Goede mensen
In de paaswake hoorden we het abrupt einde van het evangelie van Marcus: de vrouwen die het lichaam van Jezus wilden balsemen, hoorden in het graf de boodschap van een jonge man in wit gewaad: Je zoekt Jezus de Nazarener die gekruisigd is. Hij is verrezen. Hij is niet hier. Hij gaat U voor naar Galilea. Daarop gingen de vrouwen naar buiten en vluchtten, weg van het graf, want schrik en ontsteltenis hadden hen overweldigd. En uit schrik zeiden ze er niemand iets van.
En nu, veertig dagen later, op de dag van Ons Heer Hemelvaart, horen we een aantal verzen uit het hoofdstuk dat waarschijnlijk later toegevoegd is aan het evangelie van Marcus en veel gelijkenis vertoont met het verhaal van Mattheüs en Lucas. De toon is helemaal anders, de schrik is weg, de opdracht wordt duidelijk en er is groot vertrouwen. De boodschap luidt: Ga uit over de hele wereld en verkondig het evangelie aan heel de schepping. De apostelen en de leerlingen deden dit en Marcus eindigt met: ze trokken uit om te prediken. De Heer werkte met hen mee en schonk hen kracht door de tekens die hen vergezelden.
Op het feest van Ons Heer Hemelvaart start de missionaire opdracht van de apostelen, van de gelovigen, ook van ons. We staan er niet alleen voor, al heeft Hij ons verlaten, Hij laat ons nooit alleen. En al 20 eeuwen gaan we op weg. Het is een gebeuren met hoogtes en laagtes, dikwijls meer gericht op macht en invloed, misschien te weinig gericht op Jezus, de Dienaar bij uitstek.
Paus Franciscus hekelt dikwijls het klerikalisme en hamert erop dat de Kerk aandacht moet hebben voor de armen. Zo dikwijls zegt hij dat we ons moeten bekeren tot een keuze voor de liefde.
Verkondigen en geloven is niet een dwingen tot, maar getuigen van en zo uitnodigen tot. Dit zijn doe-woorden die we ook nu nog moeten beleven.
En wees zeker: God, Jezus heeft vertrouwen in ons, Hij gelooft in ons, zoals een Vader en een Moeder hun kinderen vertrouwen. Hij gaat zeer ver in Zijn trouw. We zeggen dat Hij zetelt aan de rechterhand van de Vader; dat is geen uitrusten maar een actief gebeuren van 'er zijn voor ieder van ons'. Wij, mensen die geloven, zijn gedreven door de "love", de liefde van God en kunnen zelfs schijnbaar onmogelijke situaties aan. We kunnen nieuwe talen spreken, de taal van liefhebben. En weet: Gods slogan is: I have no hands but yours, Ik heb geen andere handen dan die van jou. Daarom zegent Jezus bij Zijn afscheid ook zijn leerlingen, en dus ook ons. Iemand zegenen is aanwezig blijven, is verbonden blijven, is elkaar dragen.
Ons Heer Hemelvaart, het feest van Gods vertrouwen in ons... een fantastisch gevoelen!
Je pastoor,
Rony
