Op zaterdag 18 maart kwamen we met onze eerstecommunicanten weer samen in de kerk voor de tweede ingroeiviering. Eerst brachten we een bezoekje aan de sacristie. Daar zagen we de kazuifels. Kazuifel is een moeilijk woord voor het kleed dat de priester draagt tijdens een viering. Er zijn kazuifels in verschillende kleuren. Paars voor in de advent, de vasten en bij begrafenissen. Wit als er feest is. Rood bij Pinksteren en het Vormsel. En groen op alle andere momenten. De sacristie is zo een beetje de kleedkamer van de kerk. In de grote kast staat een groene, ronde blikken doos. Helemaal gevuld met hosties. Er staat een mooi schaaltje, een kelk, en twee glazen kannetjes. In de glazen kannetjes deden we water en wijn en het schaaltje vulden we met hosties. We maakten alles klaar om straks op de tafel te zetten. Net zoals we thuis in de keuken alles klaar maken om aan tafel te gaan. Zo is de sacristie ook een beetje de keuken van de kerk. Dan gingen we terug naar de kerk en namen alles mee, ook de groene blikken doos met hosties. In de kerk hebben we nog een plaats waar we hosties bewaren. In het tabernakel, een mooi versierd kastje met een stevige deur, vinden we mooie cibories waar ook hosties in zitten. We plaatsten de ciborie naast de blikken doos. Allebei met hosties. Wat is nu het verschil? Welnu, met de hosties in de ciborie is al iets gebeurd. Tijdens de eucharistieviering vertelt de priester het verhaal van Jezus met zijn vrienden op het laatste avondmaal. Jezus nam wat brood sprak een dankgebed uit en verdeelde het aan zijn vrienden. Dat deed hij ook met de wijn. Hij vroeg om dat te blijven doen om aan Hem te denken. En daarom doen wij dat vandaag nog altijd. Als de priester het dankgebed zegt en de gebroken hostie omhoog heft krijgen die gewone hosties uit de blikken doos een bijzondere betekenis. We geven dit aan met het belletje. Als er dan nadien nog hosties over zijn bewaren we die zeer zorgvuldig. We brengen die dan naar het tabernakel met het mooie stevige deurtje. Na de rondleiding namen we dan deel aan de viering, voorgegaan door priester Jos. Er was nog iets speciaal. Tijdens de viering werd ook Lio gedoopt, het kleine broertje van eerste communicantje Lucie die een gebedje voor haar kleine broertje las.
Lieve Lio, je bent nu gedoopt met water. Wij willen je al onze zorg geven, de warmte van ons huis, de geborgenheid van onze liefde. Dat je gezond en gelukkig mag opgroeien. Geef dat wij je nooit teleurstellen.
Eucharistie is dankzeggen en samen vieren met Jezus. Daarom delen wij het brood zoals Hij het deed.
Als we delen gebeurt er iets biezonder. want zie je het is als een wonder. Als we delen gebeurt er iets biezonder, dan is er voor iedereen genoeg.
