Naar aanleiding van de feestdag van de H. Nicolaas komende zondag, laten we een hulp van die heilige man aan het woord. Dit jaar zal het in mineur zijn, maar er wordt geroeid met de riemen die ter beschikking zijn.
Ieder jaar opnieuw wanneer het bijna 6 december is, word ik weer een beetje kind. Ik kijk terug naar mijn jeugd jaren, wat een “schone” tijd.
Terug naar die schone tijd: Ik ben geboren in Diksmuide 1952, mijn moeder bracht haar eerste kind ter wereld op 33-jarige leeftijd, ze had nog negen kinderen. Zoals volwassenen zeggen op weg naar Pasen, op weg naar Kerst, wij als kind zeiden: “op weg naar zes december”, want dan komt de Sint.
Het verlangen was groot, al wisten we, we hadden het niet breed, één stuk speelgoed voor elk kind. Nu kunnen kinderen keuze maken uit al die reclame boekjes, noem ze maar op, wij als kind een pop met krullend haar voor mijn zussen, een autootje of een treintje voor wij als jongen. We waren best tevreden met wat we kregen, want de Sint had nog zoveel werk, voor elk kind één stuk speelgoed. Op weg naar 6 december maakten we een tekening voor de Sint en zijn pieten. Daarbij mochten we schrijven wat ons verlangen was. Mijn moeder (zaliger) bundelde al die mooie tekeningen, in een groot enveloppe gestoken, met het adres ‘aan de lieve Sint, Hemelstraat 1, Spanje.
Je moet het zien in de sfeer van die tijd, mijn vader begon elke dag zijn dagtaak om 5.30 u. met de eucharistie bij de paters, minderbroeders. Na zijn gebed stond hij aan de traphal te zingen, een sinterklaasliedje en wij als kind stormden naar beneden, de tafel rijkelijk gevuld met chocolade, marsepein, klaaskoeken, lieve-vrouwtjes, picknicken, noem maar op en voor ieder kind één stuk speelgoed, wat waren wij gelukkig.
En zo gaan de jaren voorbij, vader, grootvader geworden, opa en oma zijn van tien kleinkinderen, en nog ieder jaar opnieuw kijken we naar die oogjes van de kleinkinderen die vol zijn van verlangen...
Maar wat, wat heeft de tijd ons geleerd? Hoe kunnen we ons kleinkinderen nog gelukkig maken in een maatschappij waar het aanbod zo groot is aan elektronisch speelgoed, de laatste versie van een iPad. “We moeten mee met onze tijd” zeggen ze dan. Ik wil niet somber doen, maar ook in onze leefwereld is er nood aan het verlangen van elk kind.
Zoals je waarschijnlijk weet ben ik werkzaam bij de sociale kruidenier “de voedselbank De Oever”. Samen met het zorgbedrijf Harelbeke proberen wij ongeveer 150 kinderen gelukkig te maken met een namiddag in ‘het spoor’ met animatie, klaaskoeken en voor ieder kind een stuk speelgoed. Zeker weten, die oogjes van de kinderen spreken boekdelen. Dit jaar echter moest de Sint, door de coronamaatregelen het anders aanpakken. Ook dit jaar zijn er geen stoute kinderen, dus zorgt de Sint aan die minderbedeelde kinderen een stuk speelgoed. Op een totaal ander manier van organiseren helpen zoveel medewerkers-vrijwilligers de Sint om die kinderen gelukkig te maken.
Wens je ons te steunen ‘DE OEVER –voedselbank”, maak je bijdrage over op BE55 8538 8441 8144 De oever Harelbeke, je maakt zoveel kinderen gelukkig, waarvoor dank.
Tot zover de brief van Marc Verplancke
Aanvulling van de redactie:
Ik weet dat de Oever de mogelijkheid geeft aan de ouders om nieuw speelgoed te kiezen. Nu is het deze keer zo dat de ouders op afspraak het cadeau van de Sint mogen ophalen.