Pastorale Eenheid Heilige Maria Magdalena Hoeselt

Deel 6: Pastoor Tony fietspelgrim naar Saint-Maurice en Sierre

Laatste aanpassing op dinsdag 17 september 2024 - 20:59

FIETSPELGRIMAGE naar SAINT-MAURICE

DEEL 6: Fietspelgrim op weg naar huis

Een dag voor mijn eigen patroonheilige

Op vrijdag 14 juni wil ik een bedevaart doen naar Saint-Antoine l’Abbaye, waar mijn patroonheilige Antonius van Egypte wordt vereerd..

Onderweg “ontdek ik” het dorpje Chatte, waar de (latere) heilige Pierre-Julien Eymard 3 jaar kapelaan is geweest (1834-1837). In de parochiekerk is er een kleine tentoonstelling waarin ik o.a. lees dat hij in Notre-Dame de l’Osier zijn eerste Mis heeft gedaan (1834) en in Belley het priesterseminarie volgde.

Naar Saint Antoine l’Abbaye fietsen kost weer wat klimwerk, maar de moeite waard, want het is ook een halte op de Compostela-route. Een mooi en modern museum vertelt over de uitstraling van deze abdij. Van hieruit heeft de Orde van Hospitaalbroeders, “Les Antonins”, vele kloosters gesticht, vooral om mensen te helpen die getroffen waren door het zogenaamde “vuur van Sint Antonius”. Zij waren pioniers in de Middeleeuwen wat betreft de geneeskundige zorgen voor mensen op het platteland.

60 km terugweg wordt zwoegen tegen de wind in tot Saint-Péray: om 21u38 ‘thuis’ en120 km gefietst…

Zaterdag 15 en zondag 16 juni

Vóór ik vertrek uit Saint-Péray fiets ik nog even naar Valence om de kathedraal Saint-Apollinaire te bezoeken en te bidden voor een veilige terugreis. Dank u wel zusters van Sint-Jozef voor jullie gastvrijheid. Nu wordt de auto mijn vervoermiddel.

Eerst naar Les Abrets, waar ik logeerde op camping “Le Coin Tranquille”. De sleutel die verloren was, brengt een tevreden glimlach op het gelaat van Chloé, het meisje van het secretariaat. Ze zal mijn groeten overbrengen aan de bazin.

Onderweg besluit ik om onderdak te zoeken in de stad VIENNE en daar de H. Mis op zondagmorgen mee te vieren, in de Sint-Mauritius-kathedraal aldaar. Logies vind ik in “Le Relais 500” op een 10-tal km van Vienne.

Op zondagmorgen fiets ik naar de kathedraal en ben één uur vóór aanvang van de Mis van 10u30. En ja, ik mag concelebreren. In de sacristie is er veel leven: vooral om enkele kleine misdienaars te kleden en hun een taak te wijzen.

De priester is van Braziliaanse oorsprong. Midden tussen het volk houdt hij zijn preek bij de parabel van “het mostaardzaadje”. Er is veel volk aanwezig en wat me vooral blij stemt zijn de gezinnen met jonge kinderen.

Vanuit Vienne rijd ik naar LE PUY, de bakermat van de Zusters van Sint-Jozef en ook één van de vier traditionele vertrekplaatsen voor de Compostela-pelgrims.

In hotel “Ibis” tref ik aan de balie een Afrikaans meisje. Ze doet vakantiewerk en komt uit Namibië… én ze spreekt “Afrikaans”, het Nederlands van Zuid-Afrika. Een mooie verrassing bij haar vriendelijkheid.

Die avond nog begeef ik me als pelgrim naar het kerkje hoog op de “naald-rots”, Saint-Michel d’Aiguilhe. 278 treden… maar het loont de moeite, ook al om het prachtige panorama.

Le Puy-en-Velay en Le Mont-Dore

Na de vroegmis, op deze maandag 17 juni, ontvang ik samen met 200 pelgrims de zegen van de priester.

Voor een bezoek bij de “Soeurs de Saint-Joseph”, Rue des Farges, kom ik wat te vroeg. Zij zijn in gebed op dit morgenuur. Ik laat via de secretaresse een groet aan hen overbrengen.

Via La Chaise-Dieu en Brioude gaat het naar kuuroord Le Mont-Dore ! In het “Grand Hotel” boek ik voor twee nachten, het einde van de vakantie is in zicht. Maar eerst de Puy Sancy beklimmen, te voet wel te verstaan!

Dinsdag 18 juni. Om 08u30 begin ik mijn bergwandeling vanaf 1300 meter bij het vertrekstation van de “téléphérique” naar de top van de Puy Sancy 1886 m. Het loopt vlot, ook al is de laatste strook – over houten treden tot aan de top – wel inspannend. Alles oogt nog helder groen; in de verte zie ik “La Chaîne des Puys” en “Monts du Cantal”. Heerlijk is dat vergezicht!

Vroeger dan gedacht ben ik klaar met klimmen en dalen. Wat kan ik nog verder “doen” met deze laatste vakantiedag?

Waarom niet enkele mooie Romaanse kerken aandoen? Achtereenvolgens bezoek ik de Notre-Dame van Orcival, de prachtige kerken van Saint-Saturnin en Saint-Nectaire. In het moderne benedictijnerklooster van Randol kan ik de vesperdienst volgen.

’s Avonds geniet ik nog van een deugddoend avondmaal, zittend op een terras tegenover het casino in dit kuuroord. Slaap wel in het Grand Hotel.

De niet zo voorspoedige terugreis naar Bilzen

Om 06u40 kan ik vertrekken vanuit Le Mont-Dore op woensdag 19 juni.

Ik zoek nog niet de autostrade op; het landschap is te mooi, maar zo vordert het maar traag.

In de buurt van Auxerre vind ik een wegrestaurant, waar ook enkele groepjes werklieden samen aan tafel zitten. Bij het wegrijden van de parking: plots een dof geluid… is dat mijn wagen die geraakt wordt? Jazeker… Bij het achteruitrijden zijn een chauffeur met zijn bestelwagen en ik met mijn lichte Citroën tegen mekaar “getotst”… niet zo erg, maar de papieren moeten ingevuld… en dat is een tijdrovende klus. Wat zal me dat kosten… De thuiskomst zal niet zo aangenaam zijn. Maar kom, geen grote schade berokkend of geïncasseerd, gelukkig.

Verder verloopt de autoreis voorspoedig en wenkt België . Om 20u50 vindt mijn “gekwetste” auto zijn standplaats in de garage bij de Pabilo.

Epiloog

Zo eindigt mijn pelgrimstocht een beetje in mineur, maar ik ben gelukkig en dankbaar om zoveel gastvrijheid en deugddoende ontmoetingen, prachtige kerken, gelegenheden tot gebed en bezinning, heerlijke panorama’s onderweg in Zwitserland en Frankrijk…1120 km gefietst.

Dank u goede God en Vader om uw Voorzienigheid.

Vorige Volgende

FIETSPELGRIMAGE naar SAINT-MAURICE

DEEL 5: Mooie dagen op de terugweg

Langs een andere weg naar Frankrijk

Op dinsdag 11 juni, bid ik – na een vroeg ontbijt - samen met de paters het morgengebed in de abdijkerk van Saint-Maurice; bijzonder de slachtoffers van Sierre houd ik in gedachten. Om 08u05 zeg ik “Au revoir” en vat ik de eerste dag aan van de terugweg richting Frankrijk.

Gelukkig blaast de wind niet zo fel als gisteren en kan ik de Rhône volgen tot aan het Lac Léman. Wel is er af en toe een bui. Een schuilplek vind ik In een kapel met zicht op het meer. Toevallig is deze kapel van de Congregatie van de Heilige Geest waartoe ook de 2 missionarissen behoorden van mijn geboorteparochie Lindelhoeven; op nieuwjaarsdag 1962 werden zij met 17 andere confraters in Kongolo vermoord. Een kaars voor Congo.

Na een deugddoende maaltijd in restaurant L’Asia, even voorbij Thonon-Les-Bains, houd ik richting Annemasse aan, ten zuiden van Genève. Zo vind ik een hotel te Archamps dichtbij Saint-Julien-en-Genèvois. Frankrijk en de Dauphiné-regio zal voor morgen zijn! Vandaag 105 km.

Opgevangen in Camping “Le Coin tranquille” in Les Abrets

Woensdag 12 juni. Ik mis de gemeenschap van Saint-Maurice, dat waren 2 heerlijke dagen. De fietsende pelgrim heeft vandaag enkele pittige beklimmingen voor de boeg. Eerst doe ik nog Seyssel aan langs de Rhône, en kies dan de richting naar die andere rivier, de Isère.

Een fijne ontmoeting wacht me in het stadje “Yenne”. Twee pelgrims uit het Leuvense spreken me aan in het kerkje aldaar. Ze doen de voettocht Vézelay – Suza (Turijn) dit jaar, en daarna, hopelijk in 2025, deel 2 Suza tot Assisi, dit alles langs de Franciscus-route, in 2018 ingewijd bij 800 jaar Franciscus’ kloosterregel.

“Fijn om u te ontmoeten. Vruchtbare, weldoende en spirituele fietstocht gewenst!
Veel geluk. Pax et bonum. Ultreia! Luk en Dirk”. Jammer, geen foto gemaakt!

Een andere pelgrim te voet, terugkerend van Compostela, tref ik aan in Camping “Le Coin Tranquille”. Daar geraakte ik na een tip van de cafébaas van “L’Etoile” en na een moeizame klim tot het stadje “Les Abrets”.
Die camping heeft een slaapzaal voor pelgrims. Deze nacht zijn Alfio uit Monthey, bij Saint-Maurice (!), en ik de enige gasten!

“Avec prêtre Tony j’ ai eu le plaisir de partager nos aventures de voyage…» zo schrijft hij in mijn pelgrimsboekje. Alfio, nog 4 dagen en je bent weer thuis.
Het ga je goed !

’s Avonds is er nog maaltijd en gezellig samenzijn met gasten van de camping in een grote eetzaal. Om 21u00 leg ik me te slapen, want ik wil vroeg uit de veren om morgen al mijn vertrekplaats Saint-Péray te bereiken. Vandaag staat 120 km op de teller.

Een bedevaartplaats onderweg

Donderdag 13 juni begint niet goed. Wanneer ik ’s morgens de camping verlaat, meld ik nederig dat ik de sleutel van de slaapzaal niet vind. De bazin is “not amused”…

Heilige Antonius help mij deze sleutel vinden … Vanuit Les Abrets krijg ik aldra een paar pittige hellingen voorgeschoteld via een redelijk drukke baan. Gelukkig vind ik een zijweg langs het mooie meertje van Palabru, rustiger en met geleidelijk klimwerk tot boven Voiron… Om deze stad, die leidt naar de Isère-vallei, te bereiken gaat het 2 kilometer steil naar beneden. Gelukkig is mijn fiets “baanvast” en kan ik in de mooie kerk, toegewijd aan de heilige Bruno, even biddend verpozen… en een koffie drinken op een naburig terras.

Om 10u50 spoed ik me voort. Maar even verder valt mijn oog op een richtingaanwijzer: “Notre Dame de l’Osier”.

Wat bezielt die pelgrim toch om af te wijken van zijn doel en een bedevaart tussendoor in te lassen? Het vergt nog klimwerk ook! 56 km staat op de teller wanneer ik de Basilique Notre-Dame de l’Osier bereik omstreeks 12u00.

Ik bid het Angelus en steek enkele kaarsjes aan. Een eigenaardige geschiedenis ligt aan de oorsprong van deze bedevaartplaats. Een man, protestant, die op feestdagen van Maria werkte en zich niets aantrok van de smeekbeden van zijn vrouw, was bezig een wilgenboom te kortwieken, toen er bloed uit de takken spoot en zijn kleren er rood van kleurden…25 maart 1649. Enkele jaren later -in 1657- verscheen hem de Maagd Maria. De man was zo onder de indruk dat hij zich bekeerde en katholiek werd.

In dit oord is er geen enkel café of eethuis. Terug naar de vallei van de Isère loop ik in Vinay een pizzeria binnen. Zie me daar haspelen met een pizzadoos op de fiets; gelukkig kan ik even verder, op een café-terras, de pizza verorberen…

Saint-Péray bereikt

Om 16u20 telefoneer ik naar de zusters in Saint-Péray: ik hoop deze avond te arriveren, een dag vroeger dan verwacht..

Uiteindelijk is het nog moeizaam, want ik maak omweg en kom nog veel drukte tegen richting Valence. Omstreeks 19u40 draai ik de Avenue Tassini op en mag me “veilig thuis” weten na een dag van 126 km.

Een deugddoende douche én een lekker bord soep bij het avondmaal maken deze dag goed, en nog beter is het wanneer ik de sleutel van de camping terugvind bij het aantrekken van mijn lange broek. Dank u Sint Antonius, vandaag op uw feestdag!

Volgende keer: Deel 6 Fietspelgrim op weg naar huis

Vorige Volgende

FIETSPELGRIMAGE naar SAINT-MAURICE

DEEL 4: Saint-Maurice en Sierre

Ontvangst in de Abbaye de Saint-Maurice

Op zaterdag 08 juni, in de late namiddag om 16u50, wacht me een gastvrije ontvangst in de abdij van Saint-Maurice, hoofddoel van mijn tocht, de plaats waar de patroonheilige van Bilzen zijn leven heeft gegeven als martelaar.

Een novice, Julien-Charles - uit de streek van Poitiers - , brengt me naar een grote gastenkamer op de tweede verdieping. “Soyez le bienvenu, Père Tony !”.

Van hem verneem ik dat er een concert is deze avond in de abdijkerk, met muziek van Mozart. En een H. Mis? Die kan je om 18u00 meemaken in de Sigismundis-kerk, een beetje verder. Deze kerk is genoemd naar de stichter van de Abbaye Saint-Maurice (stichting in 515).

De celebrant blijkt een pater van de abdij te zijn. Hij zingt mooi en heeft ook drie misdienaars aan zijn zijde, waarvan twee meisjes van Aziatische afkomst. Er is niet zoveel volk, een 50-tal mensen…

Een concert als toemaatje

Terug te voet naar de abdij en daar maak ik nog de vesperdienst mee. Tijdens het gebed krijg ik een ingeving: zou ik niet vragen om hier 3 keer te mogen overnachten?

Het avondmaal mag ik genieten in de refter van het klooster. De gastenpater is akkoord voor 3 overnachtingen: “Dank u pater Cyriel !”

Om 20u30 klinkt heerlijk de muziek van Mozart in de kerk; koor en solisten vertolken het Oratorium “Davide Penitente” “David de rouwmoedige zondaar”.

Zondag 09 juni: een dag in en rond Saint-Maurice

Zoals de renners in de Tour de France een rustdag krijgen, zo breng ik deze zondag rustig door in de abdij en maak ik slechts een kleine fietstocht naar het dorp Evionnaz in de buurt van Saint-Maurice.

Wel volg ik alle kerkdiensten van de paters en ik bid mee, zittend en staand temidden van de kloosterlingen, waarbij ook enkele Afrikanen en een Koreaan. Ik voel me echt opgenomen in deze gemeenschap.

De Mis om 10u00 is bijzonder, want er is een doopsel van een volwassen jonge man. Mooi hoe deze dopeling, Luca, in het wit gekleed wordt na zijn doopsel en als eerste de heilige communie ontvangt, staande tussen de priesters aan het altaar.

Bij het avondmaal heb ik de gelegenheid even met abt Jean Scarcella te spreken en hem te danken voor de gastvrijheid van zijn gemeenschap.

Maandag 10 juni: op bedevaart naar Sierre

In alle vroegte mag ik het ontbijt genieten, samen met twee pelgrims die overnacht hebben in de abdij, Manuel uit Portugal en René uit Zutphen Nederland. Ze doen de “Francigena”, de pelgrimsweg naar Rome.

Gastenpater Cyriel Rieder vertelt hen op een grappige wijze de geschiedenis van de abdij, te beginnen met de marteldood van Mauritius en zijn vele gezellen, omstreeks het jaar 287. Als bevelhebber in het Romeinse leger weigerde hij, met zijn christen soldaten uit Thebe (Egypte) om offers te brengen en de keizer te aanbidden. Hun ganse legioen, zo gaat het verhaal, werd volledig vermoord in Agaunum bij de Rhône. Later werd in 515, door de Bourgondische koning Sigismundis, een abdij opgericht bij de graven van deze martelaren. In 2015 was er een groot feest ter gelegenheid van 1500 jaar abdij… ja, ja, zo oud is deze abdij al.. Een mooie nieuwe toegangspoort siert sindsdien de abdijkerk.

Gedenkteken in Sierre

Mijn tocht vandaag is heen en weer fietsen naar Sierre, de plaats waar het grote busongeval is gebeurd op 13 maart 2012 en waar 28 mensen, vooral 12-jarige kinderen uit Lommel en Leuven het leven lieten.

De weersomstandigheden zijn wel uitdagend: fikse regen en harde wind; wel blaast de wind in de rug en de regen houdt stilletjes op na 40 kilometer fietsen.

In Sierre aangekomen doe ik op het “Office du tourisme” navraag naar de plaats waar een monument is opgericht voor de slachtoffers. Een vriendelijke dame zegt dat Sierre de laatste stad is waar Frans de hoofdtaal is, even verder is het Duits de voertaal. Ze geeft me de goede weg en zo kan ik om 11u15 een stille gebedsstonde houden bij het gedenkmonument.

Er liggen enkele knuffels en ook kleine keien met een lieflijke groet opgeschreven. Een gedenkplaat, op de grond vóór twee hoge metalen zuilen, vermeldt de 28 namen van de slachtoffers. Voor elk van hen heb ik, geknield, een “Wees gegroet” gebeden.

Er is verder niemand in de buurt… O ja, aan een voorbijganger vraag ik om een foto.

Na een lekkere maaltijd in Sierre vind ik de fietsweg langs de Rhône naar Saint-Maurice.
Het wordt een moeizame tocht tegen de felle wind, soms harkend tegen 15 km/uur.

In bisschopsstad Sion bezoek ik de basiliek van Valerius, hoog boven de stad, en ook de kathedraal, gelegenheid om enkele kaarsen te branden voor de kinderen en begeleiders die in Sierre gestorven zijn.

Veilig en wel “terug thuis”, nog vóór het laatste koorgebed (completen), dank ik God om zijn voorzienigheid en vraag de kracht om morgen via een andere weg Frankrijk binnen te rijden.

Volgende keer: Deel 5 Mooie dagen op de terugweg

Vorige Volgende

FIETSPELGRIMAGE naar SAINT-MAURICE

DEEL 3: Van Belley over Genève tot Saint-Maurice

Vrijdag 07 juni Belley

Na de avondmis op donderdag trof ik in het restaurant een Nederlands echtpaar aan dat ook de ViaRhôna volgt, maar dan wel stroomafwaarts: van Genève tot de Middellandse Zee.

Op mijn vraag hoe de route verloopt van Belley naar Genève, zegt de mevrouw: “Er zitten wel wat pittige hellingen bij.” Ik ben een beetje verrast:“Bergen zijn er toch niet bij; we volgen toch de Rhône-vallei?” “Je zal het wel zien”, zegt haar man.

Na een niet zo goede nachtrust volgt wel een lekker ontbijt, en ben ik goed op tijd voor de vroegmis om 08u30. Zoals gisterenavond zijn er een 25-tal gelovigen aanwezig, die heel devoot meebidden en -zingen. Pastoor Xavier Rendu laat me het evangelie lezen op dit feest van het Heilig Hart: “De herder zoekt het verloren schaap en is blij om het te vinden…

Na de zegen spoed ik me naar het hotel en zet me in fietstenue.

Het is 09u50. Zal ik Genève halen… met die pittige hellingen?

Genève in zicht

Het is al vier dagen mooi en zacht weer, weinig of geen regen en de wind is heel matig.

In de stad Seyssel koop ik een nieuwe zonnebril; redelijk duur. De prijs voor de maaltijd in het restaurant van Chêne en Semine – 13u05 – 14u15 valt wel mee. Frankrijk is minder duur dan België.

Voordien was het wel serieus klimmen vanuit Seyssel: van 141 naar 531 meter.

In de namiddag volgt nog een ander “pittig stuk”. De route volgt een smalle doorgang langs hoge rotsen waar ik in de diepte een glimp van de Rhône opvang. Even later, bij het naamplaatje van het dorp Chévrier, leg ik me even te rusten in het gras langs een murmelend beekje.

Daarna gaat het, via een smal fietspad door bossen, ietwat gevaarlijk, meestal naar beneden.

Vóór ik het besef zit ik in Zwitserland. In een kleine winkel te Chancy koop ik twee bananen… en merk ik dat de prijs in Zwitserse franken is… Maar de euro wordt aanvaard.

Vanaf Chancy volg ik de grote baan. Vele fietsers kruisen me op het fietspad dat voor twee richtingen is ingericht… Velen zoeven me tegemoet met een snelle pedelec. 20 km nog tot Genève. Voorzichtig Tony!

Wanneer ik deze grote stad van 200.000 inwoners binnenrijd, speur ik naar een hotel. In Petit-Lancy kan ik in “Ibis Budget” een kamer boeken… en de fiets stallen in de grote garage. De rit was kort: 84 km. Maar ik ben heel tevreden om logies te vinden om 17u50. Het is wel het duurste verblijf tot nu toe… Een kleine bijzonderheid die avond is de felle regenbui van een klein kwartier… Ik geraak toch droog, van de pizzeria, terug in het hotel.

Zaterdag 08 juni

Genève en Le Lac Léman

’s Morgens al heel vroeg is de ontbijtruimte gevuld met een stel tieners, voornamelijk meisjes. Vandaag hoop ik Saint-Maurice te bereiken en wil ik vroeg de baan op.

Ik draag rond mijn hals het kruisje dat ik kocht in Lyon bij Notre Dame de Fourvière. Een kort gebed om zegen voor deze dag. Om 08u05 fiets ik de garagekelder uit: richting Genève-centrum, het Lac Léman tegemoet, gelegen op 264 m hoogte en één van de grootste meren in West-Europa.

Een wandelaar geeft me de tip om het fietspad te nemen over de brug bij “la jonction”, de samenvloeiing van de Rhône en de Arve. Ik zie deze bijrivier heel donker gekleurd, te wijten aan het steengruis dat van de gletsjers wordt meegevoerd uit het Mont-Blancmassief.

Genève bezoeken hoort niet bij mijn doelstelling. Wel snuif ik een beetje de sfeer op van ochtendjoggers en wandelaars… de bootjes en het grote rad nabij de spuitende fontein (140 m hoog)

De fietsroute loopt meestal langs het meer op; ik rijd zo weer Frankrijk binnen en via Thonon-les-Bains bereik ik Evian. Even verder vind ik een eenvoudig restaurant aan de boord van het meer.

Mooi hoe een stel kinderen zich amuseert bij het water en bij een klimparcours.

Fietsgezelschap op weg naar Saint-Maurice

Bij Sint-Gingolph ben ik opnieuw in Zwitserland… de bergen worden alsmaar hoger en hebben her en der wat sneeuwvlekken. Maar ik blijf beneden en volg de Rhône.

Onderweg zie ik langs de baan een dood hert liggen, slachtoffer van het verkeer. Jammer.

Even verder krijg ik, nabij Aigle, het gezelschap van Massimiliano, Italiaanse fietser van 53 jaar uit de streek van Firenze. Sinds 1 mei beleeft hij een sabbatjaar. Hij houdt ervan om Alpencols te beklimmen en in de buitenlucht te kamperen; zo vindt hij gemoedsrust na zijn scheiding. Ik vertrouw hem toe dat ik priester ben en op weg naar de abdij van Saint-Maurice. Dan vertelt hij, terwijl we doorfietsen, over zijn twee dochters en zijn ex-vrouw… en over zijn geloof. Hij toont me de Mariamedaille die hij draagt en het kaarsje dat hij elke avond aansteekt in zijn tent…

We naderen Saint-Maurice, gelegen tussen twee bergwanden met de Rhône daartussen stromend; een felle tegenwind steekt plots op… Het afscheid is abrupt. Geen foto gemaakt. Toch een deugddoende ontmoeting. Het ga je goed zoekende mens op je fiets. “Buon corraggio. Il Signore ti benedica”

Om 16u30, na 101 km fietsen, bereik ik mijn hoofddoel: de abdij van Saint-Maurice.

Volgende keer: De abdij van Saint-Maurice en de tocht naar Sierre

Vorige Volgende

FIETSPELGRIMAGE naar SAINT-MAURICE

DEEL 2: Van Lyon tot Belley

Bezoek aan Lyon op woensdag 05 juni

Eerste doel vandaag is het bezoek aan twee belangrijke kerken in Lyon.

Deze stad is fier om “de eerste” te zijn waar het christendom tot bloei kwam in Gallië. De kathedraal, Saint-Jean et Saint-Etienne, heeft de eretitel “La Primatiale” “de eerste in rang”. De heilige Ireneüs, grote theoloog en bisschop uit de tweede eeuw (+202), droeg bij tot de faam van Lyon. Hij is degene die mede het eerste Credo heeft geformuleerd (“symbolum van de apostelen”), de geloofsbelijdenis die wij nog elke zondag bidden.

In de kathedraal heb ik het geluk om nog een groot deel van de eucharistie mee te maken in een grote zijkapel… De communie te mogen ontvangen is een geschenk. En ook de korte groet van de deken van het kapittel in mijn pelgrimsboekje doet deugd: “Un grand salut fraternel à l’occasion de votre passage à la primatiale Saint-Jean à Lyon. Dieu vous bénisse dans votre pélerinage”.

Een tweede heiligdom ligt 100 meter hoger en vergt wat klimwerk: “La Basilique Notre-Dame de Fourvière”. Deze kerk op de heuvel is gebouwd mede uit dankbaarheid om de bescherming die Onze Lieve Vrouw gaf aan Lyon in de Frans-Duitse oorlog van 1870 - 1871. Fourvière is “het mariale hart van Lyon”. Op 8 december is er elk jaar “La fête des Lumières” met o.a. een grote lichtprocessie van de kathedraal naar deze basiliek op de heuvel.

Hier mag ik het eerste deel van de Mis meevieren… Mijn fiets heb ik, zoals daarstraks bij de kathedraal, toevertrouwd aan een bedelaar bij de ingang van de kerk. Hier is een massa aan bezoekers…

Een onverwachte ontmoeting

De stad Lyon uit geraken lukt wonderwel. Ik doorkruis menig park en natuurgebied, de Rhône aan mijn linkerzijde. Het middaguur is al voorbij. En daar is er een onverwachte ontmoeting. Een fietser ligt op de grond en kermt zachtjes. Ik probeer hem stilletjes te laten rechtstaan. Maar hij begint te rillen en wil weer neerliggen. Ik vraag zijn naam en leeftijd: 73 jaar… Hij wijst me naar de oneffenheid op het aarden fietspad; over die steen ben ik gevallen.. Verschillende fietsers komen voorbij. Een vrouw stopt en biedt haar hulp aan. Zij heeft middagpauze en stelt me gerust: “Rij maar verder, ik zorg voor hem”. Ben ik nu de priester die in een boog om hem heen is gegaan? Alleszins is mijn rol als “Barmhartige Samaritaan” overgenomen door een vriendelijke dame. Dank u, Heer, om deze kostbare hulp voor een mens in nood.

Dank u Sint Antonius

Verder gaat de tocht langs de ViaRhôna ; de fietsrichting is goed aangeduid met kleine pijlen.

Onderweg, in Jonage, zoek ik een restaurant en houd daarna een korte siësta (na 76 km). Heb ik daar mijn zonnebril laten liggen?

In de stad Lagnieu hoop ik onderdak te vinden. Maar het is vergeefs aankloppen en telefoneren. Ten lange laatste volg ik de raad op van een cafébaas en spoed me naar Ambérieux, waar het hotel echter “au complet” is, maar een bereidwillige hotelbediende, Guillaume, telefoneert naar hotel “Ibis budget” in Château-Gaillard, en daar op dat industrieterrein, 4 km verder, is nog plaats… Heilige Antonius, dank u om een plekje te hebben gevonden! Om 20u56 – na 112 km - boek ik kamer met code 870055 en de fiets gaat mee.

PS. 10 km vóór Lagnieu passeerde ik de kerncentrale van Bugey en Saint-Vulbas, waar Marc Cavendish op 03 juli zijn 35^e record-Tour-zege behaalde !

Tot Belley op donderdag 06 juni

In Frankrijk is het vandaag herdenking van 06 juni 1944 D-Day in Normandië. Maar ik moet naar Zwitserland, en de Rhône is mijn fietsroute. In de voormiddag zie ik de rivier amper, wel proef ik de geuren van vers akkerland en doemen in de verte de bergen al op; ontwaar ik daar zelfs nog een vleugje sneeuw op de Chaîne des Aravis?

Alles verloopt vlot en na 100 km op de teller arriveer ik in Belley omstreeks 17u45… weliswaar nat geworden door een plotse stortbui. Hotel “Sweet Home” is gauw gevonden. En wat ik nog als verrassing krijg: de avondmis in de kathedraal Saint-Jean Baptiste van Belley. De priester heet Xavier Rendu en hij nodigt me uit voor de Mis morgenvroeg… Een dubbel geschenk!

Als ik hem om een stempel van de kathedraal vraag en om een kort woordje voor mijn pelgrimsboekje schrijft hij – in NL vertaling – “Ik heb in Brussel theologie gestudeerd, en kreeg bewondering voor priester Edward Poppe. Uw passage op de vooravond van het feest van het Heilig Hart nodigt me uit om me te bekeren…”

Volgende keer deel 3: Van Belley over Genève tot Saint-Maurice

Vorige Volgende

FIETSPELGRIMAGE naar Saint-Maurice

DEEL 1 Langs de RHÔNE tot LYON

Band met vorige jaren

In juli 2022 mocht ik naar Lourdes fietsen om daar deel te nemen aan de jaarlijkse bedevaart vanuit Limburg. Vorig jaar, juni 2023, koos ik voor het thema van de Kroningsfeesten in Tongeren: “zoek verbinding”. Zoals in 2022 was het toen heel warm weer en reed ik van de Loire naar de Rhône en zo naar de Provence. Al fietsend zocht ik verbinding met de heiligdommen van de heilige Maria Magdalena (Vézelay in Bourgondië) en de Heilige Familie (Cotignac, 100 km oostelijk van Aix-en-Provence)… heen en terug, Hoeselt en Bilzen verbonden.

Toen ontdekte ik de fietsroute “ViaRhôna” die me dit jaar bracht, vanuit Saint-Péray (100 km zuidelijk Lyon) tot Saint-Maurice, de stad waar de patroonheilige van Bilzen de marteldood stierf. Frankrijk en Zwitserland… heen en terug.

Het werd andermaal een boeiende tocht, iets minder lang dan de twee vorige, maar uw fietsende priester wordt ook al wat ouder…7 x 7 wijdingsjaren sinds 05 juli 2024 (+sterfdag Zuster Machteld van Hoeselt)

Vertrekpunt op 3 juni: Saint-Péray aan de Rhône

Waar ik in 2022, halfweg naar Lourdes, te gast mocht zijn bij de Zusters van de Voorzienigheid in Ruillé-sur-Loir (westelijk van Orléans), waren het dit jaar ook gastvrije Zusters die me ontvingen en wel in Saint-Péray, stadje tegenover Valence aan de Rhône. Hier was mijn vertrekpunt op maandag 03 juni.

Na een voorspoedige autorit van 815 km doorheen Frankrijk bereikte ik om 17u00 het klooster waar 5 Zusters wonen die het bestuur uitmaken van “L’Institut des Soeurs de Saint-Joseph”, waarbij ook de zusters van Munsterbilzen behoren.

Bij een hartelijke ontvangst hoorde ook een mooie kamer… en de uitnodiging om mee de H. Mis te vieren, die avond nog. Dat gebeurde in de parochiekerk van Saint-Péray, samen met een vijftal priesters en een diaken die elke maandag samenkomen. Zij doen dienst in de parochies rondom en behoren tot de “Chanoines réguliers de Saint-Victor”. Zij volgen de regel van Sint Augustinus en zijn in spiritualiteit verwant met de paters van de abdij van Saint-Maurice, een knipoogje al naar het doel van mijn fietstocht in Zwitserland. Vespers en eucharistie ter afsluiting van deze reisdag: echt deugddoend !

Fietsend langs de ViaRhôna

Op dinsdag 04 juni, word ik uitgeleide gedaan door Soeur Martine die een beetje waakt over mijn welzijn en ook bij de terugtocht er zal zijn. Op deze eerste fietsdag wil ik Lyon bereiken. Langs de Rhône is het de ‘bekende weg’ van vorig jaar. Het gaat noordwaarts en stroomopwaarts redelijk vlot, alleen raak ik voorbij Givors het fietspad “ViaRhôna” kwijt en beland ik langs (te) drukke wegen… In Solaize (Lyon-Sud) vind ik een hotel F1, dichtbij de autostrade: heel eenvoudig, evenwel zonder avondmaal en zonder ontbijt… maar ik kreeg nog boterhammen mee van de Zusters.

Dankbaar ben ik om deze eerste dag: 105 km op de teller, en stilaan in het fiets- én gebedsritme (rozenkrans).

Onderweg “vergeet” ik de Sint-Mauritius-kathedraal te bezoeken in Vienne. Pas achteraf – in Zwitserland - kreeg ik te horen dat de patroonheilige van Bilzen ook aan die kerk verbonden is.

Wat een slechte slaapnacht in het F1-hotel; nog veel lawaai en geloop in de gangen, én warmte op de kamer. Mijn fiets had ik mee in de slaapkamer, en daar hoef ik geen zorgen over te hebben.