Pastorale Eenheid Heilige Maria Magdalena Hoeselt

Verslag: fietspelgrim zoekt verbinding

Laatste aanpassing op maandag 2 oktober 2023 - 15:43

Fietspelgrim zoekt verbinding

DEEL 1: Van Vézelay tot Nevers

In het thema van de Kroningsfeesten Tongeren 2023

Vorig jaar 2022 mocht uw fietsende pastoor Tony Poorters een heerlijke pelgrimstocht maken naar LOURDES. Wat zou vakantie 2023 in petto houden?

Het thema van de Kroningsfeesten, “Zoek verbinding”, sprak mij aan. Spontaan dacht ik aan de nakende fusie van de gemeenten Bilzen en Hoeselt… en aan de twee pastorale eenheden waarvan ik inmiddels 3 jaar pastoor ben.

“Verbinding zoeken”: fietsen tussen twee heiligdommen in Frankrijk: Heilige Maria Magdalena (Hoeselt) in Vézelay en Heilige Familie (Bilzen) in Cotignac (50 km ten noordoosten van Marseille: dat was mijn spiritueel doel.

COTIGNAC ontdekte ik via een reportage op de Franse katholieke zender KTO TV. Dit heiligdom zou het enige in Europa zijn, toegewijd aan de Heilige Familie. VÉZELAY is bij Compostela-pelgrims bekend als één van de vier traditionele vertrekplaatsen..

Zoals voor mijn fietsavontuur vorig jaar was mijn fysieke conditie ook nu niet “top”. Wel was ik door de priesterretraite in Westmalle (4 tot 9 juni) spiritueel goed voorbereid. Gebedsintenties kreeg ik mee van familie, parochies, vrienden… gebed voor het welslagen van de Kroningsfeesten in Tongeren, de Wereldjongerendagen, de Lourdesbedevaart, de priesterwijding in deze zomer 2023 van twee jongemannen voor ons bisdom… en een nieuwe locatie voor de Fazenda da Esperança.

Vertrekplaats is VÉZELAY

Zondag 11 juni 2023. Na de feestelijke H. Mis in Schoonbeek – 50 jaar bestaan van koor “Canora” – volgt een lekkere tas koffie en met een hartelijk “goede reis” wordt pastoor Tony uitgeleide gedaan. Eerst de fiets ophalen in Bilzen en dan om 11u25 richting Frankrijk. De reis verloopt vlot, een onweersbui niet te na gesproken.

Tegen 18 uur zie ik de heuvel van Vézelay opduiken. De regen deed de zomerse temperatuur intussen dalen tot 17 graden… er hangt zelfs wat mist rond de “Basilique Sainte-Madeleine”.

Verblijfplaats in Vézelay heb ik gereserveerd dichtbij de basiliek in een onthaalcentrum van de “Communauté de Jérusalem”, een religieuze gemeenschap die sinds de jaren 1990 mede zorg draagt voor het onthaal van pelgrims en instaat voor mooie liturgische diensten.

De vriendelijke zuster legt ook al mijn verblijf vast wanneer ik terug zal zijn… rond 25 juni, hopelijk toch. Er is deze zondagavond en ook maandagmorgen géén liturgische viering, want de “Communauté” houdt dan een “woestijndag”.

Ik word verwezen naar “La Cordelle”, een kapel van de Franciscanen. In de tuin van hun klooster mag ik mijn auto 14 dagen parkeren. Ook maak ik kennis met Louis, een jongeman uit de streek van Metz, die pas afgestudeerd is als historicus en een thesis maakte over de verzwegen oorlog in Kivu (Congo), waar vele mensen slachtoffer zijn van de geldhonger van multinationals en regeringen om het bezit van kostbare grondstoffen.

Verbinding met Lourdes: Vézelay - NEVERS

Maandag 12 juni. Na de H. Mis in de kapel van de Franciscanen bid ik nog bij het reliekschrijn van de H. Maria Magdalena in de crypte van de basiliek en daar is ook de jongeman, Louis, die ik gisterenavond ontmoette… hij zit geknield te bidden.

Vertrek om 10u50…

Zalig bergaf bollen is het in de eerste kilometers. Stilaan geraak ik gewend aan de glooiingen van het landschap. Corbigny 33 km, eetmaal.

Regenbui

Een felle helling snijdt me toch de adem af; even rusten… en dan arriveer ik in Prémery. De lucht oogde dreigend daareven. En ja hoor, plots krijgen we een hevige stortbui. Hoelang zit ik daar onder dat zeil op het terras van café “chez Adra”? Ik waag het verder te rijden, maar moet na 500 meter weer schuilen…in een bushokje waar ook nog twee scholieren binnenstrompelen.

Nevers is nog 35 km. Gelukkig zijn er geen hellingen meer, enkel de grote weg, maar er is niet zoveel verkeer deze maandag… Tegen de avond arriveer ik en mijn zoektocht naar een hotel duurt gelukkig niet te lang. Nevers, hotel “Le Verdun”, heet de kletsnatte fietser welkom. Het is 18u45… ik reed 96 km.

Het is te laat om nog een groet te brengen aan klooster “Saint Gildard”. Daar was de heilige Bernadette van Lourdes 13 jaar zuster en is ze op 35 jaar jong gestorven. Hopelijk kan ik morgen vroeg !

Dit was de eerste fietsdag… nat en moe aangekomen, maar weer opgeknapt na een fijne maaltijd in restaurant “L’ Agricole” waar ik een groepje fietsers uit Ieper terugzie, die eveneens Vézelay-Nevers als traject hadden…

Dank u, Lieve Heer om uw bescherming op deze eerste fietsdag tot in Nevers.

DEEL 2: Van de LOIRE naar de RHÔNE

Groet aan Bernadette van Lourdes in Nevers

Dinsdag 13 juni, feestdag van Sint Antonius van Padua (of van Lissabon). ‘s Morgens vóór mijn vertrek loop ik even de kathedraal Saint-Cyr-et-Sainte-Julitte van Nevers binnen. ik hoor gebeden en gezang. Is er een Mis? Neen, maar wel zie ik mensen geknield bij het beeld van de heilige Antonius. Het blijken een zestal vrome mensen uit de Filipijnen. Een aandoenlijk tafereel.
Zelf brand ik dankbaar een kaars omdat ik daareven een groot geschenk heb gekregen: mogen bidden bij het schrijn met het lichaam van de heilige Bernadette in het klooster Saint-Gildard. Nog vroeg in de morgen ging de gesloten poort onverwacht voor mij open, een werkman bij de Lourdesgrot in de tuin zorgde ervoor dat de dame aan de receptie mij toegang gaf tot de kloosterkerk.

Fietsweg langs het kanaal

Nevers verlaat ik omstreeks 9 uur. Al gauw neem ik het fietspad langs het smalle “canal latéral à la Loire”. Praktisch de hele dag blijf ik dit volgen; een beetje eentonig, maar wel gezonde lucht en veilige baan.

Eerste doel – na het middagmaal in Bealuon – is een (kort) bezoek aan de “Abbaye Sept Fons” in Dompierre-sur-Besbre. De paters Trappisten bewonen hier – sinds 1845 - een gigantische adbij, gesticht in de XIIe eeuw door Cisterciënzers. In 2013 waren hier nog 80 paters. In 2002 heeft Sept-Fons nog een nieuwe abdij gesticht in Tsjechië (Nový Dvúr).

Tweede doel met een vraagteken: zal ik vandaag Paray-le-Monial bereiken? Neen. Dat is voor morgen. Het wordt Digoin na 132 km. Ik tref een heel fijn hotel “Les Canalous” én geniet van een lekker avondmaal op het tuinterras, bediend door een schuchtere leerling garçon.

Paray-le-Monial

Het is een frisse en mistige morgen, deze woensdag 14juni, langs het “Canal du Centre” naar Digoin… 13 km bezinnend fietsen tot Paray-le-Monial, waar de “Basilique du Sacré Coeur” mij wacht, een prachtige Romaanse kerk. Een beetje verder, in de kapel van “La Visitation”, waar de Heilige Margaretha Maria Alacoque de visioenen kreeg van het Heilig Hart van Jezus, is een H. Mis bezig voor een kleine bedevaartgroep uit de USA. De priester spreekt in zijn homilie over Jezus’ gehoorzaamheid aan de hemelse Vader. Laten wij met God spreken zoals Jezus: “van hart tot hart”.

Opmerkelijk voor mij is dat ik op 2 dagen tijd 2 keer het schrijn mag zien van een heilige: in Nevers was het Bernadette, in Paray-le-Monial is het M. Margaretha Alacoque. Zij ligt aan de oorsprong van de grote devotie tot het Heilig Hart. Volgende vrijdag 16 juni vieren wij dit feest.. zal ik dan al bij de Zusters van Sint-Jozef zijn in Saint-Péray?

Heuvel op heuvel af

Het wordt een mooie tocht in de voormiddag, vanaf Saint-Yan naar Roanne langs de fietsroute “Véloire”. Deze stad bezoek ik niet, want Saint-Etienne is mijn verre doel.

Tot nu toe was alles vlak, maar de fietsroute vanaf Roanne naar Balbigny – 52 km - loopt over heuvelachtig parcours, en dat is zware kost. Een siësta onder een boom bij een boerderij geeft nieuwe krachten. Af en toe zie ik de Loire in de verte, mooie panorama’s!

Balbigny: dat is geen stad, maar een dorp: zonder hotel. Wat nu gezongen, want het is al 18u45! Gelukkig is er een jongen die me kan zeggen dat 5 km verder, kort bij Feurs, een hotel is langs de grote baan naar Saint-Etienne. Dank u wel. Inderdaad een hotel, maar het lijkt wel of ik de enige gast ben in “Auberge de l’Eperon d’or” te Epercieux Saint-Paul ! De fiets mag ik stallen op een veilige plek… ook al staat hij buiten.

Saint-Etienne

De vierde dag al, donderdag 15 juni. Ik spoed me van Feurs naar Saint-Etienne. Er is een brede strook langs de grote baan, ik voel me redelijk veilig. Alleen op de rotondes is het extra uitkijken, vooral voor de vrachtwagens.

Saint-Etienne, hoofdplaats van het “département de la Loire”, bereik ik om 10u45 na 42 km. Het is een stad die ik nog nooit bezocht. En omwille van de parochie Hoeselt die dezelfde heilige in het schild draagt, de H. Stefanus, wilde ik absoluut hier passeren.

De kathedraal is toegewijd aan de heilige Carolus Borromeus. Ze is dit jaar 100 jaar “jong” en eigenlijk vind ik ze niet mooi… maar toch een bezoek en een kaarsje waard.

Tevoren was ik in de mooie gotische kerk, “Grand’ Eglise”, toegewijd aan Stefanus en Laurentius, en daar mocht ik een merkwaardige ontmoeting meemaken.

Een jonge Afrikaan wandelde zingend deze kerk binnen. Hij kwam naar me toe; ik dacht: die gaat me een aalmoes vragen. Integendeel, hij zei me: “Ik hou van Jezus, ik ben zo dankbaar, hij heeft mij genezen”. Terwijl ik naar zijn verhaal luisterde toonde hij arm en been; beide waren ze scheef aan elkaar gegroeid, gebroken door slagen van de mensensmokkelaars in Libië…

“Abdullah is mijn naam, maar ik wil christen worden… Ik hou van Jezus, Hij heeft me gered”.

Van Saint-Etienne tot de Rhône

Een drukke stad verlaten kost altijd moeite, vooral wanneer je het dal uit moet. De Loire achter me laten kost wat klimwerk, maar niet teveel. Ik maak een knik terug Noordwaarts tot aan Rive de Gier, dan hoef ik maar enkele km te klimmen, weliswaar aan 8 km per uur op een met pak en zak beladen fiets.. Via Trèves bereik ik Condrieu aan de Rhône en vanaf hier kan ik de fietsroute “ViaRhôna” volgen. Mijn slaapplaats wordt een kleine gîte te Saint-Pierre-le-Boeuf tegenover Le Péage-Rousillon.

Lekker eetmaal kort bij een pétanque-baan waar het plezier van de spelers weerklinkt bij de “Oude Rhône”, een zijarm van de grote stroom.

Lieve Heer, dank U om deze rustige plek, dank U om de jonge Afrikaan in Saint-Etienne, dank U om bescherming. Schenk ook morgen een veilige tocht.

Vorige Volgende

DEEL 3: Via de Rhône naar het heiligdom van de Heilige Familie

De Zusters van Sint-Jozef

Vrijdag 16 juni. Vandaag leidt de tocht naar de Zusters van Sint Jozef te Saint-Péray. Een telefoontje gisterenavond heeft mijn komst bevestigd en ze zijn blij dat ik de H. Mis zal doen in hun kloosterkapel, vandaag bij het feest van het H. Hart.

Het wordt een “vlakke” rit, langs de Rhône, slechts 70 km.… Onderweg kom ik een tiental groepen fietsers tegen, telkens een 15-tal personen. Het zijn gepensioneerden uit Zwitserland die van Arles richting Genève fietsen langs de Rhône. Een grote boot volgt hen en geeft hen ’s avonds eetmaal en slaapplaats.

Omstreeks 13u15 arriveer ik in de “Avenue Victor – Tassini”. Onmiddellijk mag ik aansluiten bij de zusters aan tafel. Heerlijk deze warme ontvangst!

Na een deugddoende siësta spoed ik me even naar de stad Valence aan de overkant van de stroom. In het station zoek ik informatie om een deel van mijn terugreis eventueel met de trein af te leggen…

Na de H. Mis en het avondmaal is er nog tijd om mijn pelgrimsboekje bij te werken en dan te slapen. Dank u wel, lieve zusters Mathilde, Martine, Béatrice, Marie-Christine, Yvette…Odette.

Zaterdag 17 juni: Orange

Om 07u20 word ik uitgeleide gedaan. Beste zusters, tot over een week… “si Dieu le veut”…

Het weer is uitstekend, geen hitte of regen voorspeld en de wind zit mee. Soms gaat het fluitend tegen 28 km/uur… Intussen bid ik, zoals elke dag, de rozenkrans voor de intenties mij toevertrouwd.

Na Montélimar maak ik via Allan een “zijsprong” naar de trappistenabdij “Notre Dame d’Aiguebelle” te Montjoyer. Daarvoor moet ik de heuvels in en langs mooie lavendelvelden bereik ik – na een uur flink trappen - de abdij, die op het middaguur stil en verlaten lijkt, midden een bosrijke omgeving. Een open deur leidt me naar een ontroerende evocatie van de paters Trappisten die in Thibhirine (Algerije) vermoord zijn (1996) en aan wie de pakkende film “Des hommes et des dieux” (2010) is gewijd.

De kerk van de abdij is niet open; dichtbij hoor ik wel stemmen… En wat blijkt? Een hele groep mensen zit rustig in een lokaal voor de picknick. Ze komen uit Saint-Etienne; het is de familie van pater Joël, 80 jaar, die even later erbij komt zitten. Intussen werd ikzelf uitgenodigd om met hen mee te eten: linsen, rijstsalade met tonijn, kaas, brood, fruit…

Om 13 uur herneem ik de weg richting Rhône: veel kilometers bergaf en met een dankbaar gebed in mijn hart om deze onverwachte en heerlijke ontmoeting.

Stilaan is het ook veel warmer geworden…en houd ik een 45 minuten siësta.

Langs de Rhône zie ik de koeltorens van een nucleaire centrale.

De stad Orange rijd ik om 18u05 binnen door een grote Romeinse triomfboog. Een hotel vinden, dat is een daad van geloof en vertrouwen. Na enkele pogingen vind ik een B&B-hotel; je kan je fiets meenemen naar je kamer. 127 km op de teller vandaag.

Ik maak nog een wandeling door de stad, op deze warme zaterdagavond: er klinkt jazz-muziek in het centrum, ik geniet even, met een ijsje in de hand..

De prachtige Romeinse arena van Orange en de kathedraal zijn evenwel gesloten. Een vurig gebed welt in me op: “Lieve Heer, geef dat ik morgen de eucharistie mag vieren”.

Zondagsviering te Avignon

Zondag 18 juni. Na een lekker ontbijt gaat het om 07u45 richting Avignon.

In de vroege morgen koos ik voor de glooiende wegen richting Châteauneuf-du-Pape met aan de oostkant, boven de wijnvelden, het silhouet van de Mont Ventoux: prachtig! Onderweg plukte ik ook enkele bloemen en tooide er mijn stuurtas mee.

Avignon bereik ik na 30 km. Het gaat “op de tast” naar “le Pont d’Avignon” en naar het Paleis van de Pausen.

Klokken luiden, ik spoed me naar de kerk waar dit heerlijke geluid vandaan komt. Het is de Saint-Agricol, een heel oude kerk op Romeinse grondvesten gebouwd. Om 10u30 sta ik met Julien-Paul, priester van het seminarie “Redemptoris Mater” te Sorgues, aan het altaar. Hij spreekt vanuit de zondagslezingen heel mooi over “la gratuïté”: Alles is geschenk en genade van God. De zang wordt mooi verzorgd door een gezin, een moeder met 3 kinderen.

Met een blij hart mag ik mijn tocht verder zetten. Niet ver van de vlieghaven van Avignon-Sud, langs het “canal des Arpilles” vind ik restaurant “Courtepaille”, want het is tijd voor het middagmaal…

Vanaf nu gaat het in Oostwaartse richting en verlaat ik de Rhônevallei.

Saint-Rémy de Provence is mijn volgend doel, de stad waar Vincent van Gogh heeft gewoond en de kleuren van de Provence heeft geschilderd.. Intussen zit ik op de grens van de departementen (84) Vaucluse en (13) Bouches-du-Rhône, en ik overschreed de rivier “La Durance”.

Saint-Rémy is niet mijn halte, want ik hoop de 100 km te halen vandaag, ondanks de wind die wat tegenzit, want gedraaid sinds Avignon.

Maar er zit nog wat anders tegen, en dat is een bandbreuk. Dat is me op mijn fietstochten al lang niet meer overkomen! Wat nu gezongen? Gelukkig is het de voorste band. Alles afladen, de binnenband vrijmaken en vervangen… Dat duurt wel een heel tijdje. En wat hoor ik daar? Twee fietsers vragen me of ze behulpzaam kunnen zijn.

Wie zijn deze “barmhartige Samaritanen”? Het blijken Canadezen te zijn, Anthony en Geneviève, uit Québec, waar zoveel branden zijn momenteel… Nog een verrassing: de man is van Hollandse afkomst, Van Dooren heet hij, en hij praat voorwaar nog een mondje Nederlands! “Deo gratias!” Engelen op mijn weg mogen ontmoeten! Geen foto helaas!

Intussen is het 18u40, tijd om onderdak te zoeken. Langs de grote baan voorbij de stad Orgon, na 84 km, tref ik in “Le Relais des Fumades” een geschikt hotel, met restaurant bovendien.

Een bewogen zondag was het, met enkele deugddoende verrassingen. Ik dank deze aan het vertrouwvol gebed. “Dank U, lieve Heer om uw gratis overvloeiende liefde!”

Vorige Volgende

DEEL 4: De ontdekking van twee heiligdommen (A: Saint-Maximin)

Maandag 19 juni

Gisteren had ik in Aix-en-Provence willen overnachten. Maar laat me beginnen bij het ontbijt in “Les Relais des Fumades” in Orgon. Zoveel volk er gisterenavond was bij het avondmaal, zo weinig tafels zie ik nu gedekt bij het ontbijt.

Mijn betrachting vandaag is zo dicht mogelijk komen bij mijn einddoel: COTIGNAC, het heiligdom van de Heilige Familie en zo de verbinding realiseren met Vézelay, het heiligdom van Maria Magdalena.

Vertrokken om 07u40 maak ik een kleine omweg naar de Cisterciënzerabdij van Silvacane. De gebouwen zijn onlangs nog gerestaureerd, maar er is daar geen religieuze gemeenschap meer sinds de Franse Revolutie. Een kleine ontgoocheling: alles is er nog gesloten in de vroege morgen.

Aix-en-Provence is een drukke stad, en ik word meegestuwd met het verkeer. Kathedraal of bezienswaardigheid bezoeken zit er niet in. Om 11u30 ben ik de stad uit en heb ik 55 km afgelegd. Ik krijg honger. “Boulangerie Ange” biedt me lekkere belegde broodjes.

Even verder in Gardanne beland ik twee keer op hetzelfde punt! Het is een uitgestrekte agglomeratie zonder veel richtingaanwijzers. Fietsende pastoor Tony is even een dolende pelgrim, op zoek naar de goede weg naar Saint-Maximin, want dat is de stad die ik deze avond nog kan halen. Cotignac is een statie te ver.

Een onbekende stad tegemoet

In de warme namiddag arriveer ik bij een fruitkraam. 85 km afgelegd. Twee bananen en vier abrikozen zijn welkom om nieuwe krachten op te doen.

‘Ben ik in de goede richting naar Saint-Maximin?’ “Cela fait encore de la route“ krijg ik als antwoord… “Nog heel eind is dat”.

Op de grens van de departementen “Bouches-du-Rhône” en “Var” houd ik nog een korte siësta. Ik bid voor familie, parochies Bilzen H. Familie en Hoeselt H. Maria Magdalena… én om een goed onderkomen.

Stilaan betrekt de lucht. Uit voorzorg doe ik een regenjasje aan en trek plastiek over mijn fietszakken. Maar het regent niet echt, en zo fiets ik een mij volstrekt onbekende stad tegemoet waarvan het silhouet helemaal bepaald wordt door een majestueuze kerk, op een lichte verhoging gelegen, en van heel ver goed te zien. Die kerk blijkt de “Basilique Sainte-Madeleine” te zijn!

Hier zal ik dus logeren… en deze stad heeft voor mij nog enkele verrassingen in petto.

Vooreerst het “Hôtel de France”. Julie, de vriendelijke dame aan het onthaal, wacht geduldig tot ik zelf tot een besluit ben gekomen. Ik zal hier boeken voor 2 nachten. Cotignac is niet zo ver – 40 km – en heen en weer fietsen is op 1 dag te doen.

Basilique Sainte-Madeleine

In de vooravond (18u25) wandel ik naar de basiliek. Tot mijn verrassing is er nog een avondmis… in de grote sacristie. Nadien is er nog aanbidding. Ik maak kennis met Paul Calliès, seminarist op stage in deze parochie. Hij behoort tot een jonge congregatie “Missionaires de la Très Sainte Eucharistie”, gesticht in 2007 en behorend tot het bisdom Fréjus-Toulon. Als priesters ijveren ze voor de gedurige aanbidding in de parochies. Ze houden binnenkort (9 tot 14 juli) een voettocht met het H. Sacrament en trekken van Saint-Maximin naar Toulon met haltes in de parochiekerken onderweg.

Na de mis verblijf ik nog even in de grote basiliek. Tot mijn verrassing – ik heb mijn tocht niet goed voorbereid ! – ontdek ik dat hier in de crypte het graf zou zijn van Maria Magdalena: “Le tombeau de Sainte Marie Madeleine”, “troisième tombeau de la chrétienté”, derde belangrijkste graf na Jerusalem (Christus) en Rome (Sint Petrus).

Ik vermeld dat hier “het graf zou zijn”.

Volgens de Provençaalse traditie is Maria Magdalena, samen met Lazarus en Martha, Maria van Klopas en Maria Salomé, Maximinus en Trofimus gevlucht voor de christenvervolging en in de streek van Marseille aanbeland. Na 30 jaar boetvaardig leven in de grot “la sainte Baume” is Maria Magdalena door Maximin begraven. En op haar graf – ontdekt in de XIIIe eeuw (!) is een indrukwekkende gotische basiliek gebouwd…

In de XIe eeuw hebben de monniken van Vézelay haar relieken overgebracht hebben naar Bourgondië. Ook de stad Les Saintes-Maries-de-la-Mer (bij Marseille) beweert relieken van Maria Magdalena te bezitten…

De bedevaartbasiliek van Maria Magdalena werd toevertrouwd aan de orde van de Dominicanen die; met onderbreking rond de Franse revolutie (1789), tot 1959 deze taak behartigden. Momenteel – sinds 2002 - is er een gemeenschap van Dominicanen bij de grot van “La Sainte Baume”.

Een uitspraak van een pater Dominicaan: “Je ne sais si Maria Madeleine est venue ou pas. Ce que je sais, c’est qu’elle est là“. “Of Maria Magdalena hier gekomen is of niet, dat weet ik niet. Wat ik wel weet: zij is daar”.

Alleszins is het hier een heilige plaats. Vézelay en Saint-Maximin-la-Sainte-Baume zijn verbonden door de heilige Maria Magdalena. Jammer dat ik niet bij “la Sainte Baume” zal geraken… de grot bevindt zich op een 10-tal km en het is steil bergop…

Morgen hoop ik wel de verbinding te maken met de “Heilige Familie” in Cotignac!

Na een lekker avondmaal, - en ik bewonder de bedrijvige tafeldienaars (!) op het overvolle restaurant-terras – trek ik naar mijn hotelkamer… om mijn dagverslag te noteren in mijn pelgrimsboekje en de tocht van morgen naar Cotignac voor te bereiden. Dat zal eveneens een plek zijn die mij nog totaal onbekend is.

Vorige Volgende

DEEL 5: De ontdekking van twee heiligdommen (B: Cotignac)

Dinsdag 20 juni

Dag van verbinding: Maria Magdalena en Heilige Familie

Deze morgen mocht ik in Saint-Maximin om 08u30 de eucharistie meevieren in die prachtige “Basilique Sainte Madeleine”, de tweede maal in de ruime sacristie. In mijn pelgrimsboekje schreef seminarist Paul Calliès: “Cher Père, avec la protection de la Bienheureuse Vierge Marie, je vous souhaite un bon pèlerinage vers Cotignac et je me confie à vos prières“

In het hotel kan ik mijn bagage grotendeels laten staan. Vandaag kom ik aan het doel én het keerpunt van mijn pelgrimstocht: Cotignac, 40 km heen en 40 km terug.

Omstreeks 09u30 rijd ik de stad uit. Er staat een felle wind, meestal in het nadeel. Het landschap oogt heuvelend en ik vorder eerder moeizaam. In Barjols, na 25 km, is de naam Cotignac al te zien op de richtingaanwijzers. Er is zelfs een fietspad aangelegd in de bosrijke omgeving. Even halt houden en een banaan nuttigen. Het is bijna middag.

Wat mag ik verwachten in Cotignac?

Op de website las ik dat Cotignac een unieke plaats is op deze wereld: hier verscheen de Heilige Maagd met het kind Jezus op de arm én verscheen ook Sint Jozef, haar bruidegom, het kind Jezus dragend.

Vind ik “La Sainte Famille” op één plaats? Of is dat heiligdom op twee plaatsen? En liggen ze dicht bijeen?

Sanctuaire Saint-Joseph

Daar zie ik een aanduiding “Monastère Saint-Joseph”. De weg door een bos gaat stilaan steiler omhoog. Ik dien voet aan de grond te zetten en wandel – het wordt warm! - langs enkele kapelletjes tot aan een klooster van Zusters “Mater Dei”. 37 km afgelegd.

Bij een kleine grot zou de Heilige Jozef hier verschenen zijn aan een herder, Gaspard Ricard, op 07 juni 1660, op de flanken van de Mont Besillon, boven Cotignac. Sint Jozef deed er een bron ontspringen, die nog altijd “source vive” is, symbool van de genadestroom die vloeit vanaf deze plek.

Ik steek een kaarsje aan in de stille kerk en bid dankbaar om alle gunsten die Sint Jozef verleent aan de mensen die op hem vertrouwen.

Na een mooie afdaling bereik ik, 4 km verder, het stadje Cotignac, waar het gonst van marktgeluiden. Op een terras van “Modern Bar” mag ik me neervleien voor een heerlijke maaltijd. Terwijl geniet ik van de marktkramers die hun waren aan het inpakken zijn, tevreden over de opbrengst van de dag.

Maar ik ben niet gekomen om hier te verwijlen als een toerist. Ik ben een pelgrim die op zoek is naar het heiligdom van “Notre Dame des Grâces”. Een oude heer wijst me de weg; die loopt, zoals voor Saint-Joseph, een bos in en het gaat weer goed omhoog.

Notre Dame des Grâces

“Onze Lieve Vrouw van Genaden” verscheen in 1519 op de Mont Verdaille aan de andere zijde van Cotignac. Het was een houthakker, Jean de la Baume, die haar verschijning wereldkundig mocht maken.

Het is 15u30 en het zal een te kort bezoek worden, maar wel heel intens. Veel volk is er niet, enkele families met kleine kinderen niet te na gesproken. Ontroerend is het hoe een vader zijn kind leert knielen voor het tabernakel en de handen leert vouwen voor een gebed bij het beeld van Onze-Lieve-Vrouw in de mooie kerk.

De boodschap die Notre Dame in Cotignac gegeven heeft is heel kort: “Venez recevoir les dons que je veux répandre ici” “Kom de gaven ontvangen die ik hier wil uitstrooien”…

Een kaarsje en een intens gebed. Dank U, heilige Familie, om de geborgenheid die ikzelf mocht ondervinden in mijn familie, om de roeping als priester, om de parochies van Bilzen, om de genade van verbinding op deze pelgrimstocht, om de bescherming in alle gevaar.

Eén van de beroemde pelgrims die hier is komen bidden, is niemand minder dan koning Lodewijk XIV. Zijn moeder heeft hier in Cotignac bij Maria gesmeekt om een zoon. En zij heeft, hoewel ze al 42 jaar was, een zoon ter wereld gebracht, de latere zonnekoning, die de naam kreeg van “Louis Dieudonné” “Lodewijk, door God gegeven”. In 1660 is Lodewijk in Cotignac gekomen toen hij op weg was naar zijn bruid, om God en Maria van Cotignac te danken om zijn geboorte.

Heilige Familie

Cotignac is begenadigd: Sint Jozef en Onze-Lieve-Vrouw met het Kind Jezus omgeven dit stadje als het ware in een familiale omhelzing. Pelgrimstochten voor gezinnen worden hier gehouden meermaals per jaar. Ook is er de “Foyer de la Sainte Famille” van de Broeders van Sint-Jan. Jammer, maar ik moet terug naar Saint-Maximin… de heilige Maria Magdalena roept.

Toch loop ik nog gauw de winkel van het heiligdom binnen en koop me enkele souvenirs, waaronder een beeltenis van Notre Dame des Grâces (voor Laura, mijn petekind in verwachting).

Zo maakte ik vandaag verbinding met de Heilige Familie en maakte ik een keerpunt.

De weg naar Saint-Maximin is wat moeizaam… maar ik slaag er toch in, ondanks een wegvergissing, nog tijdig aan te komen voor het avondmaal in het drukke restaurant van “Hôtel de France”

Vóór het slapen gaan bid ik om Gods zegen voor de terugreis. Zal ik het helemaal per fiets kunnen doen, tot in Vézelay?

Daarover verneemt u het antwoord in deel 6 (misschien).

Vorige Volgende

DEEL 6: Ook de terugweg is een pelgrimstocht (Arles)

ARLES en AVIGNON

Na een weldoend ontbijt, woensdag 21 juni, vat ik de terugweg van mijn fietspelgrimage aan vanuit Saint-Maximin. Ik groet van verre de basiliek, terwijl marktkramers hun tenten opslaan.

Met volle snelheid gaat het richting Aix-en-Provence; de wind zit mee, maar de doortocht door die stad – na 35 km - is opnieuw een beproeving. Tweemaal een helling op en nog de juiste weg niet gevonden... Het heeft al bij al één uur in beslag genomen!

Aan een fruitkraam in Esquilles , raadt de verkoper me aan om “La route des quatre Thermes “ te kiezen, een mooie verkeersarme weg die me richting Salon-de-Provence uitstuurt. Een middagmaal geniet ik op een terras van restaurant “Bel Air” bij La Crau. Het is 14u10 wanneer ik richting Arles fiets; intussen 85 km afgelegd.

Onderweg zie ik de richtingen “Marseille” en “Les Saintes-Maries-de-la-Mer” aangeduid. Paus Franciscus gaat op bezoek in Marseille einde september… Ik groet “van verre” deze plaatsen, die voor mijn pelgrimstocht dit jaar niet haalbaar zijn.

Onderweg is er niet zoveel te beleven; ik fiets, met lawaai van de auto’s, parallel met een autostrade. Om 16u45 bereik ik Arles. Er klinkt bij de kathedraal van Saint-Trophime muziek en zang. Een grote mensenzee bij het statig stadhuis omringt een meisjeskoor op deze “journée de la musique”.

In de kathedraal brand ik dankbaar een kaarsje ter ere van de heilige Trophimus, bisschop en patroonheilige van Arles. Ook de mooie Romeinse arena leg ik vast op foto; de Rhône is dichtbij.

Waar ik zeker niet aan mag voorbijgaan in Arles is de begraafplaats “Les Alyscamps” of “Les Champs Elysées”, “Verblijfplaats van de Gelukzaligen”. Hier is de traditionele vertrekplaats van de 4e pelgrimsroute naar Compostela, de “ camin de Arles” of de “ via tolosana”. Een mooie stempel siert mijn pelgrimsboekje.

Haal ik Avignon nog deze avond? Ik doe flink mijn best, ook geholpen door een gunstige wind, gespaard van bandbreuk of ander onheil. De langste rit wordt het: 166 km.

In Avignon-Sud vind ik omstreeks 20u00 een hotel, “Saint-Georges”, uitgebaat door Spaanssprekende Marokkanen. De omgeving baadt in islamitische sfeer: vrouwen met sluiters, mannen met baarden….

Na een verfrissende douche, ga ik op zoek naar een restaurant. Pas na 2 km stappen vind ik er eentje waar wijn en bier en lekker eten geserveerd wordt: “El Ron de Cuba”!

Een biddende wandeling brengt me terug in hotel “Saint-Georges”.

Regenbuien op weg langs de Rhône

Op deze donderdag 22 juni hoop ik bij de Zusters in Saint-Péray te arriveren en dan kan ik misschien dromen zonder treinrit Vézelay te halen. Er hangen echter, vroeg in de morgen, zware wolken boven Avignon. Regenplunje en plastiek zakken over mijn bagage zijn onmiddellijk nodig bij een zware plensbui.

Dan gaat het langs de fietsroute “ViaRhôna” Noordwaarts. Het vordert goed eenmaal het weer droog is. Heerlijk frisse morgen. De stad Orange en de lavendelvelden liggen gauw achter mij.

Rond 13 uur bereik ik Dieulefit dichtbij de “stad van de nougat”, Montélimar. Donder en bliksem voorspellen een hevig onweer. Zo kom ik terecht in een fastfood-restaurant, schuilend voor de regen.

Wanneer ik even later Montélimar via de N7 verlaat is er opnieuw een heel zware onweersbui en dien ik te schuilen in een bushokje, terwijl het water door de straten stroomt.

Ik waag het erop om verder te rijden, Saint-Péray is nog 60 km ongeveer!

Bij Loriol-sur-Rhône verlaat ik de N7 en volg ik de ViaRhôna. Kort bij Le Pouzin ontdek ik een “passage à poissons”. Bij een barrage op de Rhône moeten de vissen een niveau-verschil van 11 meter overwinnen. Door 49 kleine watervalletjes van 22 cm telkens te doorzwemmen geraken ze hoger…

In Vault-sur-Rhône duik ik even een café binnen en er naast is een bakkerij. Eerst een “Grimbergen” en dan een lekker stuk vlaai met een heerlijke tas koffie. Intussen telefoneer ik naar de Zusters om mijn komst in Saint-Péray aan te kondigen.

Omstreeks 19u25 klop ik aan bij het klooster. Zuster Odette ontvangt me heel hartelijk. Dadelijk mag ik aanzitten voor het avondmaal met als opener: een heerlijk bord warme soep. Dat doet deugd na een lange dag van 146 km.

Ook aangenaam is het om mijn kleren in de wasmachine te kunnen steken. “Morgenvroeg hebt u ze droog en kan u fris verder”, zegt zuster Martine. Dank u wel, beste zusters!

Wanneer ik mijn tocht voor de volgende dag voorbereid, dommel ik in…

Zal ik op 4 dagen tijd Vézelay halen en onderweg Ars en Taizé kunnen bezoeken?

Vorige Volgende

DEEL 7: Ook de terugweg is een pelgrimstocht (Ars en Taizé)

LYON

Zonnige vrijdagmorgen 23 juni: met fris gewassen kleren en met een hartelijk “au revoir” neem ik afscheid in Saint-Péray. Dank u wel, lieve zusters Martine en Odette..

Omstreeks 13u00 - na 70 km tegenwind - brengt de fietsweg langs de Rhône me in Condrieu. Het heerlijk geluid van spelende kinderen laat me nog meer genieten van het middagmaal in een dorpsrestaurant tegenover de lagere school.

Ik hou de ViaRhôna aan en mijd zo de drukte van steden als Vienne en Givors, maar de weg naar Lyon is andere koek. Eerst is er een grote bocht van de rivier, dan 20 minuten oponthoud voor een trein die de weg blokkeert…en daarna kom ik terecht op een soort “Romeinse Kassei”, 4 km lang…

Gelukkig krijg ik een fietsende dame vóór mij die ik op goed geluk volg en die me tot in het centrum van Lyon brengt. Deze grote stad is heel belangrijk geweest voor het ontluikende christendom in Frankrijk, vooral dankzij de heilige Ireneüs (+202). Een bezoek aan de kathedraal “Saint-Jean” en de basiliek van “Notre Dame de Fourvière” zit er echter niet in. Elke 8 december trekt een lichtprocessie van de kathedraal naar de heuvel met de basiliek en viert Lyon “la fête des lumières”. Heel de stad steekt dan kaarsjes aan!

Na een kort oponthoud in café “Le Churchill” zoek ik de goede richting naar ARS, waar ik ‘s avonds nog hoop te arriveren. Maar mijn oriëntatie is slecht en ik verlies hopeloos veel tijd in de heuvels ten Noorden van Lyon.

Uiteindelijk vind ik onderdak in Neuville-sur-Saône. Na een verkwikkende douche maak ik op het terras van het hotel, “Ô Petit Nice”, kennis met Dima, een arbeider uit Moldavië, die enkele maanden hier werkzaam is voor een firma en eigenlijk woont in Parijs. Hij doet me een biertje cadeau. Dankbaar ben ik ook omdat hij me hielp om mijn fiets en bagage naar boven te dragen…

ARS

Op het feest van Sint-Jan de Doper, zaterdag 24 juni, geraak ik al vroeg in Ars en kan er een H. Mis meevolgen. De priester heeft heel witte haren… hij begeleidt een groep bedevaarders uit Zuid-Korea, die ook nog naar Dijon (geboortestad van H. Bernardus van Clairvaux) en later naar Banneux zullen reizen!

In Ars leefde de heilige pastoor Jean-Marie Vianney (1786 – 1859). Hij was raadsman en biechtvader van vele mensen en leefde heel sober. Zijn leven was gekenmerkt door een groot vertrouwen in Gods barmhartige liefde. Ook deze heilige ligt opgebaard in een schrijn… zoals Bernadette in Nevers en zuster Margaretha Alacoque in Paray-le-Monial.

Ik ontsteek enkele kaarsen en bid voor verschillende intenties. In mijn pelgrimsboekje schreef ik:

“Heer, bescherm op voorspraak van de Pastoor van Ars, uw priester op zijn bedevaart en vervul hem van ijver en liefde voor zijn mensen in de parochies. Geef hem de vreugde van het evangelie…”

In Saint-Didier-sur-Chalaronne vind ik op het middaguur een gezellig restaurant. En waar ik me oprecht voor schaam: ik reed er weg zonder te betalen! Hoe kwam dat? Met gezellig praten over mijn reisavonturen vroeg ik de afdruk van de stempel van het restaurant, en zo kwam het dat de waardin de rekening vergat te presenteren! Na 1 km besefte ik het, en keerde snel – wind in de rug – terug naar het restaurant… Ze waren daar toch blij met die rouwmoedige pelgrim! En ik wist tevens het verschil die dag tussen wind af 28 km/u. en wind op kop 17 km/u.

Een korte siësta, net vóór Mâcon, doet deugd. Die stad, met beroemde Bourgogne-wijnen, doe ik niet aan, maar wel zie ik uitgestrekte wijngaarden langs de fietsroute naar Cluny.

Mooi landschap ! Ook zijn er felle hoogteverschillen en is er zelfs een tunnel op het traject.

In Cluny is er een gala-wedstrijd voor springpaarden dit weekend, en de hotels liggen vol. Dankzij een gedienstige hotelbaas die naar enkele andere hotels telefoneert, geraak ik toch aan een kamer en wel in het centrum van deze kleine toeristische stad met de beroemde benedictijner-abdij.

TAIZÉ

Zondag 25 juni. Om 07u00 hoor ik op TV verontrustend nieuws. In Rusland zou er rebellie zijn. Is de macht van Poetin aan het wankelen? Prirogine stopt in Rostov en rukt niet op naar Moskou, om bloedvergieten te vermijden…

Ontbijt wordt geserveerd buiten op het terras… Er schuiven ook 10 fietsers mee aan tafel; ze komen uit de streek van Doornik. We wensen elkaar “bonne route”

Op deze zondagmorgen hoop ik de eucharistie te kunnen vieren. In Taizé, 12 km ten Noorden van Cluny, ben ik in de kerk ruim een half uur vóór de Mis begint. Ik maak de repetitie mee en zie vele jongeren bereid om een dienst te bewijzen.

Het roept fijne herinneringen op van mijn eerste grote fietsreis in 1974, samen met mijn broer Johan. Toen was Taizé het doel en verwierf ik zekerheid over mijn priesterroeping.

Na de Mis ontmoet ik een Nederlander, Hepke Daniel Deelstra. Hij is evangelisch christen en we hebben een hartelijk gesprek over geloof en broederlijkheid.

De mooie liturgische gezangen klinken nog na in mijn hoofd en ik neurie ze kilometers ver nog mee met het hart. Zal ik morgen in Vézelay bereiken en zonder kleerscheuren thuis geraken?

Vorige Volgende

DEEL 8: Ook de terugweg is een pelgrimstocht (Autun Vézelay Bilzen Hoeselt)

AUTUN

Vanuit Taizé, op zondag 25 juni, volg ik de “voie verte”, de oudste fietsroute in Frankrijk, aangelegd op een vroegere spoorweglijn. Na het middagmaal in Saint-Gengoux-le-National rijd ik verder op de “voie verte” tot Buxy en Givry.

Daarna houd ik westelijk de richting Autun aan. Het wordt een redelijk lastig traject, met lange oplopende stukken en het is 33 graden warm.

Een lange afdaling door een bosrijke omgeving brengt me in Autun. Langs het “théâtre romain” bereik ik, boven in de stad, de kathedraal toegewijd aan de heilige Lazarus. Hij staat afgebeeld buiten aan de westzijde samen met zijn zussen Martha en Maria. De kerk is evenwel gesloten, want al 19 uur.

Een verblijfplaats vinden in Autun is niet eenvoudig. Zoals in Cluny word ik geholpen door enkele bereidwillige mensen en fiets ik tot de benedenstad naar hotel “La Tête Noire”.

Een avondmaal geniet ik bij “Brasserie Le Commerce”. Maar daar is er een onaangenaam incident met een schreeuwerige dronken man die mensen lastig valt… Er komt zelfs politie aan te pas. Ik dien te wachten tot alles is opgeklaard…

Dank u Heer voor de eucharistie in Taizé. Heer Jezus, wees die arme dronkaard genadig. Heilige Jozef, dank om uw bescherming. Moeder Maria, verbind ons in liefde voor elkaar.

TERUG tot VÉZELAY

Vandaag maandag 26 juni wil ik Vézelay halen, en wel op een “schappelijk uur”.

Ik vind een traject, eerst via kleinere wegen en daarna langs de grote baan naar Saulieu.

Ik heb nog altijd de melodie in mijn hoofd vanuit Taizé: “Mon âme se repose en Dieu, mon Sauveur, de Lui vient mon salut. Oui, sur Dieu seul, mon âme se repose, se repose en paix“.

Zo rijd ik heuvel op en heuvel af…

In Cussy, enkele kilometers vóór Avallon, vind ik een restaurant langs de grote baan. 70 km afgelegd. Het middagmaal is maar matig van kwaliteit. De baas is een grote fan van Johnny Halliday (+2017). Hij verveelt me echter met zijn opdringerige vragen, veel klanten heeft hij niet…

In de hete namiddag is fietsen moeizaam. Een kleine siësta geeft de nodige krachten voor de laatste kilometers. Af en toe hou ik nog halt om de omgeving te bewonderen en ook om de heuvel waarop de mooie “Basilique Sainte Madeleine” prijkt in de zon vast te leggen op foto.

Omstreeks 16u45 bereik ik Vézelay. Het laatste steile stuk naar de basiliek dien ik evenwel te voet af te leggen.

In het “Centre Sainte-Madeleine” voel ik dat mijn komst verwacht word. Dat is fijn!

Na een verfrissende douche, spoed ik me per fiets naar de kapel “La Cordelle” en bid met de paters Franciscanen de “vespers”. Mijn auto is goed bewaard gebleven bij hen. “Un grand merci déjà”!

Nadien in de basiliek bid ik dankbaar om het goede verloop van mijn pelgrimstocht en vraag om een behouden thuiskomst morgen, met de auto. Enkele kaarsjes bij Moeder Maria en bij Maria Magdalena…

Zo eindigt op deze dag mijn fietstocht “verbinding tussen twee heiligdommen”.

Hopelijk moge de verbinding lukken van Bilzen en Hoeselt… van gemeente en pastorale eenheid, van mens tot mens… zoals de kroningsprocessie van Tongeren aangeeft. Die zal ik hopelijk mogen meemaken eenmaal terug “thuis”.

Pelgrim ontvangt de zegen

In de vroege morgen van dinsdag 27 juni ontvang ik nog, tot mijn verrassing, de pelgrimszegen (voor Compostela) vanwege de “Communauté de Jérusalem” in de basiliek van Vézelay.

Zo kan ik met gerust gemoed de terugreis per auto aanvatten. Nog een laatste groet en vurig gebed in de crypte bij het reliekschrijn van H. Maria Magdalena, een kaarsje bij haar beeld…

Met de “frères hospitaliers” en pelgrims neem ik haastig het ontbijt en fiets dan met pak en zak naar mijn auto bij het klooster van de paters Franciscanen. Ik bedank hen met een wenskaart en steek wat geld er bij in de enveloppe die ik aan de jonge pater Theo afgeef. Dank u wel en “au revoir”.

Dan dien ik nog een twintigtal ansichtkaarten naar familie en vrienden te schrijven en te posten… want onderweg had ik daar de kracht niet voor…

BLIJVEND VERBONDEN

Tongeren, Hoeselt en Bilzen

Pas om 11u25 komt mijn Citroën Aircross in actie, betrouwbaar voertuig dat ook mijn fiets en bagage vervoert. De GPS leidt me niet langs de snelste wegen en op de koop toe is er in Pontigny bij Auxerre nog een spijtig ongeval: een vrouw is uit haar rolstoel gevallen en ligt op de weg. Gelukkig is een vrachtwagenchauffeur op tijd kunnen stoppen… en blijkbaar is het zonder erg. Goddank.

Verder verloopt de reis zoals vele automobilisten meemaken via de autostrades in Frankrijk en België. Om 18u25 bereik ik Bilzen… en spoed me naar Hoeselt voor de H. Mis… waar ik te laat toekom, want uitzonderlijk gepland om 18 uur, niet in de kerk maar in de kapel bij de Zusters in de Bruiloftstraat…. Daar is wel een hartelijke ontvangst, want er is het dankfeest voor de vrijwilligers in de pastorale eenheid. Een mooie bezinningstekst klinkt bij het begin van de maaltijd.

Dank aan allen die zorgen voor “verbinding van hart tot hart”.

Dank U, God en Vader, om in alles te voorzien, veiligheid en bescherming, onderdak en goed onthaal. Dank U, Jezus, Jozef en Maria, Heilige Familie, om het heiligdom van Cotignac.

Dank U, H. Maria Magdalena om Vézelay en Saint-Maximin.

Dank u allen om uw geduld tot in deel 8…

#Zoek verbinding: het is volbracht!