Het is ongelofelijk hoeveel beroering en vragen een torenhaan teweeg kan brengen. Je zou er bijna een soap kunnen van maken. Maar we houden het bij een korte komedie.
We noteren 1 februari 2022. Er stond die dag een stevige wind. Je hoorde hem zoeven in liftkokers, beuken tegen vensters en deuren. Je was het veiligst binnen in huis. Hoewel de zon mooi scheen en je het gevoel van een prille lentedag had.
Plots rinkelde de telefoon. Pastoor Marc wist te vertellen: “Er kwam een telefoon uit het rusthuis. Bewoners maakten zich zorgen omdat de haan op de toren staat nogal hard te draaien! Ze hebben het gemeld aan zuster Martine.’ Ik dacht bij mezelf: dat is wel de bedoeling van die windhaan, dat hij meedraait met de wind. Nog niet echt ongerust begaf ik me ter plaatse. Toen ik uit de auto stapte en naar de toren keek, begreep ik de ongerustheid die aanleiding was voor het telefoontje. De haan stond niet alleen te draaien, ook het kruis waarop hij bevestigd is, stond heen en weer te wiebelen en te draaien. Het leek wel of de haan met kruis en al weg wou vliegen naar andere oorden. Maar vermoedelijk was hij daar reeds te dronken voor gedraaid.
Maar zoals een goede huisvader deden wij het nodige. We zouden immers niet willen mocht de haan toch het hazepad kiezen, dat hij niet in de kerk of erger nog op een voorbijganger terechtkwam. Na een telefoontje met de kerkfabriek, die verantwoordelijk is voor het gebouw, werd de brandweer gealarmeerd. Deze kwamen nogal snel ter plaatse, maar het enige wat ze konden doen was de omgeving rond de toren afzetten. Hun ladderwagen kon niet hoog genoeg om de haan uit zijn benarde positie te bevrijden.
Dus gingen we verder op zoek. Na enkele telefoontjes kwamen we terecht bij de firma die ook bezig was met de restauratie van de voorgevel. Ze hadden al een kraan ter plaatse maar ook die haar arm was niet lang genoeg. Daags nadien, kwam een zwaardere kraan ter plaatse, en met de 2 kranen en onder toezicht van veel nieuwsgierigen, werd de haan uiteindelijk bevrijd van zijn benarde positie. Hij werd meegenomen naar het atelier en mooi gerestaureerd en gepoetst.
En op zo’n moment is een mens gelukkig dat hij verzekeringen betaald. Die zou zeker wel tussenkomen… Maar owee, de letter van de wet werd gevolgd... het was geen stormschade… de wind waaide 1 km per uur te weinig hard… daar word je nu toch van omver geblazen.…
Terwijl de discussie over het al dan niet te vroeg wegnemen van de haan bezig was, kregen we ook te horen vanuit de stadsdiensten dat de toren niet meer toegankelijk was. Een koppel slechtvalken had zijn thuis gevonden in de nestbak in de toren en was aan het broeden. 4 jonge slechtvalken zagen er het levenslicht, maar ééntje heeft het niet gehaald. Nieuw leven veroverde dus de toren en vloog ook uit.
In de periode dat de toren wel toegankelijk was omdat er geen slechtvalken aanwezig waren, was er nog steeds geen duidelijkheid over de financiering van het terugplaatsen van de haan. Er werd gekeken of er een ander optie was dan opnieuw met een kraan, de financiële middelen werden gezocht…
Maar ondertussen hebben onze slechtvalken niet stil gezeten, en zijn ze opnieuw aan het broeden…
Je zou dus kunnen stellen dat de slechtvalk het gewonnen heeft van de haan. Al blijven we hopen dat ze ooit vreedzaam samen kunnen leven, als voorbeeld voor de multiculturele samenleving in onze weireldstad.
Wordt vervolgd…
Véronique