Homilie van 9 november 2014

Roger Van den Berge

We vieren vandaag een bijzonder feest: dat van de inwijding van de grote basiliek Sint-Jan van Lateranen in Rome, de kerk van de paus, en daardoor de hoofdkerk, de moederkerk van de ganse christenheid.  Misschien verwondert je dat: we denken dat de Sint-Pietersbasiliek de voornaamste is, maar dat is dus niet zo. De kerk werd ingewijd in het jaar 324, dus bijna 1700 jaar geleden, en is zo de oudste kerk van Rome.  Ze werd talloze malen herbouwd.  In de praktijk heeft ze haar functie grotendeels moeten afstaan aan de Sint-Pietersbasiliek  Maar officieel blijft ze de moederkerk.

Wat wil dat zeggen, heeft dat belang voor ons?

 Misschien hebben de moderne mensen eerder gemengde gevoelens wanneer het gaat om grote, mooie, prachtige kerken.  Ik was vorige week in de dom van Keulen: je wordt er overvallen door de uitgestrektheid, grootte, hoogte, de verbazingwekkende kunst van het majestueuze gebouw.  Maar: het was daar veel moeilijker om God te ontmoeten dan hier in onze kleine kerk van Vlassenbroek.  Want dat weten we maar al te goed: het is niet te doen om de grootsheid van het gebouw – hoe nodig ook – maar om diegene die er woont en diegenen die er samenkomen.  Daarom hebben we eigenlijk ook maar één woord voor het stenen gebouw én voor God die er woont en de mensen die er komen: de kerk, met kleine letter of hoofdletter.

 Paulus zegde het zopas in zijn brief aan de Korinthiërs: Gods tempel zijt gij en de Geest van God woont in u. Daarom is het feest van de basiliek van Lateranen ook het feest van de kerk van Vlassenbroek, met grote en kleine k. Wij worden eraan herinnerd dat ieder van ons, klein of groot, oud of jong, de H. Geest hebben ontvangen in ons doopsel, en dat gij, jongens en meisjes van de catechese, hem ook nog eens speciaal zult ontvangen bij jullie H. Vormsel. 

In onze kerkgemeenschap is het niet te doen om uiterlijkheden, om grootse, chique dingen (geen pracht en praal), maar om ons hart.  Woont daarin de Geest van Jezus?  Wordt het vervuld van de liefde die God er wil in uitstorten?  Houden we onze oren en ons hart open voor wat God van ons verlangt?  Horen we Jezus’ stem die roept: kom en volg mij? 

Ieder van ons heeft in Gods plan een belangrijke plaats.  Het is aan ons om ze te ontdekken, om God te vragen dat we ze zouden leren kennen.  Je weet het: we zijn niet gemaakt voor onszelf, maar om ons leven aan God en de mensen weg te schenken!  Het feest van de kerk van Lateranen is zo ook ons feest: wij vieren onze uitverkiezing, we zijn vol vreugde omdat we in Gods ogen zo belangrijk zijn en geroepen worden om van deze wereld een plaats te maken naar Gods hart.

 Dit gebouw is een huis Gods: God woont er. Je ziet het wel aan mij: als we de eucharistie beginnen, dan kniel ik samen met de misdienaars en de lector..  Dan maken we ons klein voor God die in het H. Brood, dat in het tabernakel bewaard wordt, aanwezig is.  Telkens ik voorbij het hoofdaltaar kom, maak ik een buiging.  Christenen geloven dat God in Jezus’ lichaam en bloed werkelijk aanwezig is: terwijl wij te communie gaan, en nadien ook in het overgebleven H. Brood. De godslamp brandt als teken voor Jezus’ aanwezigheid. Dat is iets dat veel christenen van vandaag vergeten zijn: dat Jezus hier in ons midden is in Brood en Wijn. Deze kerk is heilig: omdat God er aanwezig is te midden van de mensen.

Natuurlijk is Hij ook bij ons als we hier samen zijn om te bidden en om naar Gods woord te luisteren.  Zo vervullen we Jezus’ belofte: waar er twee of meer samen zijn in Jezus’ naam ben ik in hun midden.  Hij is ook, niet in het minst, aanwezig in elke medemens, een zieke of noodlijdende in het bijzonder.  We kunnen de Heer op vele wijzen ontmoeten.  Alle kansen moeten we grijpen om hem in ons leven aan onze zijde te hebben of aanwezig in ons hart. Vandaag leggen we de nadruk op het kerkgebouw, op de Heer die er woont en op ons die in zijn naam samenkomen.

Ik hoop dat we dit beter en beter gaan begrijpen en waarderen. En er dankbaar voor zijn.