Rita Clauwaert schrijft...
AFSCHEID NA 46 JAAR GEDEELD LEVEN
BRUGGE DIE SCONE
met je bootjes op de reien
de koetsen doorheen de typische straatjes
en de schilderachtige pleinen
de musea vol historische kunstschatten
het Begijnhof, het Belfort, de Hallen
de kathedraal en de Onze-Lieve-Vrouwkerk
de processie van het Heilig Bloed: Brugges mooiste...
Brugge, je behoort tot het Unesco werelderfgoed! Terecht!
En toch is het niet al deze schoonheid die de reden was van de stichting van de fraterniteit in Brugge, in 1975. Het was de vraagvan de toenmalige bisschop, monseigneur De Smedt om in een arbeiderswijk rond het centrum van de stad aanwezig te zijn als getuige van Gods liefde voor elke mens, in vriendschap en solidariteit.
De bisschop vermoedde dat de spiritualiteit van Nazaret, zoals ze geleefd en beleefd wordt in de fraterniteit, een antwoord
kon zijn voor jonge mensen op zoek naar een religieusengagement. En inderdaad, West-Vlaanderen was vruchtbare
aarde! Het West-Vlaamse accent blijft tot op vandaag in onze fraterniteiten klinken, en is zelfs hoorbaar buiten België!
Meerdere kleine zusters hebben in Brugge gewoond, voor korte of langere tijd. Allen hebben er kennis gemaakt met het
arbeiders bestaan, met de noden en de dagelijkse zorgen van de mensen, in het gezin, in de wijk en op het werk.
In het begin
voelden we onbegrip, argwaan tegenover die 'zusters' (nonnen)
Hun plaats was immers in het klooster of in de kerk! Maar in de solidaire levensdeelname groeide stilaan vertrouwen en hechte vriendschap.
'Kleine zuster, je gelooft dat je liefdevol nabij zijn hoop en
verlossing bewerkt.' Het is een sterke zin uit onze Leefregel.
Doorheen al die jaren en gebeurtenissen is dat geloof het
fundament geweest van de trouw aan ons engagement als
kleine zuster van Nazaret.
We mochten ervaren hoe in de nabijheid, de familieverbondenheid, de gastvrijheid, mensen de kracht vonden om vanuit een moeilijke situatie 'op te staan'. Om te geloven inzichzelf, in de medemensen, in God. Om een nieuw leven tebeginnen, niet meer geminacht of alleen op de wereld, maar
omringd met zorg en liefde.
In de voorbije 46 jaar op de parochie Sint - Gillis is het altijd ons diep verlangen geweest 'iets' te kunnen overbrengen van de
diepe waarde en de grootsheid van een heel gewoon dagelijks bestaan, om daarin vreugde te vinden en .... sporen van Gods
aanwezigheid midden ons.
Door gezondheid en leeftijd zien we ons nu genoodzaakt Brugge te verlaten. Met verdriet, maar vooral vol dankbaarheid
om zoveel gedeelde vriendschap nemen we afscheid.
We keren terug naar Gent, waar ons avontuur als kleine zuster van Nazaret, het avontuur van de Liefde begon.
En toch, hiermee eindigt het niet, het gaat verder, naar de
voltooiing...
Met vertrouwen bid ik
Vader,
ik verlaat mij op Jou
doe met mij wat Jij goedvindt,
ik leg mijn leven, het leven van hen die mij zo dierbaar zijn,
in jouw handen,
met een oneindig vertrouwen,
want Jij bent onze Vader.
In naam van alle kleine zusters die in de fraterniteit van Brugge
hebben gewoond.
