Directiewissel in de scholengroep van het Vrije Basisonderwijs Harelbeke
Coördinerend directeur Johan Coopman gaat per 1 februari op welverdiend pensioen. Directeur Bruno Colpaert neemt zijn taak als codi over en mevrouw Joke Denys wordt directeur van de St.-Ritaschool. Stof genoeg voor een hoofartikel voor kerk en leven, zo dachten we. Maar een dubbelinterview organiseren in hun laatste werkdagen op hun oude post is niet evident. Om het met de woorden van Bruno te zeggen: “we staan ‘volgeboekt’ door ons personeel”. Dus dan maar per mail.
Hoe ziet je schoolloopbaan er uit?
Bruno Ik ben van opleiding regent wetenschappen-aardrijkskunde. Ik stond 13 jaar lang in het St.-Niklaasinstituut (nu Rhizo) te Zwevegem. De laatste jaren was ik ook al betrokken bij het beleid van de school, wat de stap naar het directeurschap wat kleiner maakte.
In oktober 2010 deed de opportuniteit die zich voor om hier in de St.-Ritaschool directeur te worden. Doordat ik in Zwevegem ook al wat aan het beleid had mogen meewerken, had ik er al wat van geproefd zeg maar. Het leek me een goede uitdaging. Bovendien kende ik de school al. Ik zat er zelf in de kleuterklasjes (nvdr toen was het nog de meisjesschool, en in het huidige buurthuis was toen de jongensschool), mijn zonen liepen er school en ik zat er in het oudercomité en in de schoolraad als vertegenwoordiger van de lokale gemeenschap.
Ik heb enorme bewondering voor de menen die in de kleuterklassen staan. Hoe zij dat doen om met die kleine kinderen echt al een leerproces te starten, wat zij bereiken, dat is fantastisch. Het is deugddoend om die verwondering/bewondering bij die kleine kinderen te zien.
Maar ook de leerkrachten in het lager moeten echt wel allround kennis hebben en overdragen. Ze geven alle vakken. Het basisonderwijs omvat ook een grote leeftijdsgroep. Als regent kies je voor enkele vakken, omdat die je liggen, je ze graag doet, maar in het lager moet je echt alles kennen. Dat is echt een groot verschil met het secundair onderwijs. Gelukkig stond ik meestal in het eerste jaar secundair onderwijs en dan is dat leeftijdsverschil nog niet zo groot.
Joke Mijn beide ouders stonden in het onderwijs. Mijn mama was kleuterleidster en mijn papa leerkracht elektriciteit. Toen ik moest kiezen wat ik wilde studeren, was de keuze snel gemaakt. Ik studeerde af in '89 aan de Reno in Torhout. Er was toen weinig werk in het onderwijs. Daardoor belandde ik zoals veel leeftijdsgenoten na 2 jaar in de banksector, op zoek naar vast werk. Het onderwijs lonkte echter, ik miste de job. Dus na anderhalf jaar keerde ik terug naar het onderwijs. Door in veel scholen les te geven en in verschillende leerjaren die eerste jaren, leerde ik heel veel bij en leerde ook om flexibel te zijn. Ik was 29 jaar toen ik voor het eerst mijn eigen klasje kreeg in de Mariaschool, het 5de leerjaar. Het jaar erop werd ik klasleerkracht van het 3de leerjaar. In de jaren die volgden beleefde ik een fantastische tijd. Niets mooier dan lesgeven en op zoek gaan naar wat werkt voor je klas, voor je leerlingen. In die periode creëerden ze iets nieuws in het onderwijs, de job van zorgcoördinator. Toen me gevraagd werd of ik hier interesse voor had, zag ik dit als een kans om van betekenis te zijn op het niveau van de school. Ik volgde een 3-jarige opleiding bachelor na bachelor zorgverbredend en remediërend leren. Ik leerde die periode heel veel bij omtrent het voeren van een pedagogisch beleid op school. In 2010 ging onze directeur op pensioen en zochten ze een nieuwe directeur voor de Mariaschool en een fulltime kapitein op het schip in De Vleugel (Arendswijk). Een nieuwe uitdaging waar ik met volle overtuiging voor solliciteerde. De Vleugel werd als vestiging gekoppeld aan OLVvanVreugde in Hulste. Directeur Renaat Van Eetvelde behartigde de belangen in Hulste, zelf was ik het aanspreekpunt voor De Vleugel. Besparingen zorgden er echter voor dat er 2 jaar later minder uren waren en ik werd noodgedwongen terug deeltijds zorgcoördinator. Dit had dan weer als voordeel dat ik terug wat dichter bij de kinderen stond goed wist wat leefde in elke klas. In die 10 jaar in De Vleugel heb ik samen met het team de school zien groeien tot wat ze nu is. Een school met uitstraling, waar een team het beste van zichzelf geeft, heel erg begaan is met de kinderen in hun klas. Het is een team met passie voor de job.
Wat heeft je gedreven om te solliciteren voor de vacature van directeur?
Bruno Ook de stap naar Codi is een kwestie van opportuniteit. Je moet de kans grijpen als ze zich voordoet. Persoonlijk had ik nog liever 2 jaar gewacht. Ik zou er dan 50 zijn en de nieuwbouw die hier in de Sint-Ritaschool op stapel staat had ik graag nog zelf afgerond.
Bovendien spreekt de opdracht van Codi mij wel aan.
Joke Het verlangen groeide om een volgende stap te zetten als volwaardig directeur van een school. Ik word er binnenkort 53 en dus was het nu of nooit voor een carrièreswitch.
Niets mooier om met een team ‘samen school’ te maken, zoals ik al mocht ervaren. We leggen immers de fundamenten voor de toekomst van onze kinderen.
Wat houdt die functie eigenlijk allemaal in?
Bruno Als codi kom je niet rechtstreeks tussen in het onderwijs, maar je draagt verantwoordelijkheid over personeel, boekhouding, overleg met andere netten, met het stadsbestuur. Je bent ook tussenpersoon tussen schoolbestuur en directies. Je ben woordvoerder in beide richtingen. We zijn een scholengemeenschap waar iedere school op eigen tempo een zelfstandig parcours aflegt. Elk team is de long van de eigen school. Het is de opdracht van de codi te bewaken dat dit kan terwijl toch de neuzen voor het grote deel in dezelfde richting staan. Het kan niet dat scholen haaks tegenover elkaar komen te staan.
Ik kijk ernaar uit om de scholengemeenschap ‘Katholiek Basisonderwijs Harelbeke’ te vertegenwoordigen en te profileren en ook het belang van de dialoogschool in dit kader uit te dragen.
Joke De directeur is diegene die het overzicht bewaart en die de school ‘ademt’ als het ware. Dat kan je alleen als je het proces van kwaliteitszorg van je school mee helpt bewaken. Het is mijn taak om kansen tot ontwikkeling, kansen tot groeien te zien en te stimuleren. Daarnaast vind ik het heel belangrijk om de draagkracht binnen het team bewaken, want er komt veel op ons af als school. Een directeur helpt er mee voor zorgen dat leerkrachten zich kunnen weiden aan hun hoofdtaak, namelijk een basisvorming geven die een fundament is voor het verdere leren later. En dit gaat verder dan alleen taal en wiskunde. De persoonlijke ontwikkeling van onze kinderen is minstens even belangrijk. De directeur verzorgt ook de algemene communicatie.
Daarnaast zorg je voor een goede aanbesteding van de werkingsmiddelen die we van de overheid krijgen. Een zeer gevarieerde job, met nog veel meer aspecten dan wat ik nu opnoem.
Zal je de school waar je van komt (De Vleugel) niet missen?
Bruno Ik zal de Sint-Ritaschool heel zeker missen. Het is al jaren als het ware mijn tweede thuis. Als er werk moest ingehaald worden, nam ik dat nooit mee naar huis. 2 minuten wandelen en ik was in mijn bureau. Ook mijn zondagse middagwandeling en tijdens de vakantieperiodes, even door de school lopen en kijken of alles in orde was, zal ik missen. Ondanks het feit dat ik bij wijze van spreken in de tuin van de school woon, kon ik werk en privé altijd goed gescheiden houden.
Maar vooral het nauwe contact met ouders en leerlingen, het heel goede oudercomité dat hier op school actief is, zal ik missen. Het zal een stukje eenzamer zijn de job, maar daarom niet minder uitdagend. Jammer dat omwille van het coronaverhaal, alles anders moet verlopen. We hadden geen schoolfeest vorig jaar, ook nu kunnen we niet met velen samenkomen. Spijtig, maar het is nodig voor het algemeen welzijn.
Joke Ik zal heel zeker De Vleugel missen. De Vleugel was voor mij thuiskomen. Mijn collega's zijn als een tweede familie. Ik was er voor hen, maar zij waren er evenzeer voor mij.
Ik ben ervan overtuigd dat ik me in mijn nieuwe school snel thuis zal voelen. Op mijn enthousiasme en inzet kunnen ze alvast rekenen.
Bruno, ik wil je bedanken voor de goede samenwerking en verstandhouding met de parochie en aan Joke zeg ik: welkom! Ik ben overtuigd dat die samenwerking zal verder gezet kunnen worden!
Dankjewel voor jullie antwoorden en heel veel succes allebei in de nieuwe uitdagingen.
Véronique De Wijze
