Na een korte verwelkoming door deken Jürgen baden we tot en om de H. Geest. Een excerpt:
‘Haal uw blaasbalg
maar boven,
Heilige Geest,
en stuw uw adem
opnieuw in mijn binnenste.
Laai op in mij
zodat ik open kom
voor nieuwe wegen.’
We namen voldoende stille tijd om ons te laten bewegen door de Geest die waait waar Hij wil.
Tendensen
Daarna liet deken Jürgen ons kennismaken met de grote lijnen die hadden geklonken in de antwoorden op de bevraging. Die antwoorden hadden we op het parochiaal secretariaat allemaal netjes overgetypt, wat ons toeliet in kaart te brengen welke woorden (van belang) het vaakst voorkwamen in het verzamelde document, en welke minder. Een dergelijke werkwijze is, hoe beperkt ook (men haalt woorden, die zowel positief, negatief als neutraal kunnen zijn, uit hun context, …), toch revelerend. Welke woorden gebruiken we vaak, en welke minder, wanneer we aan parochie en zondags vieren denken?
We geven het rijtje, met daarvoor telkens het aantal keren dat het woord voorkwam:
75 zang + zingen
75 samen
45 gemeenschap
41 homilie
35 verzorgd
30 gemis aan jongeren
26 priester
26 muziek
24 kathedraal
22 gregoriaans
21 zoals het nu is
19 persoonlijk vind ik
18 welkom
13 ontmoeting
10 thuis
10 schoonheid
10 na de viering
10 mijn geloof
08 vriendschap
08 catechese
07 woorddiensten
07 verbondenheid
07 kinderen
06 actief
05 gezinnen
05 getuigen
04 evangelisatie
03 verkondiging
03 verkondigen
03 nieuwkomers
02 mogen loslaten
02 missionair
02 diaconie
01 krachten bundelen
Over het belang van verzorgde vieringen zijn we het in grote lijnen eens, zo blijkt: zang en muziek, het gemeenschapsgevoel (‘samen’ – onthaal – ontmoeting – welkom…), goede homilie, stuwende rol van de voorganger…
Het belang van kinderen, jongeren en gezinnen (en het feit dat we ze missen als ze er niet zijn!) kwam gecombineerd regelmatig terug.
Ook de minder vaak genoemde elementen vallen op – door hun (bijna) afwezigheid. Daarbij lijkt het vooral te gaan om elementen die we misschien net iets minder spontaan met de zondagsviering associëren: catechese, evangelisatie, missionair zijn, diaconie, … En aan ‘loslaten’ en het ‘bundelen van de krachten’ lijken we, op een uitzondering na, nog echt niet te denken…
Groepsgesprek
Na dit korte overzicht was het tijd om in kleine, gemengde groepen te gaan, rond volgende vragen:
1/ Waar en hoe gaan we binnen 10 jaar nog kwalitatief hoogstaand kunnen zondag vieren op onze parochie?
2/ De keuze voor Sint-Baafs als parochiekerk is reeds gemaakt. Hoe zie je de relatie met de andere kerk(plek)ken op onze parochie in de komende jaren?
3/ Welke kansen zien we om op onze parochie tot grotere gemeenschapsvorming te komen?
Na 40 minuten verzamelden we opnieuw in plenum. Daar bleek al meteen dat bijna alle groepen het beantwoorden van bovenstaande vragen in heel ruime zin hadden opgevat. Maar ook hier vielen een aantal weerkerende grondgedachten te horen:
Poging tot overzicht
- Iedereen is het erover eens: liturgie moet verzorgd en ‘mooi’ zijn. Zang en muziek spelen daarbij een belangrijke rol. Tegelijk wordt geconstateerd dat (goede) samenzang verzekeren in nogal wat kerken alsmaar moeilijker wordt.
- Het gemis aan gewijde voorgangers is een grote zorg. Velen vragen zich af waarom men op een hoger niveau (Rome, het bisdom, …) niet dringend werk maakt van het aanvaarden en vormen van lekenvoorgangers. Er wordt regelmatig (al dan niet terecht) verwezen naar Frankrijk en andere bisdommen in ons land.
- De terugval in gewijde voorgangers roept ook de vraag op naar een ander soort viering: woord- en communiediensten worden regelmatig naar voorgeschoven als dé oplossing voor de huidige crisis. Blijkbaar gaat men er vanuit dat nogal wat kandidaat-lekenvoorgangers klaar staan om zich te laten vormen en op regelmatige basis aan de slag te gaan…
- Dat ons bisdom deze denkpiste niet volgt kan doorgaans op weinig begrip rekenen.
- De rol van de kathedraal als parochiekerk blijft voor sommigen een moeilijk punt. Meermaals klinkt de vraag om meerdere (indien niet alle) nog open kerken open te houden, en binnen dit kerklandschap te zorgen voor voldoende diversificatie: kwalitatief goede vieringen aanbieden, zij het elk met hun eigen accenten, in verschillende kerken. Viering hoeft daarbij geen synoniem te zijn met eucharistie. De vrees dat aan de ‘eigen’ kerk wordt geraakt klinkt daar natuurlijk in mee.
- We horen een bereidheid om actief uit te kijken naar nieuwkomers (ook jongeren), en hen te verwelkomen. Ook vinden we het belangrijk mensen te vragen zich te engageren, een taak op zich te nemen. Actieve participatie werkt een gevoel van toebehoren in de hand. Medewerkers van een kerk waar geen vieringen meer zouden zijn moeten uitdrukkelijk worden ‘meegenomen’ naar een andere kerkplek.
- We moeten open staan voor nieuwe ideeën, ook verantwoordelijkheid durven doorgeven aan nieuwe mensen, vertrouwen in hen hebben, durven delegeren. Kansen geven en krijgen veronderstelt ook vorming, niet enkel intellectueel, ook sensitief, vanuit de ervaring.
- Catechese en diaconie, ook al kwamen ze in de antwoorden op de bevraging nauwelijks aan bod, willen we zeker niet uit het oog verliezen. Eén groep merkte op dat, wanneer we werken aan een echte gemeenschap, de diaconie vanzelf zal volgen.
Tot slot
Aan enthousiasme om positief aan de slag te gaan lijkt het niet te ontbreken. Wat wel opviel was dat men eerder vaag bleef over hoe men dit precies in praktijk wil brengen. We gaan er immers qua mensen en middelen niet op vooruit, en meer en meer verantwoordelijkheden vallen op alsmaar minder schouders. Het besef dat er hoe dan ook ‘gesnoeid’ zal moeten worden in het aanbod, klinkt nu en dan door, maar een algemeen gedragen idee lijkt het nog steeds niet (echt) te zijn.
Aangezien we zang en muziek zo belangrijk vinden werd gesuggereerd het formele gedeelte van de avond af te sluiten met een lied. Wat we deden met Laudate omnes gentes.
Daarna was er nog tijd over voor een informele uitwisseling bij een glas. Alvast 1 parochiaan vertelde achteraf dat ze wou dat er in de toekomst meer dergelijke kansen zouden zijn om nieuwe mensen te leren kennen. Zo groeien we stilaan naar een nieuwe gemeenschap… (wh)
34 pagina's met antwoorden!
U leest het goed. Alle antwoorden die we mochten ontvingen ter voorbereiding van het parochiale beraad leveren 34 pagina's aan lectuur op.
U kan ze HIER nalezen.
