Het overlijden van een geliefde grijpt ons aan in het diepst van ons bestaan. De dood van een mens is een mysterie dat ons stil doet staan. We vertellen voluit over de overledene, over wat goed en mooi was. Maar we verlangen op dat moment ook naar heilige woorden en tedere rituele gebaren die méér zeggen, die troosten en getuigen van hoop, van liefde en verbondenheid die blijft. Omdat God in Jezus, de Levende, over de dood heen ons allen verenigt en voltooit.
De uitvaartplechtigheid van een christen heeft plaats in de kerk. Het is de plicht van de familie om de (impliciete) wens van de overledene te respecteren.
Kerkelijke uitvaartliturgie
De overledene wordt binnengedragen in de kerk en vooraan geplaatst midden de kring van allen die gekomen zijn. Biddend spreken we ons verdriet uit en ons geloof. We vertellen hoe de naam van de overledene voor altijd herinnerd en geschreven blijft in Gods hand. Wat we ontvangen hebben in het leven, geven we dankbaar weer uit handen. Het lichaam van de overledene wordt geëerd: met licht en doopwater en wierook. Een kerkelijke uitvaart is een viering.
Hoe vraag ik het aan?
Bij een overlijden verloopt het eerste contact via de uitvaartondernemer. Die regelt al het nodige. Je laat aan hem verstaan dat je voor een kerkelijke uitvaart kiest.
Je kan bij een overlijden ook rechtstreeks contact opnemen met de parochieverantwoordelijke. Mogelijk kan er bij het sterfbed samen een gebed worden gezegd. Pastoor Innocent Ouedraogo, telefoon 0496 97 06 27
Nadien komt de voorganger van de uitvaartliturgie op rouwbezoek. Welke vorm de uitvaartliturgie zal hebben, wordt dan verder in overleg besproken.
Er wordt ook gesproken over de mogelijkheid van een wake in de vooravond en over een gedachtenis tijdens de eucharistieviering op één van de zondagen volgend op de uitvaart. In de kerk wordt een kruisje geplaatst met de naam van de overledene. Bij Allerheiligen wordt de familie uitgenodigd om het kruisje af te halen en verder thuis te bewaren.
