Nathalie Milio begroet me met een brede glimlach. “Ik hou eraan om iedereen open en aanspreekbaar tegemoet te treden en ben oprecht geïnteresseerd in mensen en hun drijfveren”, zegt Nathalie. Sinds 1 maart is ze aan de slag als woordvoerder van mgr. Johan Bonny en verantwoordelijke voor de communicatie van ons bisdom. Ze verwijst naar de Frans-joodse filosoof Emmanuel Levinas: “Ik ervaar het gelaat van de ander steeds als een appel. De manier waarop je op dat appel ingaat, is een kans om het goddelijke te ervaren. Dat appel loopt trouwens als een rode draad door de Bijbel.”
Ilse Van Halst
Nathalie (38) is een rasechte Antwerpse. Ze studeerde af in de Romaanse taal- en letterkunde (Frans-Spaans), en deed er gretig naar kennis Italiaans, communicatiewetenschappen en journalistiek bij. Koken is een van haar passies, net als lopen, zwemmen en tango dansen. Cultuur inspireert haar, reizen verruimt haar perspectief. Met stip op haar lijstje bezienswaardigheden staat religieus erfgoed, als een vorm van geloofsbeleving. Ook in het beluisteren van muziek – van het Stabat Mater tot liedjes van dEUS – komt ze God op het spoor.
Tot voor kort was Nathalie aan de slag op het kabinet van provinciegouverneur Cathy Berx. “Religie in het algemeen en Kerk in het bijzonder zijn me steeds blijven boeien en inspireren”, duidt ze haar komst naar het bisdom. “In Sint-Ludgardis Antwerpen, waar ik schoolliep, was er in de lessen godsdienst veel aandacht voor andere religies. Ik leerde er cultuurbewust en tegelijk maatschappijkritisch te denken en ontwikkelde er een ruime blik op de wereld.”
Haar geloof beleeft ze als een persoonlijke zoektocht. “Ik ervaar tekenen van het goddelijke in de ‘alledaagse gewonigheid’, zoals Dirk De Wachter zegt. Het zijn kleine rituelen die je leven kleuren, normeren en zin geven. Als romaniste verwijs ik in dit verband graag naar ‘le sacré des gestes simples’ van Marguerite Yourcenar.”
Hoe kijkt ze naar haar nieuwe opdracht? “De Kerk wordt gevraagd missionair te zijn. Naar buiten te komen. Dat kan ze maar naar behoren als er een goede, ook – onder meer tijdens corona ontdekte – digitale, communicatiestrategie uitgetekend wordt”, meent Nathalie. “Ik wil ons bisdom meer in de kijker zetten door nieuwe en bestaande acties en projecten onder de aandacht van de media te brengen. Ook op sociale media wil ik sterk inzetten.” Dat de Kerk een moeilijke relatie heeft met communicatie, beseft ze en daaraan wil ze verhelpen. “Niets is zo erg als ‘geen commentaar’ of stilte, zelfs in crisissituaties. Juist dan moet je wél communiceren. Het is eigen aan crisiscommunicatie dat journalisten een spervuur van vragen op je afvuren, terwijl je je vaak zelf nog eerst moet informeren. Toch moet je net dan aanspreekbaar zijn. De eerste beeldvorming is cruciaal. Proactieve communicatie is daarom essentieel.”
Ook op interne communicatie wil ze sterk inzetten, want dat wordt al te vaak onderschat in een organisatie, meent ze. “Je medewerkers zijn je eerste enthousiaste ambassadeurs. Het komt er dus op aan hen eerst op de hoogte te houden van wat er reilt en zeilt in eigen huis, zodat ze dat niet via de pers hoeven te vernemen.” En dan heeft ze het niet enkel over de bisschopszetel, waar haar kantoor is. “Ik hecht er veel belang aan dat de boodschap ook doorsijpelt bij wie ook verderaf aan de slag is, tot in de lokale parochies.”
Dat religie en Kerk nog te weinig aan bod komen in het publieke debat betreurt ze. Ze wil er werk van maken om van de stem van de Kerk terug een gewaardeerde speler te maken in het maatschappelijke debat door meer aandacht te vragen voor thema’s en waarden waar de Kerk de vinger aan de pols houdt, zoals solidariteit, verdraagzaamheid, ethische standpunten. “In deze uitzonderlijke tijden kan de Kerk een positieve boodschap brengen over naastenliefde, innerlijkheid enzovoort”, vervolgt ze. “De deskundigheid heeft de Kerk in huis, alleen kunnen bepaalde standpunten nog iets wereldser worden vertaald.”
Luidop bedenkt ze: “Na virologen, epidemiologen en allerhande experten, worden sinds kort motivatiepsychologen en gezondheidsexperten betrokken bij de aanpak van de coronacrisis, maar waar is de Kerk? Waarom is er geen rol voor de erediensten weggelegd? Tegelijk maakt deze crisis net duidelijk hoe belangrijk die christelijke waarden zijn. Mensen zijn eenzaam, ze hebben nood aan menselijke en gelovige contacten.” Overtuigd besluit ze: “Kijk naar de ravage die covid momenteel aanricht in ons leven en samenleven. De Kerk moet dit momentum grijpen, er lessen uit trekken en van daaruit een positief verhaal brengen.”
