OMDAT HUN ROL IN DE LITURGIE ONMISBAAR IS
Gezocht: Misdienaars m/v
Ze zijn schaars geworden, de misdienaars.
De Sint-Jozefkerk op het Eiland beschikt nog over een ploeg van vijf misdienaars. Maar in
de Sint-Amanduskerk in Bavikhove is op dit ogenblik slechts 1 misdienaar actief, terwijl er in alle andere kerken van onze Pastorale Eenheid (Sint-Augustinus Stasegem, Sint-Rita Zandberg en Sint-Salvator Harelbeke) zelfs helemaal geen misdienaars meer zijn om de eredienst te verzorgen. In het beste geval wordt de functie van de misdienaar daar overgenomen door welwillende volwassen gelegenheidsacolieten.
De rol van de misdienaars is nochtans onmisbaar. Ze zijn er om de priester te helpen bij de eucharistievieringen, doopsels, uitvaarten en huwelijken. Niet onbelangrijk dus. Door hun inbreng zijn deze vieringen net iets meer verzorgd en heeft de priester zijn handen vrij om de eucharistieviering met nog meer godsvrucht voor te gaan. Misdienaars zorgen er voor dat de aandacht gefocust wordt op de belangrijke momenten van de eucharistieviering.
Zouden hun taken dan zo moeilijk zijn? We vroegen het aan Eva Van Cauwenberghe (11) en haar broer Owen (12) en aan Yary Vantieghem (15). Deze drie misdienaars wonen in Bavikhove, maar doordat Eva en Owen schoolliepen op het Eiland, zijn ze in de Sint-Jozefkerk terechtgekomen om de mis te dienen.
Vind je het moeilijk om misdienaar te zijn?
Owen: ‘Neen, we vinden het eigenlijk leuk en als we eens een foutje maken, is dat niet zo erg. Eerst mochten we gewoon meevolgen en moesten we vooral kijken wat de andere misdienaars, die al een paar jaar van dienst waren, zo allemaal doen’.
Yary: ‘Ik doe het gewoon graag. Ik ben misdienaar sinds het derde leerjaar. Wij woonden toen boven de pastorie. En pastoor Marc heeft mij gevraagd of ik het eens wou proberen. Het is eigenlijk niet zo moeilijk. Ik krijg vaak hulp van diaken Piet als ik eens iets vergeet. Hij geeft soms een teken wanneer ik moet bellen’.
Waarom zijn er dan volgens jou zo weinig jongeren die misdienaar worden?
Owen: ‘Omdat ze te lui zijn of geen zin hebben om naar de mis te komen. Ze zitten liever op hun tablet om computerspelletjes te spelen’.
Wat zouden de lokale gemeenschappen moeten doen om meer misdienaars te hebben?
Eva: ‘Meer kinderen samen met hun ouders naar de mis laten komen en hen zo motiveren’
Yary: ‘Ze zouden eens wat activiteiten kunnen organiseren op school. De kinderen er eens van laten proeven. Bijvoorbeeld tijdens de voorbereiding van het vormsel zouden ze een aantal van hen kunnen aanduiden eens misdienaar te zijn’.
Owen: ‘Mijn zus en ikzelf werden zo tijdens de vormselvoorbereiding uitgenodigd om elk om beurt tijdens de mis eens misdienaar te zijn. En zo kregen we de smaak te pakken’.
Wat moet je als misdienaar allemaal doen?
Eva: ‘We mogen samen met de priester en andere misdienaars in processie de kerk binnenkomen.
Om een seintje te geven dat we aan de viering beginnen, rinkelen we de bel en dan staan de mensen recht. Bij het ‘Alleluja’ nemen we een lantaarn en begeleiden we de priester met het Evangelieboek naar de lezenaar. Daar luisteren we met de lantaarn in de hand aandachtig naar de woorden uit het Evangelie. Bij de offerande mogen wij de gaven aanbrengen, de hosties, de kelk, water en wijn. Een beetje later, na een gebed van de priester, komen enkele misdienaars bij het altaar staan en de rest staat voor het altaar met een lantaarn in de hand. Om de mensen uit te nodigen om recht te staan bij het zingen van het Heilig, mag iemand 1x op de gong slaan. Op het moment dat de priester de hostie en de kelk met wijn omhoog steekt, mogen we ook 3x op de gong slaan. Tijdens de communie gaan we met een lantaarn naast de priester staan terwijl de mensen de hostie ontvangen. Na de communie wordt alles wat op het altaar staat, afgeruimd en op het einde van de viering nemen we terug de plaats in waar we begonnen en gaan we zo terug naar de sacristie’.
Owen: ‘Het is leuk dat je niet alleen bent en dat je samen met andere misdienaars de taken kan verdelen en dat iedereen aan bod komt. Je leert mensen kennen en deze zien dat je misdienaar bent. Wanneer je hen dan eens op straat ziet, weten ze dat. Zo kwamen we eens priester Marc tegen in een winkeltje en hij herkende ons direct en zei: “Maar wie we daar hebben, onze misdienaars”.
Vertel je aan anderen dat je misdienaar bent?
Eva: ‘We vertellen het als we weten dat ze er respect voor hebben; dat ze er niet mee zullen lachen. Sommigen vinden het saai. Maar het is helemaal niet saai’.
Yary: ‘Als ik het vertel, verschieten de meesten wel. De meesten geloven niet zo echt. Er gaan niet zoveel jongeren meer naar de kerk’.
Hoe lang wil je dit nog doen?
Yary: ‘Zo lang mogelijk’.
Eva en Owen: ‘Wij ook’.
Heb je er ooit over nagedacht om zelf misdienaar te worden? Zijn er jongeren in jouw familie of kennissenkring die geïnteresseerd zijn? Neem dan contact op met diaken Piet Monserez: monserezpiet@gmail.com. Hij zal je graag verder helpen. In jouw lokale gemeenschap zullen ze blij zijn met een nieuwe aanwinst.
Lieven Defour
Foto 1: © Christine Baert
Foto 2: © Yary Vantieghem
