Christa Damen nodigde Wim Selderslaghs uit voor een gesprek over zijn loopbaan als priester in ons bisdom. Het werd een boeiende conversatie, doorspekt met anekdotes. We geven jullie graag enkele hoogtepunten mee.
Retie werd zijn eerste benoeming
Dertig jaar geleden, op 25 juni 1995, werd Wim (afkomstig uit Schelle) priester gewijd. In onze parochie en in ons toenmalige dekenaat was hij nog niet gekend, maar daar kwam snel verandering in. Wim werd immers in de Sint-Martinusparochie van Retie benoemd als onderpastoor en als jeugdpastor. De eerste kennismaking staat hem nog levendig voor ogen. We vierden op het Schijf in Retie 350 jaar Mariadevotie in Werbeek. We maakten gebruik van de accommodatie van het Folklorefeest om een toneelopvoering te brengen rond de legende van Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw in Werbeek. Na de voorstelling trokken we in processie naar Werbeek. Daar klommen pater Jaak en Wim op een platte boerenkar om een zegen uit te spreken. De kar was hoog, te hoog, en er was geen trapje. Enkele mannen maakten op handen en voeten een ‘levende’ trap om zo de klim te vergemakkelijken.
Wim woonde drie jaar in het rectorhuis van het klooster in de Laarstraat. Op de zolder richtte hij een ontmoetingsruimte in waar de catechese, de repetitie van het kinderkoor en bijeenkomsten van Martin(j)o – de jongerenwerking – konden doorgaan. Zijn grote hond Daco, een Duitse dog, zorgde wel eens voor een bang moment. Zo was er een meisje van het zesde leerjaar dat werd afgeschrikt, een kleiner meisje – niet groter dan het beest zelf - hield de hond rustig tegen tot ze gepasseerd was. Een grote blijk van vertrouwen!
Het was een bloeiende periode in onze Retiese gemeenschap: jongerenvieringen, een (nog altijd) grote groep Chiroleden, kampen, leidingskringen, … en een bloeiend parochieleven met vele verenigingen. Wat Wim zich ook herinnert, is dat hij in het begin medelijden had met die Retienaren die na afloop van een activiteit teruggingen aan ‘hunne zerg’. Naar hun zorgen, zo dacht hij. Tot hij ontdekte dat het hun zetel was …
Een gevarieerde loopbaan
Na drie jaar verliet Wim Retie om te verhuizen naar Wommelgem. Hij was er onderpastoor in Borsbeek en Wommelgem en jeugdpastor voor het dekenaat Wijnegem. In 2000 werd hij nationale proost van de Chiro, voor een periode van zes jaar. Vanuit de internationale werking was hij Europees proost (FIMCAP). Hij was er ook betrokken bij het Taalfabet, met onder meer een werking rond dakloze jongvolwassenen.
In 2005 werden de nieuwe dekenaten in ons bisdom opgericht en vanaf 2006 kwam Wim terecht in Borgerhout. Hij fungeerde er als adjunct van de toenmalige deken, maar dat duurde niet lang. In augustus 2007 kwam hij terug naar de Kempen. Hij werd immers pastoor van Oud-Turnhout en deken van Kempen. Hij ging wonen op de pastorie in Oosthoven. Vanuit onze parochies mochten we toen opnieuw samenwerken met Wim. Tot er in 2009 een nieuwe bisschop kwam. Mgr. Bonny zocht bekwame medewerkers en Wim kwam in het vizier als vicaris voor de parochies en de jeugd. Hij verhuisde opnieuw richting Antwerpen en woonde er in het theologisch en pastoraal centrum (TPC). De hervorming van 2014 leidde ertoe dat Wim vicaris van de Kempen werd. De dekenaten werden hertekend en wij behoren sindsdien tot het dekenaat Kempen-Oost.
Toch een Kempenaar?
Dankzij deze diversiteit aan werkplekken bouwde Wim een brede ervaring op. Hij kon proeven van heel diverse realiteiten in onze kerkgemeenschap. Hij heeft ook een groot netwerk, kent veel mensen en is ook door velen gekend. Het nadeel – zo vertelt hij zelf – is dat hij vaak korte benoemingen heeft gehad waardoor hij nooit echt ergens geworteld geraakte.
Nu woont Wim sinds 2020 in Zandhoven en is hij ook voorzitter van de jongerenpastoraal KAMINO. We zijn blij dat hij in de Kempen een nieuwe thuis heeft gevonden.
Kom meevieren!
Wil jij meevieren dat Wim 30 jaar geleden priester werd gewijd? We nodigen je van harte uit op de dankviering op zaterdag 21 juni om half vijf in de Sint-Martinuskerk in Retie. Aansluitend is er gelegenheid om samen het glas te heffen!
We wensen hem alvast van harte proficiat met zijn 30-jarig jubileum en hopen dat hij nog veel mooie jaren als priester mag beleven!
Namens alle parochianen en het team van de PE
