We hadden het ons allemaal heel anders voorgesteld.
Een straaltje zon op een zondag in mei. Daar hadden we op gehoopt.
Maar het werd een druilerige herfstdag in september.
Ondertussen zijn we het al wel wat gewoon geraakt. Handen ontsmetten als we ergens binnenkomen, mondmasker opzetten en uiteraard de social distancing.
Het was voor de vormelingen en hun ouders niet anders, temeer omdat de meeste van onze vormelingen ondertussen hun twaalfde verjaardag hebben gevierd en de mondmaskerplicht ook voor hen van toepassing is. Dankzij de 1,5 meter-regel was er ook geen plaats voor grootouders, peters of meters, en daarbovenop geen ruimte voor inbreng van de kinderen.
Zelfs zingen mocht niet.
We hadden het ons heel anders voorgesteld, maar toch, iedereen had er zin in.
Vicaris Bart Paepen refereerde in zijn homilie naar de soldaten in het romeinse leger, die na hun opleiding trouw beloofden aan de keizer, een merkteken kregen en dan op missie werden gezonden. Eigenlijk is het met onze vormelingen net zo.
Zij hernieuwen hun doopbelofte wat zoveel wil zeggen als. “ God, Jezus, jij kan op mij rekenen”.
Door de zalving krijgen ze een onzichtbaar merkteken met de woorden “ Ontvang het zegel van de Heilige Geest”. En dan worden zij op missie gezonden.
Maar zij staan er niet alleen voor.
Samen met al die andere gevormden, wereldwijd, de kerk, worden zij gezonden om Jezus’ blijde boodschap handen en voeten te geven.
Maar wat wil dat vandaag concreet zeggen.
Voor onze vicaris is dit duidelijk. Corona bepaalt vandaag de wereld waarin wij leven.
En het is moeilijk. Kinderen, jongeren, volwassenen, ouderen, voor iedereen is het lastig. Niemand vindt het prettig. Dit heeft als gevolg dat in onze stad, in onze omgeving heel wat mensen de moed aan het verliezen zijn of die de moed al verloren hebben. Het is onze missie om hoop te brengen bij mensen die de hoop aan het verliezen zijn. Geen simpele opdracht voor een twaalfjarige, maar dankzij het merkteken, het zegel van de Heilige Geest, mogen zij rekenen op de hulp van iedereen die gevormd is met aan het hoofd Jezus zelf.
Na deze boeiende uiteenzetting hebben de vormelingen dan inderdaad hun belofte uitgesproken. Hen werd de handen opgelegd en kregen zij het merkteken.
Een kruisje met olie op het voorhoofd. Niet met de duim zoals we gewoonlijk een kruisje geven maar, omwille van de bekende reden, met een wattenstaafje.
Na het bidden van het universele gebed, het Onze Vader, werden we dan de wereld in gestuurd waar de missie kan beginnen.
