Volgens Jezus zit geldzucht in de weg van een gezonde spiritualiteit. 'Gij kunt niet God dienen en de mammon'. Anders gezegd: Hoe wij omgaan met bezit, zal iets vertellen over ons geloof. De gezondheid van een parochie kan om die reden gemeten worden aan haar bereidwilligheid om nieuwe projecten financieel te dragen.
Uiteraard gaat het niet gewoon om het uitgeven van geld, maar ook om de openheid van geest om nieuwe geloofsprojecten uit te proberen.
Out-of-the-box
Als ik mij laat informeren door medewerkers van het bisdom, dan verrast het mij daar te vernemen dat een geloofsgemeenschap enkel zal kunnen overleven als ze out-of-the-box durft te denken.
Het beangstigt vele mensen dat het de bedoeling is dat de vele kerktorens per regio samen één zone zullen moeten vormen.
'Wat een onmogelijke opdracht!', denken wij spontaan. Al wat er bestaat, soms in drievoud, moeten wij nu allemaal samenvoegen zonder op lange tenen te trappen. Elk stukje van de ingewikkelde koterij moet zijn plaats krijgen. Want al wat bestaat, moet behouden blijven. Maar zo is dat niet!
We mogen het oude en het nieuwe samen-denken. Het gaat dus om onze openheid van geest om het nieuwe uit te proberen.
Anglicaanse kerk
De anglicaanse kerk heeft in de laatste decennia uitdrukkelijk naar mogelijkheden gezocht om het oude en het nieuwe samen te denken: de traditionele kerk met daarnaast meer innovatieve vormen van kerk-zijn.
Daartoe duiden zij een soort parochiale pioniers aan die zich in eerste instantie richten op de niet-kerkelijke en de niet-meer-kerkelijken.
Het gaat dan om andere vormen van kerk-zijn, te midden van bestaande gemeenschappen, namelijk: de sportgemeenschap, de muziekgemeenschap, de ontspanningswereld en jongerengemeenschappen. Niet per se om ze binnen de muren van de parochiekerk in te sluiten, maar om er zelf naartoe te gaan en er ter plaatse werk van te maken; om er ter plaatste 'kerk' van te maken. Dat is een radicale gedachte.
Het gaat wel degelijk om onze openheid van geest om het nieuwe uit te proberen. Opdat onze parochies niet sterven.
Liefde opsporen
Eén grote pastorale zone vormen, betekent dus niet: al het bestaande bundelen. Het betekent dat we alle vormen van liefde in onze buurt opsporen, in kaart brengen en ondersteunen. Het betekent dat christenen het woord omruilen, voor de daad. Dat ze overal gespot worden in het gewone leven.
Wie goed luistert, hoort dat hier zondagsplicht wordt omgeruild met de plicht om je ergens in te zetten als volgeling van Jezus. Daarmee zal de zondagsviering uiteraard niet verdwijnen, maar zo zullen ook stilaan de andere dagen aan Jezus aangeboden worden.
Ieder lid van de parochie zal ergens ingezet worden. Als we daar in wezen niet toe bereid zijn, dan kiezen wij het comfort boven God. En je kan geen twee heren dienen, God én het comfort.
Wie kiest voor het comfort, wil er niet op uittrekken.
Wie kiest voor het comfort, houdt de geldbeugel gesloten.
Wie kiest voor het comfort, wil geen toekomst voor de parochie.
Het gaat om onze openheid van geest om het nieuwe uit te proberen. Opdat onze parochies niet sterven.
