CHRISTUS IS ONZE HOOP
overweging bij Pasen
Beste lezer,
Wie op paaszondag ’s avonds de eucharistie viert, zal elk jaar het verhaal beluisteren van de leerlingen van Emmaüs. U kan het uiteraard ook zelf lezen in het evangelie van Lucas in hoofdstuk 24, vers 13-35. Dit verhaal horen of lezen en herlezen, kan voor iedere toehoorder of lezer een verrijkende ervaring worden. Want het draagt in zich een rijkdom die onze ogen kan openen en ons hart wil doen branden. Ja, dit prachtige paasverhaal kan ieder van ons raken met die hoopvolle boodschap dat Jezus, de Gekruisigde, nu de Levende is in ons midden! Zo kan de vreugde van Pasen ook onze vreugde worden.
Ontmoedigd en de wanhoop nabij
Na de kruisdood van Jezus zijn de vrienden van Hem zwaar teleurgesteld. Je zou voor minder natuurlijk. Alles achter laten en die Jezus volgen, een geweldige tijd met Hem beleven maar dan zien dat alle dromen op het kruis uiteen spatten. Daarbovenop riskeer je misschien zelf nog je eigen leven.
Wij begrijpen die twee leerlingen van Jezus als zij Jeruzalem de rug toekeren en ontmoedigd vandaar wegtrekken, richting Emmaüs, terug naar huis. Zij hadden al hun hoop op Hem gesteld. Maar die mooie toekomst en al hun idealen waren nu met Jezus dood en begraven, letterlijk en figuurlijk een kruis erover.
Moedeloosheid en ontgoocheling overvallen ook ons soms. Er is veel dat ongevraagd op onze levensweg komt en wat ons doet twijfelen aan veel of aan alles of wat ons vragen doet stellen over de zin van ons leven. Soms is het kruis, de crisis zo zwaar en diep dat het ons in de wanhoop stort. Tegenslag en lijden kent veel gezichten…
Luisteren naar elkaar en naar Hem
Die tegenslag van Jezus’ kruisdood stond op het gezicht te lezen bij de leerlingen van Emmaüs. Het enige wat zij kunnen doen is hun verdriet en ontgoocheling met elkaar delen… én met die onbekende tochtgenoot, die blijkbaar niet weet wat daar in Jeruzalem is gebeurd. Zij delen hun leven en zo komen zij op verhaal bij elkaar en bij die onbekende.
Elkaars verdriet, pijn en zorgen beluisteren, zich in alle kwetsbaarheid durven toevertrouwen aan een ander en aan de Ander, aan God die altijd luistert, dat lucht op en schenkt perspectief. Stilaan daagt er licht aan het einde van de tunnel. Is het ook niet uw ervaring, dat een gesprek van hart tot hart zo helend en deugddoend kan werken? Elkaars zorgen delen en zich door een ander gedragen weten, dat schenkt hoop en vertrouwen.
Wie ook gelovig in het leven staat, kan daarenboven biddend het gesprek met God aangaan en kan zijn oor en hart te luisteren leggen bij de Schrift. Want bij alles wat ons overkomt, heeft ook de Heer ons iets te zeggen. Wie zich durft openen voor Hem, plaatst zichzelf in een ander perspectief. Als wij een woord uit het Evangelie op ons leven durven leggen, dan zal het ons van binnenuit raken en omvormen en ons hart doen branden. Dan zullen ook wij bidden: “Heer, blijf bij ons…” En de Heer gaat dan bij ons binnen om bij ons te blijven.
Samen aan tafel met Hem
Dat mochten die twee leerlingen van Jezus ervaren. De onbekende kreeg een gezicht toen Hij met hen aan tafel ging, het brood nam, de zegen uitsprak, het brood brak en met hen deelde. Het is duidelijk dat Lucas hier spreekt over wat wij kennen als de viering van eucharistie. De eerste christenen deelden hun vreugde en zorgen, zij luisterden naar de Schrift en gingen met de Heer aan tafel zoals Hij die laatste avond met zijn leerlingen aan tafel ging. In navolging van de Heer zelf en tot op vandaag komen ook wij samen rond zijn Woord en aan de tafel van de eucharistie. Nog steeds spreekt de Heer tot ons en neemt en breekt en deelt Hij het brood tot zijn gedachtenis.
Vervuld met nieuwe hoop
Om Jezus als de Levende te ervaren, vieren wij graag samen de eucharistie op de zondag, de dag van de Heer, de dag van de Verrijzenis. Hem mogen herkennen bij het breken van het brood en ervaren dat ons hart gaat branden als wij naar Hem luisteren, dat is voor wie gelooft de vreugde van de zondag! Want al zien wij Hem niet, toch blijkt Hij werkelijk bij ons te zijn.
Zo schenkt de Heer ons van zondag tot zondag een groot teken van hoop. Hij laat ons niet los. Hij wil bij ons blijven. Wie dit mag ervaren, kan niet anders dan dit delen met anderen. Zoals de leerlingen van Emmaüs op hun stappen terugkeren, zo worden ook wij telkens opnieuw door de Heer erop uit gezonden om als pelgrims van hoop in zijn voetspoor onze wegen te gaan. Ja, geloven zet ons in beweging. Mochten velen in dit Jubeljaar van de hoop Jezus als de Levende (her)ontdekken en als mensen van Pasen zijn boodschap van hoop en leven uitdragen en van Hem getuigen. Graag wens ik u een zalige Pasen! Alleluia!
Eric Reynders
deken Tongeren
