Hoe zal ik herinnerd worden?

Iedereen zag het aankomen. Als Jezus zich niet zou terugtrekken, als hij niet vlug een milde positie zou innemen, dan zou het verkeerd aflopen. Het is al spannend genoeg om uitdagende dingen te verkondigen in het landelijke Galilea, maar om hetzelfde te gaan doen, 100 km verder in Jeruzalem, in het hart van de religieuze traditie: dat is om problemen vragen.

Jezus is een echte waaghals. Niet voor niets weent hij als hij Jeruzalem binnenrijdt. Hij stapt in het zoeklicht en zal gegarandeerd opgemerkt worden door zijn tegenstanders. Hij weet dat zijn uur gekomen is. Nu moet hij een sterk teken geven. Iets dat hem het helder typeert. Een teken dat zal blijven resoneren. Hij kiest om voeten te wassen en om de grote religieuze maaltijd open te breken opdat men hem zal blijven herinneren.

Postume gedachten

Wat zou ik doen als ik wist dat mijn tijd kort? Zou ik mij voorbereiden? Stel dat ik besef dat ik voor mijn vijanden zal geleid worden? Wat zou ik doen?  

Is onze grootste vijand niet de dood? En die kondigt zich niet altijd aan. Volgens sommigen is het dan ook vruchtbaar om te leven met postume gedachten. Hoe zal ik herinnerd worden?  

Die vraag verandert ons perspectief. Die vraag kan ons overtuigen om geen energie te steken in betekenisloze of negatieve handelingen.  

En tegelijk schenkt het energie om eindelijk werk te maken van die gedurfde verandering.

Wat kan je zoal doen?

Sommigen zullen je aansporen om donor te worden. Door je lijf in dienst van de wetenschap te stellen, beteken je zeker iets na je dood. Maar het kan ook zo:

Geef je voluit.
Verlies tijd voor anderen.
Wees dienstbaar.
Toon medeleven.
Dat wordt herinnerd.  

Toon concreet respect voor de ander en de andere mening.
Wees echt. Wees authentiek.
Dat wordt herinnerd.

Leef bewust.
Doe aan zelfreflectie.
Denk op voorhand na over wat je zeggen wil.
Druk je sterk uit. Zorg dat men je kan citeren.

Ken je gedachten. Verzamel ze. Schrijf ze neer.
Of druk je visie uit in kunst.
Dat wordt herinnerd.

Kijk naar Rosa Parks: Op een decemberavond weigerde zij haar plaats op de bus af te staan aan een blanke reiziger. Daarmee kon zij de toekomst positief veranderen voor de zwarte gemeenschap. Zij zei het zo:  

"Ik wil herinnerd worden als iemand die vrij wou zijn, opdat ook anderen vrijheid kunnen genieten."

En de Dalai Lama zegt het zo:

"Als je wil dat anderen gelukkig zijn, beoefen dan barmhartigheid. En als je zelf gelukkig wil zijn, doe dan hetzelfde."

Herinnerd willen worden, verandert gelukkig ook het eigen leven! Jezelf geven, doet ontvangen. Maar alleen wie de proef op de som neemt, zal dit ontdekken.

Wie een ander de voeten wast, die zal niet snel vergeten worden.

(foto: Karsten Knöfler)