Op woensdag 22 januari vierden we samen de uitvaartliturgie voor Jurgen Deckx, de diaken van onze pastorale eenheid. Jurgen verongelukte de week voordien in een verkeersongeval.
Tijdens de uitvaartliturgie die werd voorgegaan door mgr. Johan Bonny werd Jurgen geprezen om zijn talenten, om wie hij was en om zijn engagement voor de kwetsbare mens. We geven graag enkele citaten uit de viering weer om zo eer te brengen aan Jurgen, aan wie hij was als mens en diaken.
Heilige Augustinus
Jurgen was een collega als teamlid voor diaconie in onze pastorale eenheid, hij stond mee aan de wieg ervan. Toen de naamkeuze op tafel kwam, verdedigde hij dat we Augustinus zouden nemen als onze patroonheilige. En dat gebeurde. Zo blijft hij voor altijd verbonden met onze pastorale eenheid.
Diakenwijding
18 december 2022 was een hoogdag voor onze pastorale eenheid. Als kandidaat-diaken was Jurgen al een tijdje actief in onze parochies. Zijn keuze voor de diakenwijding was het resultaat van een onderscheidingsproces. Hij wilde zich in de wereld en tegelijk dienstig vanuit zijn geloof engageren. Vanuit Dessel en de andere parochies gingen we met velen naar de kathedraal om de wijding bij te wonen. We waren heel erg enthousiast, een jonge diaken die zijn schouders mee onder de toekomst van onze parochies wilde zetten! Dank dat je dit meer dan 2 jaar vol enthousiasme hebt gedaan. Het had nog veel langer mogen zijn …
Iemand met veel talenten
Pater David omschreef Jurgen in zijn homilie als iemand met heel veel talenten. Hij zei: ‘Wisten jullie dat sommige mensen water in wijn kunnen veranderen? Mensen die hun talenten gebruiken om anderen te helpen. Mensen die hun talenten gebruiken om anderen nabij te zijn. Mensen die hun talenten gebruiken om anderen tevreden te stellen. Mensen die hun talenten gebruiken om zichzelf aan anderen te schenken. Mensen die hun talenten gebruiken om aan andermans leven smaak te geven. En zo was Jurgen er één. Jurgen bezocht eenzame bewoners in en buiten het rusthuis, hij hielp mee bij hun uitstappen, hij hield de mensen hun handen vast als zij hem nodig hadden. Hij stond mensen bij in hun rouw en bij de voorbereiding van een uitvaart, hij wilde mensen tegemoet komen in hun vragen, hij zette zich in voor Schakel Retie, Welzijnszorg, Broederlijk Delen, Samana, Okra en Chiro. … Als wij onze talenten goed gebruiken, dan wordt Gods bekommernis ook de onze. … Gods wil volbrengen zal voor ieder van ons verschillend zijn omdat onze gaven en omstandigheden ook verschillend zijn. God zal nooit iemand laten vallen en Gods zorg is aan niemand ontzegd. Zeker niet voor al degenen die goed en zorgzaam leven zoals Jurgen het in zijn leven gedaan heeft.’
De barmhartige Vader
Als geschenk bij zijn diakenwijding vanuit de P.E. koos Jurgen voor een reproductie van het schilderij, De terugkeer van de Verloren Zoon, van Rembrandt van Rijn. Het dateert van het eind van de 17de eeuw maar het getuigt van een diepgaande kijk op God en mens.
Centraal op het schilderij staat de Vader. Opvallend zijn daarbij de handen van de vader: de ene hand ziet eruit als een krachtige vaderhand, die de zoon stevig tegen zich aandrukt. De andere is meer een vrouwenhand, die de zoon eerder liefdevol en zorgzaam verwelkomt. Twee aspecten die het godsgeloof van Jurgen kenmerken: voor hem was God de dragende kracht in zijn leven, een stevige ruggensteun maar tegelijk voelde hij zich ook gedragen door Zijn warme Liefde. Vanuit dat diepe godsgeloof stond Jurgen onder de mensen, was hij ONZE diaken.
Een andere figuur op het schilderij is de knielende zoon, de kleine mens die terugkeert, beseft dat niet alles goed liep en vergiffenis vraagt. Daar lag de roeping van Jurgen, daarom werd hij diaken. Zijn nabijheid bij die kleine mens, die kwetsbare mens, die eenzame of oudere of kansarme of ... Elke mens was welkom bij hem. Zijn mannenhand zorgde voor een stevige nabijheid en ondersteuning, zijn vrouwelijke hand drukte zijn zorgzaamheid en onvoorwaardelijke liefde uit. Hij nam de rol op van de vader in de parabel, die Vader waarop hij zelf zo sterk vertrouwde.
Heel veel dank
Pater David eindigde zijn preek met de volgende woorden: ‘De Heer God spreekt vandaag tot Jurgen: uitstekende, goede en trouwe dienaar, over weinig waart ge trouw. Over veel zal ik u aanstellen. Ga binnen in de vreugde van uw Heer.’
Jurgen
Bedankt om wie je was.
Bedankt om wat je hebt gezegd en gedaan.
Bedankt omdat je Gods liefde hebt uitgestraald.
We zullen je missen, en het zal zonder jou niet meer hetzelfde zijn, nooit meer …
maar we zeggen nu: tot later, tot bij God.
Het ga je goed,
Amen.
Collega-boekhouder
Eline en Linda vertelden in de afscheidsviering over Jurgen, hun collega bij SCA-Herentals. Jurgen startte er op 14 juli 2003 zijn loopbaan, een beetje schuchter, verlegen en overdonderd … Hij groeide er uit tot een belangrijke medewerker, gewaardeerd door collega’s en klanten. Ze typeerden hem met de woorden: ‘Jouw stem was steeds meer en nadrukkelijker aanwezig in ons bureel, jouw lach was hoorbaar tot op elke verdieping. Je vertelde ronduit over je werk, je privé en je engagement ten opzichte van de kerk.’ Op 18 december 2022 waren ze met alle collega’s getuige van zijn wijding als diaken in de kathedraal van Antwerpen. En toen kwam op 15 januari 2025 om 12 uur het nieuws dat Jurgen overleden was. Ze eindigden hun woordje met het volgende: ‘Ons verhaal was nog niet ten einde Jurgen, maar je bent onverwacht vertrokken … Naar waar je ook vertrokken bent en waar je ook bent aangekomen, is voor ons een onopgelost mysterie. Eén zaak weten we met zekerheid - waar je ook bent je zal er met open armen ontvangen worden.
Bedankt Jurgen voor alles wat je voor ons betekende, weet dat je verder leeft in onze gedachten en herinneringen. Dag Jurgen, het gaat je goed.’
Verbonden met de abdij van Postel
Pater Nicolaas legde in zijn afscheidswoord de nadruk op de verbondenheid die Jurgen voelde met de abdijgemeenschap en de abdijkring van Postel. Het norbertijnerleven sprak hem aan maar toen de diakenopleiding in zijn vizier kwam, wist Jurgen dat hij die weg wilde gaan: hij wilde God en de mensen dienen, liefst op de plaats waar hij geboren en getogen was. P. Nicolaas zei: ‘Aan je verkering met Postel kwam een einde, maar jij liet ons niet los, en wij u niet! We hadden een stille afspraak: wij zouden jouw stem zijn bij God, en jij onze handen bij de mensen.’ Op een bijeenkomst van de abdijkring getuigde Jurgen over zijn diaken-zijn: brugfiguur zijn tussen mensen, tussen mensen en God, tussen gemeenschappen, luisteren en samen met mensen op weg gaan, presentie en dienstbaarheid zonder zelf in de spotlights te staan … Tot slot zei p. Nicolaas ontroerd: ‘Jurgen, door onze tranen heen willen we je van harte danken: voor wie je was, voor wie je bent, voor wie je voor ons blijft! We zouden alles geven om je hier te kunnen houden, maar we willen je het geluk van de hemel gunnen … Alleen vragen we: wees onze brugfiguur tussen hemel en aarde … Blijf voor ons bidden en vraag hierboven mensen die jouw werk hier onder ons willen verder zetten. Jurgen, rust zacht in Gods lieve vrede! Tot ziens!’
De keuze voor de diakenwijding
Jeffry De Keyser was een studiegenoot van Jurgen in het Hoger Instituut voor Godsdienstwetenschappen. Hij getuigt: ‘Niemand van ons had kunnen denken dat het zo een bijzondere jaren zouden worden. Jaren van vinden en verliezen, van twijfelen en overtuiging, van dragen en gedragen worden. Laten we zeggen dat het behoorlijk intens geweest is, ook voor jou: een intense zoektocht naar welke weg je zou moeten inslagen. Een weg van twijfel en angst. Maar toch had je ook vaak je eigen kijk op de zaak en deelde je die graag met ons. We werden er innerlijk alleen maar rijker van. Je geloof, je overtuiging, je verkondigen, je manier van dienstbaar zijn … we konden er nog wat van leren.’
En wanneer dan heel die weg lijkt afgelegd te zijn, we eindelijk Jurgen zien die zijn weg gevonden heeft, die gelukkig is in wat hij doet … slaat het noodlot toe, een verschrikkelijk ongeluk. Wel Jurgen, dan kunnen we nog heel veel over jou vertellen en zeggen … en dat zal zeker blijven gebeuren. Want jouw werk voor en achter de schermen in de Desselse gemeenschap was groot, jouw handen, jouw denken, jouw aanwezigheid zal gemist worden. Daar ben ik zo zeker van. Je mag nu thuiskomen bij de Heer, je vond het zelf zo’n mooie gedachte. Wel Jurgen, dan rest er ons niks anders dan te zeggen … Welkom thuis voor jou, en blijf maar goed zorgen voor iedereen die in je hart zit.’
We zullen Jurgen nooit vergeten. Op zondag 9 maart om 9.30 u houden we een bijzondere gedachtenisviering voor Jurgen in de Sint-Niklaaskerk in Dessel. Je bent van harte uitgenodigd.
In Retie gedenken we Jurgen samen met de overledenen van januari en februari in de viering van zaterdag 15 maart om 16.30 u. Ook daar bent u van harte welkom.
Het team van de Pastorale Eenheid
