Beste lezers van ons Parochieblad Kerk & leven en van deze website,
Het wordt weer Kerstmis midden alle zorgen van alledag. Dat zegt mij het symbool van de stal. Alledaagser kan niet. De stal – een plek van arbeid en zorg voor het vee. Daar middenin is God mens geworden en daarheen zijn de herders op weg gegaan, weg van hun arbeid en zorgen. Middenin het alledaagse is God mens geworden. In een kind, hulpeloos en broos en tegelijk onbekommerd en vertrouwvol, zoals alleen maar kinderen kunnen zijn. Een licht in de nacht, een teken van hoop.
We kunnen dit jaar Kerstmis niet vieren zoals anders: opnieuw – zoals met Pasen – in een kleine groep, zelfs niet met de hele familie. Ja, geen Kerstmis zoals andere jaren. Maar hoe dan ook, het Licht in de nacht, dat teken van hoop tegen de angst, de geschenken van Kerstmis blijven overeind. Onder welke omstandigheden ook – hoe zwaar het ook kan zijn –, toch blijven de woorden van de engel waar: 'Vreest niet, ik verkondig jullie een grote vreugde, die bestemd is voor het hele volk. Heden is u in de stad van David een Redder geboren, Hij is de Messias, de Heer.'
Misschien is het voor sommigen nu moeilijk te geloven – en nog zwaarder om ervan te getuigen. Maar hebben wij, ondanks de pijn, de treurnis, de angst, als christen een andere keuze? Ik denk het niet. 'Wij zijn aangespoord getuigenis af te leggen van de hoop die in ons leeft', schrijft Petrus (1 Petrus 3, 15).
Ik wens u Gods Geest voor uw geloof, Gods zegen over uw handelen, en Gods bescherming op al uw wegen!
Zalig Kerstmis!
Jan Verheyen, pastoor-deken
