus, dat zijn woorden van menselijkheid, mededogen, troost en bemoediging hun doorwerking mogen hebben naar alle gelovigen, dat het hen nader brengt tot Jezus Christus en zijn mentaliteit van eenvoud en dienstbaarheid ...

Wek uw kracht en kom tot ons.

O, kom, Immanuel,
dat wij met Kerstmis heel dichtbij, in elkaars aandacht verblijven, in alles wat ons leven brengt. En wij brengen voor U de mensen voor wie wij willen bidden. We denken bijzonder aan de zieken en aan hen die gestorven zijn ...

Wek uw kracht en kom tot ons.

En laten we tot slot een moment stil zijn, voor wat ons zelf bezighoudt, onze vreugde, maar ook ons verdriet ...

Wek uw kracht en kom tot ons.

Aan Maria wordt gezegd: De Heer is met jou. Uit haar antwoord blijkt haar vertrouwen dat God hoe dan ook, bij haar is. In dat vertrouwen mogen wij het gebed bidden dat de Heer zelf ons heeft geleerd te bidden

Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk en de kracht
en de heerlijkheid in eeuwigheid.

Nog even een bezinning

HET WACHT NIET

We hadden het gevreesd en toch nog wat gehoopt ...
Kerstmis vieren in onze kerken, de nachtmis…
Maar het werd al vlug duidelijk, het zit er niet in ...
Jawel, met vijftien mensen ... hoe kunnen we op die manier Kerstmis vieren?

‘Willen we dan maar wat vlugger dan anders de lichtjes bovenhalen ...
de kerstboom zetten en het stalletje ...

De tijd voor Kerstmis is donkerder dan anders.

Meer dan ooit, God,
verlangen we in onze huizen, in onszelf,
Licht binnen te brengen en te doen stralen.
Dat ieder die het ziet erdoor verwarmd wordt.

Kom, ontsteek uw Licht
en wacht niet tot Kerstmis.

Wacht niet tot we gezellig samen zijn
rond de boom en bij het kribbeke in een stal.

Daarom vragen wij U, God,
die vier kaarsen van de Advent,
ontsteek ze nu al in onze nacht, in ons hart.
Amen.

Tot slot

Sinds half december mogen we opnieuw samenkomen in onze kerken, maar wel met slechts 15 personen maximum. Wat betekent dat voor onze weekend- en kerstvieringen? Niets! Hoe moeten we dit gaan organiseren? Alleen wie inschrijf? Alleen de snelsten? Want voor de 16e, 17e, 18e, ... 150e ... ‘is er geen plaats in de herberg’. Maria en Jozef hebben het ook meegemaakt in Bethlehem!

We hebben al wel een tijd ons aanbod van de ‘Open kerken’. Een aantal Lierse kerken zijn heel de dag open: de Sint-Pieterskapel (aan Sint-Gummarus) en de Sint-Jacobskapel (op de Grote Markt), de Heilig Kruiskerk (Kartuizers) en de kerk van SS. Jozef en Bernardus (Lisp). De andere kerken zijn gedurende een welbepaalde tijd open voor gebed, een kaarsje branden, een gesprek ...