Het wordt stilaan een traditie: de zondag voor 6 december staat de eucharistieviering in de Sint-Niklaaskerk van Dessel in het teken van Sinterklaas. Er waren veel mensen in de kerk voor dit jaarlijkse feest: zowel trouwe kerkgangers die even hard meezingen met de sinterklaasliedjes als met de gekende liederen uit Zingt Jubilate, als jonge gezinnen met kinderen die hopen Sinterklaas in de kerk te ontmoeten.
Maar er is meer. Er is altijd meer.
De eucharistieviering van 1 december stond natuurlijk ook in het teken van de advent. Ontroerend plechtig staken Vik en Tijl, 2 vormelingen, de eerste adventskaarsen aan.
Wat heeft de komst van Sinterklaas te maken met de komst van het kerstekind? Het zijn allebei feesten van verlangen, van uitzien naar …
Maar er is meer. Er is altijd meer.
Het antwoord op die vraag werd gegeven door … Sinterklaas zelf! Tijdens het slotlied, op de tonen van ‘Daar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt’ kwam hij, samen met enkele Pieten, de kerk binnen gewandeld. Terwijl hij handjes schudde en met de kinderen praatte, deelden zijn Pieten snoepjes uit. Sinterklaas nam zelfs de tijd voor een korte speech. Daarin herhaalde hij de woorden die hij eerder dit jaar al uitsprak op het balkon van het stadhuis van Antwerpen: ‘er zijn dit jaar géén stoute kinderen’.
Ik denk te weten hoe dat komt, dat er geen stoute kinderen genoteerd staan in het grote Sintboek. Dat komt, omdat Sinterklaas de vriend is van ieder kind. Hij vindt ieder kind zo erg de moeite waard, dat hij er op de dag van zijn verjaardag cadeautjes heen brengt. Anders gezegd: Hij herkent in elk kind het Christuskind. Hij vindt elk kind even bijzonder als het Kerstekind in de kribbe.
Stel dat alle ouders, alle grootouders, alle onderwijzers en opvoeders, alle volwassenen op aarde zouden lijken op Sinterklaas. Dan zouden ze het Kerstekind in de kribbe herkennen in elk kind, in elke mens op aarde. Ze zouden elk kind zien als een godsgeschenk, als een klein wonder, als een poging van God om op aarde te komen wonen. Dan … zou er vrede komen op aarde. Gods vrede. Vrede die we zo broodnodig hebben in een wereld vol brandhaarden. Dan kan, op kerstdag, het Kerstekind geboren worden. Niet alleen toen en daar, 2000 jaar geleden in een stal in Bethlehem, maar in alle tijden en op alle plaatsen, in ieders hart.
Wat een droom! Wat een verlangen!
Het is Gods droom. Het is het verlangen van elk mensenkind.
Dank aan Sint-Niklaas, of was het Sint-Maarten ;) die tijd maakte voor de kinderen.
Dank aan Dagmar, voor de flexibiliteit.
Dank aan de kerkfabriek van Dessel, die er elk jaar weer mee instemt om de omhaling van die zondag te schenken aan het Sinterklaasfonds van Dessel.
Dank aan Jurgen, om goede contacten te onderhouden met Sint-Niklaas.
Dank aan pater David voor de foto’s.
Caroline Decanniere
.
