Soep op de stoep
Het derde weekend van de advent staat traditioneel in het teken van Welzijnszorg. Dit jaar is het niet anders. Eén van de projectpartners dit jaar is de Achthoek. Ideaal moment dus om dit project eens voor te stellen en wie kan dit beter doen dan coördinator Tine Van Belle. Leuk om meegeven ook is dat haar echtgenoot een trouwe medewerker is van onze welzijnsschakel De Spie. Of hoe mensen helpen in de genen van een gezin kan zitten.
Ik hoop dat u allen daarnet uit een gezonde en warme woning naar hier bent gekomen. Ik zeg u dit omdat een gezonde, veilige woning niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Het is een basisrecht, maar dit recht wordt nog al te vaak geschonden. En daarvoor ijvert WZZ dit jaar opnieuw.
Meer dan 200 dergelijke huisjes werden geknutseld in de welzijnsschakels en wij, met Work in Progress vzw zijn daar een van. In ons Initiatief Ondersteund Wonen De Achthoek te Harelbeke vinden 4 alleenstaande volwassenen met een psychische kwetsbaarheid een thuis met intensieve ondersteuning op maat.
De Achthoek is bedoeld als tussenstap, een overgangshuis tussen een opname in psychiatrie, een tijd van thuisloosheid en zelfstandig wonen. Vaak is het zo dat mensen met een chronische psychische kwetsbaarheid, heel moeilijk meteen na hun opname zonder begeleiding kunnen en dus zelfstandig wonen te hoog gegrepen is voor hen.
Ik geef u een paar voorbeelden: een dame was 6 jaar opgenomen in een Psychiatrisch Ziekenhuis in een andere provincie. Zij is van West-Vlaanderen, maar door de regels die gelden bij de sociaal verhuurkantoren, komt zij helemaal achteraan op een lijst te staan als zij een aanvraag tot een sociale woning doet vanuit een andere provincie. Zij dient dus eerst naar West-Vlaanderen terug te verhuizen om op een lijst in de buurt te kunnen komen. Daarnaast is zij, door de lange opname het helemaal ontwend om alleen in te staan voor zichzelf. En dat gaat dan over hele basic zaken zoals boodschappen doen, bankzaken, een huisarts zoeken, koken, huis onderhouden…Ze is het ook gewoon geraakt dat elke dag en nacht iemand bereikbaar is om een gesprek mee te hebben. Dat kan uiteraard niet als je alleen gaat wonen. Wij fungeren dus als tussenstap, wat ontwenning van de vele zorg die rond haar was, wennen aan meer zelfstandigheid en tegelijk ook bijna dagelijks een luisterend oor vinden voor de kleine en grotere zorgen.
Een jongeman, Michaël, die ik bij naam mag noemen omdat hij in een campagnefilmpje getuigt, kende nooit een veilige thuis. Hij ging van kleinsaf aan van instelling naar pleegouders en terug. Zijn autisme werd pas later ontdekt, wat zijn gedrag ook mee verklaart waarom hij op deze plaatsen telkens opnieuw buiten werd gezet. Hij kende er ook meermaals mishandelingen. Dit alles tekent een mens en zijn gedrag tot Michaël nergens meer een kans kreeg bij initiatieven begeleid wonen, want hij had zichzelf op een zwarte lijst gewerkt. Dan had hij maar impulsief een appartement gehuurd, vlak voor hij bij ons kwam wonen. Daar is hij nooit geweest en betaalde dus ook geen huur. Maar hij had wel een contract getekend en zodoende verwachtte de eigenaar wel huur of een opzegvergoeding. Een rechtszaak en schulden als gevolg. Wij zijn met hem mee geweest naar de rechtszaak, we hebben mee voor hem gepleit en gekaderd van waaruit zijn daden komen. En nu bouwen we met hem aan vaardigheden om dergelijke zaken niet meer tegen te komen. Hij is in budgetbeheer om de financies onder controle te houden, hij heeft Familiezorg omdat hij nooit leren poetsen heeft en niet weet of onthoudt voor welk product wat dient.
De eerste dame moest 2j langer in psychiatrie verblijven omdat er nergens anders een woning was voor haar. Michaël was in praktijk thuisloos en zo zijn zo goed als al onze bewoners geweest. Een onzichtbare uitsluiting. Wij proberen er te zijn voor wie ergens anders, om welke reden dan ook, uit de boot valt. Een druppel op een hete plaat misschien, maar voor die enkelen toch een lichtpunt, een weg naar een nieuwe toekomst.
Tine Van Belle, coördinator IOW De Achthoek
