Onze Lourdesbedevaart in drie afleveringen
Onze tweede dag van het verblijf in Lourdes, dinsdag, begint met een eucharistieviering in het hart van onze ziekenopvang, hopital Sant-Frai. We komen samen in de grote bovenzaal en beleven met onze bedevaart een intense viering. Het intredelied herinnert ons eraan wie we zijn ‘Volk van God zijn wij hier samen’ en de lezingen roepen ons op om beschikbaar te zijn voor de roepstem van God. De tussenzang ‘Ja, hier ben ik, riep gij mij Heer?’ blijft nazinderen en de acclamatie ‘Uw Woord, Heer, heeft een wondere kracht’ verdiept de boodschap. Voorganger vicaris Bart Coenegrachts herinnert nog eens aan het thema van onze bedevaart ‘Kom in processie naar hier toe’. Het Magnificat ‘Mijn hart zingt voor de Heer’ klinkt hemels.
Na de viering mogen we een kijkje nemen waar onze zieken gelogeerd zijn. Mooi, fris en modern.
Bij de grot
In de namiddag passeren onze zieken en allen die dat wensen door de grot. Dichter bij Maria kan je niet komen. Weeral een ontroerend moment. Daarna beleven we ‘het gebaar van het licht’. Van de grot gaan we naar de overkant van de Gave om in een korte gebedsdienst alle kaarsen die mensen meehebben voor zichzelf of voor de thuisblijvers te zegenen. Ook onze dikke bedevaartskaars is erbij. Samen brengen we ze naar de lichtkapellen om ze daar brandend achter te laten als een verlengd gebed.
We vervolgen onze weg naar de kruiswegstaties waar we in kleinere groepen het lijden en de verrijzenis van Jezus overwegen. Ondertussen hebben heel wat mensen de grote kruisweg gedaan, individueel of in kleine groepjes.
Lichtprocessie
Het is een heel drukke dag want ‘s avonds nemen we met z’n allen nog deel aan de lichtprocessie. Limburg mag de processie openen. Als we na onze tocht over de esplanade op het plein voor de Rozenkransbasiliek aankomen mogen de rolstoelen tot tegen de trappen maar de stappende volgers moeten tot onze aanvankelijke frustratie langs de zijkanten gaan staan. Later zal blijken dat er zoveel volk is dat het plein voor de basiliek helemaal wordt ingenomen door rolstoelen. Gebeden en gezangen blijven over het plein en de esplanade rollen. Het is 22u15 als ons een goede nachtrust wordt toegewenst. Nu de zieken nog naar huis brengen en in bed leggen. Die helpers hebben toch serieus hun werk en morgen moeten ze er weer vroeg bij zijn voor de internationale viering.
Internationale viering
Het is woensdag, dag van de grootse internationale eucharistieviering om 09u30. De ondergrondse basiliek waar het heerlijk koel is, loopt vol met duizenden pelgrims. Kort voor het begin van de viering worden we in het Nederlands verwelkomd wat op een luid gejuich wordt onthaald. We zijn duidelijk de talrijkste of toch de luidst roepende groep. De intredeprocessie met tientallen vlaggen en massaal veel diakens, priesters en zeven bisschoppen neemt heel wat tijd in beslag maar is indrukwekkend mooi. Toch knap hoe die die massabijeenkomsten telkens weer perfect gedirigeerd worden. Het is een hoogfeest van zang en gebed dat je meerdere keren kippenvel bezorgt. Na het uittredelied volgt een lang en daverend applaus voor elkaar maar ook voor de diakens, priesters en bisschoppen. Mensen dragen hun leiders in het hart.
De ‘vrije namiddag’ leidt mensen overal naartoe: naar de stad, naar de schaapstal in Bartrés, Cité Secours, de Pic de Jer, winkelen, ... Zelf heb ik me voorgenomen om de drie kerken boven de grot te bezoeken. Het is een hele klim maar langzaam stappend lukt het wonderwel.
Rozenkransgebed en avondwake
Om 17u00 wordt het rozenhoedje gebeden in de Chapelle Notre Dame des Douleurs. Door een misverstand mis ik de groep en breng dan maar een stil bezoek aan de kleine Sacramentskapel bij de Sint-Bernadettekerk. Daarna volg ik de Sacramentsprocessie in de ondergrondse kerk.
Ondertussen is onze bisschop aangekomen.
Een ander pakkend moment is de avondwake in Taizéstijl in de Sint-Bernadettekerk en helemaal voorbereid door de jongeren. Met melodieuze refreinen die meermaals herhaald worden, beklijvende teksten en meelevende aanwezigen wordt het weer een bijzondere avond. De kaarskensprocessie is al afgelopen als we over de brug van de Gave naar ons hotel trekken. De vermoeidheid laat zich voelen maar het is toch allemaal zo mooi en deugddoend.
Rik Palmans