Een levendig Paasgeloof!
Gedoopt als volwassene
Met Pasen ontvangen in de wereldkerk een aanzienlijk aantal jongvolwassenen en
volwassenen het doopsel en het vormsel en vieren zij hun eerste communie. In Frankrijk
alleen al werden er vorig jaar 4278 volwassen gedoopt. Ook in ons land zijn er elk jaar in elke
bisdom een aantal catechumenen, volwassen geloofsleerlingen die geïnitieerd worden in het
katholiek geloof. Na een eerste verkennende periode worden zij catechumeen en na een
catechetische voorbereidingstijd – waarin zij o.a. kennis krijgen met de inhoud van het
christelijk geloof, de Schrift lezen en leren bidden – volgt een sterke beleving van de
Veertigdagentijd die voorafgaat aan hun doopsel. In die Veertigdagentijd wordt in de
kathedraal eerst hun uitverkiezing en naamopgave gevierd van de doopleerlingen. In de
plaatselijke parochie waar zij wonen, ontvangen zij de geloofsbelijdenis en het Onzevader en
volgen de dooponderzoeken en de zalving met de catechumenenolie. Tijdens de Paaswake
worden zij dan ten volle opgenomen in de gemeenschap rond de gestorven en verrezen
Christus. Als nieuwgedoopte volgt hierna een tijd van verdere inwijding waarin de meter en
peter en de geloofsgemeenschap een belangrijke rol spelen.
Een genade en een vreugde… maar ook een appél
Wie al eens van nabij in de eigen parochie of pastorale eenheid kon meemaken dat iemand
op volwassen leeftijd gedoopt wordt, zal ongetwijfeld getroffen zijn door het enthousiast,
oprecht en blij geloof van de catechumeen. De ontdekking van het geloof, soms na een lange
zoektocht, en het mogen opgenomen worden in de gelovige gemeenschap van de Kerk,
schenkt hen een intense vreugde en een geluk dat zij voordien niet kenden. De catechumeen
maakt een duidelijke ommekeer en bekering door. Er is in hun leven een periode voor en
een periode na het doopsel. Zij weten zich als ’t ware herboren, dankzij hun geloof. Zij
worden nieuwe mensen, met een visie, die gekleurd wordt door het geloof in God, met
woorden die de taal van Jezus en het evangelie ademen en met daden die geïnspireerd en
aangevuurd worden door de heilige Geest.
Het is eigenlijk een genade om in een parochie of parochiefederatie te mogen op weg gaan
met een catechumeen. Het geloofstraject dat zij of hij aflegt, is niet zelden een sterk appél
aan iedereen die al behoort tot die gelovige gemeenschap. De aanwezigheid van een
catechumeen bevraagt ieder van ons die reeds als kind gedoopt en gevormd werden en
reeds vanop jonge leeftijd de eucharistie viert. Heeft het geloof van ons doopsel ook echt
wortel geschoten in ons leven van alledag? Zijn wij op een of andere manier al gevormd met
het vuur van de heilige Geest die in ons woont? Is de zondagse eucharistieviering voor ons
werkelijk het hoogtepunt van onze week en de bron van waaruit wij gevend, delend en
dienstbaar in het leven staan?
Nog meer vragen en uitdagingen
Maar niet alleen de catechumenen bevragen ons. Ook de ouders die hun kind laten dopen,
de kinderen die hun eerste communie vieren en de vormelingen stellen vragen aan de
gelovige gemeenschap van vandaag. Wie helpt jonge ouders de rijkdom zien en beleven van
een gelovige opvoeding? Hoe leren kleine kinderen nog meer van Jezus houden? Hoe leren
zij wat bidden is en wat leven vanuit de eucharistie kan zijn? Wie helpt jongeren om sterker
te worden als gevormde christen?
Het is duidelijk dat de Kerk die wij ter plaatse zijn, telkens opnieuw voor grote uitdagingen
staat. Dan heb ik het niet op de eerste plaats over de materiële zorg voor de toekomst, de
mogelijke nevenbestemming en zelfs herbestemming van minstens een gedeelte van de
kerkgebouwen. Deze zorg vraagt ongetwijfeld onze aandacht en moedige keuzes. Maar ik
denk nu vooral aan de vraag hoe wij Kerk kunnen zijn met de mensen van vandaag en ook
aan de vraag welke Kerk wij willen, kunnen en moeten zijn? De jonggedoopten, de kleine
kinderen die hun eerste communie zullen vieren en de jonge gezinnen waarin zij thuis zijn,
maar ook de jongeren die gevormd worden, zij verwachten een antwoord op de hierboven
gestelde vragen.
Geven wij een krachtig antwoord?!
Als Kerk zijn wij het aan kinderen en jongeren, aan jonge gezinnen en aan de ouderen, maar
ook aan onszelf verplicht om met iedereen op weg te gaan, om er te zijn voor wie vandaag
christen wil zijn en om antwoord te geven aan de uitdagingen waarvoor we staan.
Ons eerste antwoord mag al klinken in de Paaswake of op Paaszondag. Dan zullen wij onze
doopbeloften hernieuwen. Op de gestelde vragen zullen wij – in de paasnacht zelfs met een
brandende kaars in de hand, verlicht door de Verrezen Christus – antwoorden “Ja, ik geloof”
en ook “Ja, dat beloof ik”. Elk jaar antwoorden wij zo… maar laten wij het dit jaar doen alsof
wij het de eerste keer ons antwoord geven, zoals een catechumeen. Laten wij vanuit onze
persoonlijke ontmoeting met de Verrezen Christus van harte en krachtig antwoorden, met
een enthousiast en blij geloof dat aanstekelijk is en met het getuigenis van onze daden. Mag
ons Paasgeloof levendig zijn en ons vreugde schenken! Zo wens ik u allen een gezegend
Paasfeest! Alleluia!
Eric Reynders
Deken Tongeren
