Verslag jongerenontmoeting 21 maart

Hier meer info over Kamino

Gesprek met jongeren ( 16-30 jaar) 21 maart 2025

Waarom geloven? Hoe doe ik dat? En ben ik alleen? Vragen waar een aantal jongeren toch mee bezig zijn, zo merken de jongerenpastores van bisdom Hasselt en Kamino Hasselt.

Marijke Vanmuysen: Na de Kroningsfeesten in Tongeren merkten we dat enkele jongeren zin zagen in gelovige ontmoetingen met leeftijdsgenoten. En nu komen we ongeveer maandelijks samen, met een groepje 16 tot 30-jarigen. We vinden het heel belangrijk om ons breed open te stellen, de tijd dat je zo’n initiatief binnen 1 Pastorale Eenheid zou willen houden, ligt echt achter ons.

Verbinden is dus de boodschap, en we hebben ook jongeren van Wellen, Houthalen, Genk, Borgloon, Sint-Truiden,… die af en toe of regelmatig naar onze samenkomsten komen.

Aan hun enthousiasme ligt het vaak niet, het vinden van een goeie datum én het ter plaatse krijgen van de jongeren is soms wel een uitdaging. Maar oudere deelnemers, ouders, geëngageerde parochianen helpen bijvoorbeeld om jongeren op de bijeenkomst te krijgen.

Hoe vinden die jongeren ons? We gaan naar hen op zoek op verschillende manieren, en mogen gelukkig ook rekenen op de medewerking van vele mensen met een hart voor jongeren, die hun oren en ogen open houden en op het juiste moment spreken over onze Jongerenontmoetingen.

Die samenwerking en verbinding, over grenzen heen, die heeft de Kerk nodig en die hebben onze jongeren nodig!

Onze volgende samenkomst voor gelovig-zoekende jongeren uit Zuid-Limburg en daarbuiten: vrijdag 25 april om 19u00, Fonteindreef 4 in Tongeren.

Wat doen jullie op bijeenkomsten?

• We werken meestal vanuit een evangelieverhaal, vaak het evangelie van de volgende zondag, spreken daarover, denken daarover door, leggen het op ons leven, altijd met een brandende kaars in het midden, teken van God die er ook bij is.

• Bijvoorbeeld: Vandaag werkten we rond de verdorde en onvruchtbare vijgenboom, die letterlijk in een hoekje staat, al 3 jaar geen vruchten draagt, maar toch een nieuwe kans krijgt van de tuinman. De tuinman zag ergens hoopvolle mogelijkheden, geloofde erin. Wij gingen buiten op zoek naar de eerste tekenen van de lente, voelden in een spel het verschil tussen spelen met en zonder een goede context (met en zonder blinddoek), we spraken met elkaar over het evangelie, over 40 dagen tijd, over geduld. We hebben ook gebeden voor één van onze deelnemers wiens oma begraven werd.

• Vanuit het thema spelen we ook wel eens een spel, we zingen, we lachen veel, maken een wandeling, een pelgrimstocht met opstapjes, genieten van het zonnetje en de natuur.

• We bidden het Onze Vader, lezen een bezinningstekst, bidden soms vanuit wat er in ons hart leeft.

• We delen onze verhalen, ontmoeten elkaar, zijn samen mensen van de weg.

Wat zoeken jullie op een jongerenbijeenkomst rond geloven?

• Ik zoek naar antwoorden op vragen waar ik mee zit. We zoeken samen naar wat ons geloof voor ons betekent, wat het kan betekenen.

• En dat samen met andere jongeren die ook geloven, of ook op zoek zijn.

• Als ik in deze groep iets zeg, dan weet ik dat ze begrijpen waarover ik het heb, ik hoef me niet in te houden, of bekeken te voelen, zoals soms in de klas of in mijn vriendengroep.

• We zijn leeftijdsgenoten, christenen, allen zoekend, we zoeken een bron, voeding.

• Ik wil wel weten wat anderen denken over de vragen waar ik mee zit, meningen van anderen.

• Het is voor mij een manier om dieper bezig te zijn met mijn geloof.

Welke zinvragen houden jongeren bezig en biedt het Christelijk geloof/de kerk daarop een antwoord?

• Hoe kan ik mijn geloof levendig houden? Hier in de groep voel ik dat leven, niet dat het anders dood is, maar ge weet wel... (Ja, dat begrijpen wij dus allemaal)

• Hoe kan ik het evangelie begrijpen, welke antwoorden geeft het evangelie, nieuwe kijk op de verhalen en op het leven.

• In de kerk luister je vooral. Da’s niet altijd makkelijk om mijn aandacht erbij te houden. Soms denk ik, tijdens de homilie, zo zie ik het wel niet…maar je kan dat dan niet aftoetsen. Er is geen interactie.

• De drempel om naar de kerk te gaan, om naar een abdijweekend of zo te gaan is hoger. We kennen die gebeden ook niet allemaal, er wordt toch wel verwacht dat je daarin mee bent, hebben we het gevoel.

Is voor jongeren geloven en ervoor uitkomen moeilijk? Of is er net vandaag meer openheid om hierover een mening te hebben?

• Ik probeer in de klas open te zijn, maar ze bekijken me wel raar, maar op zich heb ik daar geen probleem mee.

• Ik ben er toch niet zo open over in de klas. Toen ze hoorden dat ik naar deze bijeenkomst kwam vroegen ze zich toch wel af, waarom, want ze hadden dat niet echt verwacht. Maar daarna waren er ook wel mensen die hun respect uitspraken.

• Toch worden er soms ook wel gemene, snerende opmerkingen gemaakt. We moeten zowat verantwoorden waarom we geloven. Verdedigen, want in de kerk gebeuren er ook slechte dingen, maar ik moet dan uitleggen dat er ook heel goeie dingen gebeuren.

• Anderen weten misschien ook niet wat we doen in bv. onze bijeenkomsten. Misschien denken ze dat we de hele tijd zitten te bidden. Want dat is wel een beeld van de kerk, dat mensen stil bij elkaar zitten te bidden en te luisteren.

• In onze gezinnen, familie is geloven niet standaard belangrijk. Of toch minder belangrijk dan voor mij.

• Grootouders spelen vaak nog een rol hierin.

• Het is zeker moeilijker om ervoor uit te komen dan langer geleden, maar misschien wel makkelijker dan pakweg 10 jaar geleden. Nu weten ze er vaak niets over, en zijn ze er ook niet echt tegen. Da’s wel een verschil met 10 jaar geleden toen voor de eerste keer misbruik aan het licht kwam.

• Ik vind het ook wel makkelijker dan pakweg 10 geleden om met geloof in contact te komen, omdat er bv. ook op tiktok mensen spreken over hun geloof. Maar in het echt vind je wel moeilijker mensen.

Jongeren zijn de toekomst van de kerk? Spreekt Jezus jongeren aan om gedreven te zijn en zich daarvoor te engageren? (Niet zozeer het instituut kerk, maar samen kerk vormen)

• In de kerk zijn er handen nodig, dat weten we allemaal, dus toen ze me gevraagd hebben om me met de misdienaars bezig te houden heb ik dat gedaan, ook al heb ik niet veel tijd, maar ik wil niet dat de groep uit elkaar valt. Je grenzen bewaken is soms moeilijk, en stoppen is helemaal moeilijk.

• Maar het is ook fijn om je te engageren: er zijn brede mogelijkheden, het geeft zin aan je geloof, je zet je in voor anderen.

• Engagement geeft je geloof handen en voeten, je bent er dan minder ‘met je hoofd’ mee bezig, maar op een andere niveau, het echt ‘doen’.

• Ik heb als jonge misdienaar mooie ervaringen gehad, en ik wil die ervaringen ook doorgeven.

• Ik neem op dit moment geen engagement op, ik ga ook niet naar vieringen. Ik vind het wel fijn om even binnen te springen in een kerk, een kaarsje te branden, ook op vakantie doe ik dat . Zo voel ik me wel verbonden.