In 2019 groeide het idee tot het vormen van een pastorale eenheid. Ondertussen is de pastorale eenheid De Verrijzenis een feit. Deze is ontstaan door het samengaan van vijf geloofsgemeenschappen (Sint-Jan, Sint-Elisabeth, Sint-Rochus, Heilige Damiaan en Sint-Theresia). Ze wordt geleid door een team, bestaande uit pastoor Guido Cooman en vijf vrijwilligers. Dit team werd voorgesteld en aangesteld in de eucharistieviering van zondag 26 september 2021 in de Sint-Elisabethkerk.
Het doel van het team is zorgen voor een christelijk gemeenschapsleven: als christenen samen komen in onze pastorale eenheid, vanuit een christelijke cultuur.
We komen uit een tijd waar alles lokaal verankerd was in de parochie. Die lokale verankering had grote voordelen. Ze kwam het plaatselijk gemeenschapsleven in al zijn aspecten ten goede. In de eigen parochiekerk voelden gelovigen zich thuis. Ondertussen is onze samenleving grondig veranderd. Wie vandaag ‘christen’ is, voelt zich minder dan vroeger een ‘parochiaan’. Bovendien overweegt in deze tijd - bij zoekende gelovigen, jongeren of gezinnen - de kwaliteit van een ontmoeting op de kwantiteit, om blijvend geboeid te zijn in die christelijke gemeenschap.
Het is natuurlijk niet evident om als parochiaan, tot nu toe verbonden met een welbepaalde kerk, over te schakelen naar de pastorale eenheid als nieuwe gemeenschap. In het kader van gemeenschaps-opbouw is het echter belangrijk elkaar en elkaars werking, maar ook elkaars omgeving te leren kennen. En hoe kan dit beter dan door te vieren in elkaars kerken.
Als pastorale eenheid zijn we genoodzaakt veranderingen door te voeren. Bij gebrek aan priesters zal het aantal misvieringen binnen onze eenheid moeten verminderen. In de heel nabije toekomst moeten de drie kerken van onze pastorale eenheid bediend worden door één priester.
We opteren er voor om toch in elke kerk (Sint-Jan, Sint-Elisabeth, Verrijzeniskerk) van onze pastorale eenheid één eucharistieviering in het weekend te blijven aanbieden. Hopelijk kan iedere gelovige en kerkganger toch ergens opnieuw een stekje vinden. Over het nieuwe schema wordt momenteel grondig overlegd.
« Kiezen is verliezen ». Elke beperking en verandering is moeilijk. Kiezen is altijd iets achterlaten. Als team zijn we ons daar goed van bewust. Thuiskomen in een andere liturgische ruimte en in een andere gemeenschap gaat niet vanzelf. Maar laat ons als christen, vanuit ons hart, de pastorale eenheid omarmen met een nieuwe dynamiek en een open geest.
Welke kerk willen wij proberen te zijn?
- Een Kerk die kan luisteren.
Maken wij tijd om naar mensen te luisteren, lang en aandachtig? Wat horen wij en wat ontgaat ons?
- Een Kerk die verwelkomt.
Voelen mensen zich nog welkom? Hoe hartelijk en gastvrij ontvangen wij hen in onze gemeenschap of in onze kerkdiensten?
- Een Kerk die vergezelt en begeleidt.
Geloven is geen kant-en-klaar product. Mensen ontmoeten Jezus gaandeweg. Hoe kunnen wij kansen scheppen voor groei en verdieping in het leven van mensen vandaag?
- Een Kerk voor de toekomst.
Wij maken deel uit van een wereldkerk. Hoe kunnen we op een creatieve, open manier ons steentje bijdragen aan haar toekomst?
In deze optiek zullen we, bij elke viering, proberen zorgen voor een hartelijke verwelkoming. Tijd voor een babbel en ontmoeting met de pastoor en met elkaar vinden we belangrijk. Op bijzondere feestdagen zullen we gemeenschappelijke vieringen organiseren. Er wordt ook verder nagedacht over mogelijke initiatieven om een levende gemeenschap te vormen voor jong en oud.
Vanuit vertrouwen in de toekomst hopen we dat iedereen een thuis mag vinden in onze pastorale eenheid De Verrijzenis.
(Guido Cooman, Brigitte Buyck, Johan De Baets,
Joëlle Duchatelet, Frans Vandewiele, Mia Vercruysse)