Op zaterdag 26 september kwamen de 17 vormelingen met hun familie in onze ruime kerk bijéén. Het ongemak van het mondmasker, de vreemde sfeer bij het begin...het ging al snel over door de zang en het gitaarspel van Guy Morren en de realistische en tegelijk bemoedigende woorden van de vormheer Ronald Sledsens. Hier vind je zijn toespraak tot de vormelingen
Dit zei de vormheer tegen deze jonge mensen.
Beste vormelingen,
Normaal zouden een behoorlijk aantal jongens en meisjes hier na een paar jaar hun vormsel echt vergeten, want dadelijk na jullie vormsel komen jullie in een nieuwe wereld en tijd terecht, de wereld van ‘de groten’ waarin je heel snel zal horen: ‘ben je gek, geloven! Da’s iets voor de bomma, maar toch niet meer voor jou! Bovendien moet je de wereld niet uitleggen met een bijbel maar met wetenschap. De rest is onzin.’ Maar gelukkig hebben jullie vandaag een mondmasker op en zitten jullie anderhalve meter uit elkaar. En dat is naast ambetant tegelijk ook onvergetelijk, want dat is nog nooit eerder gebeurd. Dus ga je dit vormsel niet zo snel vergeten. Zo’n mondmasker heeft geweldige voordelen: je kan geeuwen zonder dat ze het merken, je kan smoelen trekken, je kan het over je ogen trekken als je ongestoord een dutje wil doen en als het straks kouder wordt heb je een warm dekentje voor je snoet. Maar het heeft ook nadelen: het geeft je een beklemmend gevoel, ademen en spreken is moeilijker en je ziet niet wat mensen echt denken. En dat is vervelend op het feest van de adem, want adem is een andere naam voor de Heilige Geest, en het is ook vervelend op een dag dat een groep jonge mensen beloven dat wanneer ze straks horen ‘geloven, dat is iets voor de bomma’, ze zelfs vanachter een mondmasker zullen zeggen: “nietwaar, geloven dat is ook iets van mij!”
Het verhaal dat we hoorden over Jezus verschijning aan zijn leerlingen is crazy. Deuren gesloten en vensters dicht en ineens oeps, staat Jezus daar. Als een spook. Dat zie je alleen in het videogame ‘Ghostbusters’. Maar dat heeft toch niks met het echte leven te maken! Gelukkig zijn jullie intussen verstandig genoeg om te weten dat Bijbelverhalen geen letterlijke gebeurtenissen vertellen maar wel ervaringen die mensen binnenin hebben. En dit verhaal vertelt zo’n ervaring. Namelijk dat die leerlingen Jezus voelen, op het moment dat ze heel angstig en in de war zijn en alles in hun leven potdicht zit en dat Hij dan tegen hen zegt: Vrede zij u. Dat wil zeggen: wordt maar kalm en rustig, alles komt goed. Zoals ik zei zullen jullie weldra van vrienden, op tv, op snapchat of op Instagram lezen of horen: ‘Ben je gek, geloven! Da’s iets voor de bomma, maar toch niet meer voor jou! Bovendien moet je het leven niet uitleggen met een bijbel maar met wetenschap. De rest is onzin.’
Is dat waar? Laat ik het effe over het leven hebben. De ouwe Grieken waren dikwijls filosofen en ze zeiden dat leven op drie manieren moest. Ze zeiden: “je moet overleven, leven en zinvol leven”. Overleven betekent eten, drinken, slapen want anders ga je dood. En leven dat gaat over studeren, over sport en ontspanning en later een lief vinden, je boterham verdienen en het zo goed mogelijk hebben. Maar zinvol leven gaat over de grote vragen die in jouw leven opduiken: vragen zoals hoe zorg ik evenveel voor mijn lief als voor mezelf, hoe kan ik ondanks anderhalve meter afstand mensen toch heel dichtbij zijn, hoe verantwoordelijk ben ik voor deze planeet, wat gebeurt er met de bomma als ze later sterft, hoe gedraag is mij tegenover cyber Pesters op het internet, hoe ga ik met mijn angsten om, hoe kan ik vergeven worden wanneer ik iemand kwaad heb gedaan en hoe vergeef ik zelf? Dat zijn belangrijke vragen waar je een antwoord moet op vinden als je zinvol wil leven. En daarvoor dient geloven. Iemand die gelooft, heeft daarbij een geweldige hulp omdat hij op de dag van zijn vormsel die Geest van Jezus cadeau heeft gekregen en daardoor Jezus dichtbij weet wanneer die vragen opduiken. Volgens mij moet je wel gek zijn om straks niet meer met Hem verder te willen.
Ronald Sledsens, deken van Antwerpen