In 1780 volgde Jozef II zijn moeder Maria Theresia op in het keizerrijk Oostenrijk (en dus ook bij ons). Eén van de maatregelen die hij nam was het aanpakken van de kloosterordes. De contemplatieve congregaties (of de biddende gemeenschappen) noemde hij ‘onnuttig’ en dienden dus gesloten te worden. Het leverde hem de bijnaam ‘keizer-koster’ op.
Het idee dat ‘bidden’ minderwaardig is en veeleer plaats zou moeten maken voor ‘actie’ en ‘dienstbaarheid’ heeft echter bij velen onder ons ingang gevonden, ook in onze christelijke verenigingen. Vele vergaderingen gaan door zonder dat er tijd genomen wordt om te bidden.
Als we naar de eerste westerse kloosterorde kijken, die van de Benedictijnen (sinds de 5e eeuw), merken we dat hun devies ‘ora et labora’ (bid en werk) beide aspecten als gelijkwaardig en noodzakelijk beschouwde. Gaan we nog wat vroeger terug, dan lezen we in de eerste brief van Sint-Paulus aan de Tessalonicenzen dat ze moeten bidden zonder op te houden… (1 Tess 5,17).
Vanuit die gedachte willen we even kijken wat er aan gebedsgroepen in onze pastorale eenheid bestaat.
Zo zijn er de ‘Biddende moeders’, die om de maand samenkomen in de kerk van Bavikhove. Dit gebeurt telkens omtrent de 25e van de maand, omdat onze hemelse moeder Maria in Medjugorje op 25 juni voor het eerst tijdens een verschijning sprak en sindsdien elke 25e van de maand een nieuwsbrief met haar boodschap en oproep wereldkundig wordt gemaakt.
Er is ook een ‘gebedsgroep voor de vrede’, die onlangs werd opgestart en elke derde maandag van de maand van 17 uur tot 18 uur samenkomt in de Sint-Salvatorskerk. Pater Geeraard Denys stelt daarbij het Heilig Sacrament uit. Bijeenkomsten worden aangekondigd in Kerk en Leven. Ook iedere donderdag is er aanbidding van het Heilig Sacrament na de Marktmis van 9.30 u.
Iedere vrijdag van de maand is er ook kans tot aanbidding van het Heilig Sacrament in de kerk te Bavikhove, van 17 tot 18 uur, gevolgd door een eucharistieviering.
De eerste vrijdag komt de gebedsgroep Gospa Majka er ook samen om 17 u.
Er is ook de gebedsgroep ‘Salve Regina’ in de Sint-Jozefskerk (Eiland) op de eerste en derde donderdag van de maand, om 14u30 in de kerk.
In dit artikel zetten we de spot echter op een nog andere groep, die van de christelijke meditatie. Om de veertien dagen komt men samen in de zijkapel van de kerk van Stasegem, telkens op woensdag, van 19u15 tot 20u15 (behalve in de vakantieperiodes). Drie medewerksters worden hier even aan het woord gelaten…
Vooreest: wat is christelijke meditatie?
Meditatie in de christelijke traditie heeft alles te maken met de openheid voor de ‘kracht en liefde’ van God, die in ons hart aanwezig is en daar op ons wacht. Wanneer we mediteren en naar de diepte van onze kern gaan, versterkt dit het contact met God. We worden rustiger, ervaren innerlijke vrede, oordelen minder en krijgen meer empathie. Christelijke meditatie is trouwens een oude traditie, die reeds toegepast werd door de woestijnvaders. Het draait om ‘God ontmoeten in jezelf, mee gedragen door de anderen’.
Hoe ben je daartoe gekomen?
- Dertig jaar geleden las ik voor het eerst een boekje van Laurence Freeman: ‘de vreugde van het mediteren’. Het ontdekken dat God in mij woonde was een grote openbaring…
- Ik was al mijn hele volwassen leven ‘zoekende’. Bij deze groep was het zoiets als ‘thuiskomen’. Vier jaar later is dat niet anders!
Wat betekent christelijke meditatie voor jou?
Een onuitputtelijke bron van liefde. Mijn houvast in het dagelijkse leven. Het gevoel ‘onvoorwaardelijk bemind te zijn’ heeft me doen openbloeien. Het weten dat Hij voortdurend in mijn Heilige Kamer verblijft heeft me bevrijd van eenzaamheid.
Waarom ga je er naartoe?
Ik doe dit ook alleen, thuis, maar om de veertien dagen samenkomen is zoveel krachtiger. Je ontmoet gelijkgestemden, je steunt elkaar, je gaat samen de stilte in.
We ervaren Jezus in deze manier van bidden in ons midden. Het schept verbondenheid en kracht, wat nodig is om stand te houden in de chaos van de hedendaagse wereld.
Welke invloed heeft dit op jouw persoonlijke leven?
Ik ben er milder en liefdevoller door geworden.
Jezus zegt: ‘Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal je rust geven.’ Zo ervaar ik meditatie en contemplatie. Het heeft mijn leven veranderd. Christelijke meditatie is ook gelijk aan christelijke medicatie…Je keert terug naar de eenvoud van het leven. Oppervlakkige dingen zeggen me niks meer omdat ik de vreugde bij God ervaar. Het zoeken is voorbij.
Hoe zit zo’n avond in elkaar?
Om 19u15 zijn we welkom en nemen we plaats in de kapel (met muziek). Een kwartier later wordt er een spirituele tekst voorgelezen en wordt geduid wat christelijke meditatie is en hoe de avond verder verloopt, om dan in stilte te mediteren met behulp van een zelfgekozen (of voorgestelde) mantra, ademhaling… Omtrent 20 uur weerklinkt muziek en eindigt de meditatie, waarna er tien minuten resten om ervaringen uit te wisselen. Om 20u15 eindigt het samenzijn.
De grootte van de groep varieert. Soms zijn we maar met enkelen, soms zijn er wel vijftien mensen aanwezig. Het aantal maakt niet uit. Meestal zijn we met een groepje van acht.
Wat is het verschil met een ‘gewone’ meditatiegroep?
Wij richten ons tot een persoonlijke God. Jezus noemde Hem ‘Vader’. We mogen Hem ook als een échte Vader ervaren in de stille ruimte van ons hart. We laten de Heilige Geest in ons werken en rusten in Gods aanwezigheid. De meditatie kan ook opgedragen worden als een gebed voor iemand of om een bepaalde moeilijke situatie aan te kunnen. Christelijke meditatie is overgave en vertrouwen. Zo gebruik ik de mantra ‘maranatha’, wat betekent: ‘Kom, Heer Jezus, kom.’
Dankjewel voor jullie open en (h)eerlijke getuigenis!
