Parochies en geloofsgemeenschappen draaien voor 85 % op vrijwilligers, als het niet meer is. Dat beseffen we met het team van de Pastorale Eenheid (dat trouwens ook grotendeels uit vrijwilligers bestaat) maar al te goed. Daarom besloten we hen samen te brengen voor een dankmoment.
Het begon met het oplijsten en opvragen van alle namen in de verschillende lokale gemeenschappen (parochies). Tot onze grote verrassing ging het in totaal over een 160-tal mensen die zich, elk naar eigen kunnen en interesse, inzetten in en rond onze kerken. Toch wel fantastisch om vast te stellen. En meteen bevestigde dit aantal het gevoel dat we iets moesten doen.
De uitnodiging vertrok, en al snel volgden de inschrijvingen. Het zou een mirakel geweest zijn mocht iedereen erbij geweest zijn, maar we slaagden toch een 45-tal mensen samen te brengen in De Schelp te Stasegem. Van leden van de lokale ploeg, medewerkers dooppastoraal, missiepastoraal, lektoren, misdienaars, mensen van de kerkfabriek tot koorleden, het was een gevarieerde groep.
Na een kort woord van dank volgde een blik op de nog grotendeels onbekende toekomst. De enige zekerheid die we hebben is dat eind februari pastoor Marc de leeftijd heeft bereikt om op pensioen te gaan (emeritaat zoals dit plechtig heet) en dus een bezoek aan de bisschop mag/moet brengen. Wat het resultaat hiervan zal zijn, is nog niet duidelijk.
Ondertussen proberen we met het team de toekomst voor te bereiden. Yves nam als voorzitter namens het team het woord en schetste een beeld van hoe we de werklast willen proberen te verlichten. We willen werken met 6 deeldomeinen, waar telkens een teamlid aanspreekpunt voor is: liturgie (diaken Piet Monserez), Gebed (Marijke Ostyn), diaconie (diaken Wilfried Pauwels), vekondiging en jongeren (Piet Kesteloot), communicatie (Yves Vermote) en patriomium en financiën (coördinator Véronique De Wijze). Het was een zware boodschap, maar met kleine stappen vooruit willen we eraan werken samen met de lokale ploegen.
Nadien konden iedereen nog genieten van een deugddoende babbel bij een kopje koffie en een stukje taart. En reken maar dat er gebabbeld werd. Het was leuk om positieve en bemoedigende reacties te horen, en te merken dat er begrip is voor het zoeken naar de juiste weg. Het initiatief is zeker voor herhaling vatbaar.
Ik wil enkel nog de teamleden bedanken voor de hulp, en het groepje vrijwilligers dat, ondanks protest van mijn kant, spontaan de afwas deed. Het is een ganse uitdaging om zo samen te mogen bouwen aan de toekomst, en zelfs geschiedenis te schrijven.
Véronique De Wijze
