Zusters brengen Afrika dichterbij.
We spreken niet enkel meer over het Westen dat solidair moet zijn met het Zuiden. Missiewerk is een elkaar sterker maken. Zo getuigen enkele zusters van Lendelede in daden dat het voor ieder een missie is om elkaar te sterken en te enthousiasmeren.
De band met Harelbeke vanuit Lendelede
Zo begon een artikel in Kerk en leven in 2018:
“Drie stralende gezichten lachen mij toe wanneer de deur opengaat van het klooster van de Congregatie Zusters Heilige Vincentius van Lendelede. Het zijn zr. Marie-Chantal, zr. Florence en zr. Emilienne. In de periode 2013 – 2016 kwamen zij vanuit Rwanda de plaatselijke zusters van Lendelede vervoegen. Deze congregatie is dan ook één van de weinige diocesane congregaties met buitenlandse zusters. De drie zusters nemen het engagement op om vanaf 2018 elke zondag aanwezig te zijn in de Sint-Salvatorkerk van Harelbeke en in te staan voor het onthaal van de kerkgangers. Ook zullen zij deelnemen aan de kindernevendienst en zich aansluiten bij de voorbereidende activiteiten van de eerste communie en het vormsel. De algemeen overste van de Congregatie, zr. Lébia, is zelf ook van Rwanda afkomstig. Zij vertelt meteen waar het hen om te doen is…”
Nu zijn we een paar jaar verder. Intussen is er heel wat veranderd: Er zijn minder diensten in alle kerken zo ook in die van Sint Salvator en veel activiteiten liggen stil vanwege corona. Laatst was er de Afrikadag. Dit leek ons een goede aanleiding om nog eens op gesprek te gaan bij de zusters.
Zuster Florence was vroeger twee maal per week in het secretariaat, nu is ze er nog steeds, maar wordt dit beperkt tot twee a drie keer per maand. Alles heeft te maken met corona. Zuster Emilienne is lid van de lokale plaatselijke ploeg van Sint Salvator, zo is ook zij nog sterk betrokken in het mee zoeken en er voor zorgen dat deze parochie enthousiast leeft en dat er gemeenschap gevormd wordt. Daarnaast is ze ook actief in Samana. Beiden willen ze zich verder engageren en hopen dat als corona mindert ze terug meer kunnen doen. Ze zijn destijds met 7 zusters naar Lendelede gegaan om zorg te dragen voor de zusters van het moederklooster, maar ook om hun geloof te verkondigen en te delen met ons.
Missiewerk in Afrika.
“Afrikadag” is één van de omhalingen van het kerkelijk jaar. Ook het werk van de zusters van liefde in Rwanda wordt erdoor ondersteund. En nu moet het wel lukken dat zuster Emilienne pas net terug is uit Rwanda. Ze is er haar familie en medezusters gaan bezoeken is er een maand verbleven. In het district Burera in Rwanda hebben de zusters een middelbare school voor meisjes gesticht. De meisjes komen uit arme gezinnen en hebben in het verleden slechts de lagere school meegemaakt. De stichting is in Kinoni. De school is een internaat. De school is gebouwd uit afgekoelde lavastenen. Ze hebben gezorgd voor een sportcomplex, voor slaapzalen en ook voor toiletten. Ze hebben geïnvesteerd in naaimachines, breimachines en keukengerei. Naast het onderwijs in vakken is er vooral aandacht voor de vaardigheden en voor een degelijke opvoeding.
Het bezoek bij de zusters te Lendelede was heel hartelijk. Ik stelde natuurlijk ook een paar vragen die te maken hebben met Harelbeke.
Nu er minder te doen is en jullie ook minder naar Harelbeke gaan, hoe is het met de verbondenheid?
We zijn er nog, wel heel wat minder: er is de lokale ploeg, de missiewerking, er is het secretariaat. Wel hebben we met een aantal mensen nog wat meer contact. In die jaren is er zeker met een aantal een goede band ontstaan. We verlangen dat er weer meer te doen is.
Zijn er ook moeilijkere zaken voor zusters die uit Congo en Rwanda komen hier in onze streken?
We hebben geen problemen met mensen, hoe verschillend die ook zijn. Dit zien we ook mee in ons eigen klooster. Eén iets helpt ons daarbij: hoe verschillend mensen ook kunnen zijn: we gaan in een zelfde stroom. Als we mensen ontmoeten in de kerk, wie wij en zij ook zijn: we komen voor één God en één Heer. Hij verbindt ons.
De taal is wel soms een barrière vooral omdat dialect ook een andere taal is dan algemeen Nederlands, daarnaast zijn we natuurlijk sterker in het Frans…
Wat zijn de grote verschillen met Afrika?
Daar zijn er veel jonge mensen die we ontmoeten en daar zijn er ook veel priesters; hier ontmoeten we naast de periode van de eerste communie en het vormsel weinig jongeren.
Hebben jullie nog één boodschap die ik kan meegeven aan Harelbeke?
Toen ik die vraag stelde zei zuster Emilienne onmiddellijk: “Mocht er nog een priester komen naar Harelbeke”. Het is een wens die wel overal leeft. Maar we moeten het doen met de gegeven omstandigheden. Maar we worden ook allemaal geroepen om met onze eigen talenten en ook gebreken geloofsgemeenschap te vormen. En daar hebben we nog een grote missie voor de boeg.