Beke : De laatste viering

Van 16.15 u. tot 16.45 u. verzorgde organist Kurt Vande Veire een orgelconcert en om 17.00 u. had een plechtige dankviering plaats. Het deed toch wel deugd in een volgelopen kerk samen te kunnen bidden en zingen, samen dank te kunnen zeggen voor wat de kerk in die 86 jaar had mogen betekenen voor de bevolking van Beke en omliggende. Het is de plaats waar kindjes gedoopt werden, hun eerste communie deden en het H.Vormsel ontvingen, waar christelijke huwelijken gesloten werden en parochianen hun uitvaart hadden, waar we wekelijks samenkwamen om eucharistie te vieren.  

De homilie van Pastoor Willy Haers

Een (figuurlijk) boek wordt afgesloten. Een boeiend parochieboek, over het leven in en vanuit dit kerkgebouw.
Het verhaal over het thuiskomen van velen in het plaatselijk parochieleven via doopsel, eerste communie en vormsel…
Over hier samenkomen…
om als grote familie eucharistie te vieren, en de grote feestdagen…
Om het eigen kerkelijk huwelijk te vieren, en/of dat van de kinderen…
En ook wel eens om iemand definitief adieu te zeggen…

In wat voor situaties ook: hier kwamen we samen om dan weer met vernieuwde kracht het leven aan te pakken… dienstbaar in eigen gezin, of buurt, of werk of ruimere leefwereld… Ja, in de schaduw van deze kerktoren ontlook zo veel goeds! Het groene boek over 75 jaar Sint Maurusparochie getuigt ervan: daar kwamen zusters die een basisschool oprichtten, daar ontwikkelde zich de hartelijke zorg voor bijzondere groepen, zoals het huidige Samana en Okra…

Wat voelen we dan als we aan de laatste pagina van die plaatselijke kerkgeschiedenis gekomen zijn? Zullen dat niet de gevoelens zijn die opkomen bij elk belangrijk afscheid?

Wat ons betreft: we willen hier bijzondere dank uitpreken aan allen die het parochieleven hebben gedragen: We zeggen

Dank aan jullie die zorgden de gebouwen. Zo de leden van de Kerkraad en de VZW. En voor het beleid: de mensen van de parochieploeg, in samenwerking met de pastoor…

Dank aan jullie die tijd maakten en energie besteedden aan verkondiging via predicatie en  catechese…

Dank aan jullie die door mee te bouwen aan de liturgie mensen kansen gaven om hun geloof met medegelovigen biddend en inspirerend te beleven: in zang, versiering, in het voorlezen van bijbelteksten en gebeden…

Dank aan jullie die in werken van zorgende barmhartigheid – voor zieken en behoeftigen – op weekdagen beleefden wat we in de zondagsliturgie aan geloof belijden…

Dank aan jullie die mee de schouders zetten onder de opbouw van de plaatselijke gemeenschap, langs bewegingen, en/of bijzondere initiatieven, vooral hier in deze zalen…

Maar wat leeft in jullie?

Ongetwijfeld een – natuurlijke - dosis nostalgie…
Een tikkeltje fierheid op voorouders, en om wat hier gepresteerd werd…
Ook dankbaarheid ongetwijfeld tegenover velen…
Wat spijt misschien ook om wat beter kon…
Wat revolte ook misschien om de huidige gang van zaken en vele veranderingen in Kerk en wereld…
Wat onzekerheid omtrent de toekomst…

Elk afscheid dat ons raakt, brengt ons wel even in de war, en vraagt verwerkingstijd, met mensen om je heen met oren, en met de bereidheid om een eind met je mee te gaan…

Maar wat dit afscheid hier van dit gebedshuis betreft, en dat boek dat afgesloten wordt, durven we dan toch zeggen: er ligt een tweede boek klaar.
Dat van onze Heilige Maartenparochie in Lievegem.
Wie verder christelijk gelovig door het leven wil gaan in verbondenheid met anderen, en uitziend naar gebedsplekken, waar dat geloof ook kan gevoed worden, die is natuurlijk welkom in één van onze ‘ankerkerken’ zoals dat genoemd wordt: de drie kerken in de onmiddellijke buurt waar alle weekends zondag gevierd wordt. En dàt vanaf komende week op een aangepast tijdstip, althans voor Waarschoot: op zaterdag om 17.30 uur, en in Lovendegem om 9 uur. In Zomergem blijft het om 10.30 uur. Daar – of zeggen we beter ‘ van daaruit voortaan ‘ - willen we, de krachten bundelen om des te beter liturgie te vieren…
 

Daar en van daaruit hopen we, in onze wereld die nog steeds meer ontkerstend geraakt, Hem aanwezig houden en brengen die we als Kerk vandaag vieren als ‘Koning van het Heelal’.
Het gaat ons in de kern om die Christus die voor mens en maatschappij nog steeds – en meer dan ooit misschien - Licht kan betekenen, perspectief op bevrijding, op leven in gerechtigheid en echte vrede. In de zondagsvieringen van het nu aflopend kerkelijk jaar kregen we vanwege de evangelist Lucas in verschillende verhalen – op weg naar Jeruzalem -  te horen hoe Lucas in die Jezus de Christus zag.
Zo hoorden we Hem zeggen

Tot een blinde, die Hem vraagt te mogen zien: ‘Word ziende! Uw geloof heeft u gered!’.
Een gelijkaardig tot het nummer tien van de gereinigde melaatsen (17, 11): ‘Sta op en ga heen, uw geloof heeft u gered!’
Tot de tollenaar Zacheüs: ‘Bij u moet ik vandaag te gast zijn!’
Bij de gezusters Martha en Maria gekomen, poogt Hij Martha tot een dieper inzicht te brengen met (10, 42): ‘Martha, Martha, wat maak jij je druk over veel dingen!’

Als een wetgeleerde Hem vraagt hoever zijn naastenliefde of barmhartigheid moet gaan, antwoordt Jezus met de parabel van de Barmhartige Samaritaan, met als eindboodschap (10, 37): ‘Ga, en doe gij nu ook maar zoals die Samaritaan!’

Aldus ‘een’ evocatie van het antwoord dat Lucas ons geeft op onze vraag: Wie was die Jezus toch, dat we Hem nu nog eren, onder meer met de titel Christus? en ‘Koning van het heelal’. Zijn boodschap is het nog waard aangehoord te worden, zijn woorden zijn – bijbels uitgedrukt - ‘een licht op óns pad’. In zijn vriendschap en barmhartigheid mogen wij ons ook weten leven!

Om die Christusboodschap en -relatie levend te houden zullen jullie in de omliggende parochiekernen van Lovendegem en Waarschoot en Zomergem warm welkom zijn, zoals de vormselkandidaten voor 2020 wellicht al mochten ervaren…
En dat moge hier verder in Beke-dorp, in de onderlinge contacten, en bijzonder in werkingen als Okra en Samana verder belééfd worden!!!

Mag ik tenslotte ook nog even wijzen op een tweede nieuw -figuurlijk - boek, dat in voorbereiding is: dat gaat over het nieuw samen leven in en rond en vanuit dit kerkgebouw, dan als nieuw trefpunt, of ontmoetingsplek of dorpshuis.

Het is intussen een vurige wens geworden van de Kerkraad (uitgebreid tot een denkgroep) en beaamd door de parochiale contactgroep van hier dat dit kerkgebouw niet dicht gaat en leeg blijft staan; wel dat het een zinvol trefpunt mag worden, een open huis in dienst van het samenleven hier in Beke, en mogelijks en hopelijk ook ruimer nog…

Aldus, mensen, stof genoeg voor verdere meditatie en gebed, en moedige actie de komende tijd! ( pastoor Willy)