Ergens
Dat ergens
- al zij het met pozen -
iemand wacht,
waar ik langskom
en raadt wat ik meen,
zonder waarheen.
Dat ergens
-al zij het met pozen -
iemand zich wil verliezen
aan mijn pijn.
(fs)
Toekomst altijd
Mijn eerste schreeuw
zwol aan tot meren verlangen
naar toekomst :
van wachten op morgen.
Ongebaande wegen
die mij leiden naar Jou,
voorbij mij,
mij voorbij.
Jij, kracht in mijn nacht.
(fs)
Vasalis - Sotto voce
Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Nog is het mooi, 't geraamte van een blad,
vlinderlicht rustend op de aarde,
alleen nog maar zijn wezen waard.
Maar tussen de aderen van het lijden
niets meer om u mee te verblijden:
mazen van uw afwezigheid
bijeengehouden door wat pijn
en groter wordend met de tijd.
Arm en beschaamd zo arm te zijn.
Rutger Kopland - Weggaan
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Ida Gerhard - De gestorvene
Zeven maal om de aarde gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zevenmaal om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
zeven maal, om met zijn tweeën te staan
